เมื่อวันหนึ่งหมดความอดทนกับมนุษย์ป้า จะหาทางออกจากชีวิตนางยังไงดีถึงดูไม่ไร้มารยาทเกินไป

เกริ่นเรื่องราวอาจจะยาวสักหน่อยนะคะเช่าหน้าร้านของมนุษย์ป้าคนหนึ่งขายของ ทุกอย่างก็ดิวกันดี ค่าเช่า ก็โอเคร เพื่อนขายของด้วยกันข้าง ๆ ร้านก็โอเคร กิจการค้าขายเล็ก ๆ ก็พอไปได้ ทุกอย่างก็ควรจะดีไม่มีปัญหา ใช่มั๊ยแต่ วันหนึ่ง มนุษย์ป้าเดินมาขอแรงให้ช่วยไปโอนเงินส่งให้ญาติ ไอ้เราก็ต้องขายของทิ้งร้านไม่ได้ นึกถึงแอพธนาคารในโทร.ของตัวเอง เลยหลุดปาก บอกเด๋วโอนให้ค่ะมนุษย์ป้าเจ้าของร้านดีอกดีใจ พร่ำพรรณาถึงความยากลำบากในการทำธุรกรรมทางการเงินของนาง ด้วยอายุไข ด้วยวัยชรา ด้วยอาการหลง ๆ ลืม ๆ บลา ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แต่กว่าที่นางจะงัดเงินสดมาคืนเรา ก็ปาเข้าไปจนเก็บร้าน และสถานการณ์แบบนี้ ก็เกิดขึ้นวนลูบซ้ำซากทุกอาทิตย์ วันดีคืนดี กลายเป็นสองสามวันครั้ง (ปล.อย่าถามเลยค่ะว่านางขยันโอนอะไรให้ญาติบ่อยขนาดนั้น ไม่รู้เหมือนกัน) แรก ๆ ก็เต็มใจดำเนินการให้ด้วยไม่คิดอะไร สงสารคนแก่ และบวกกับต้องอาศัยขายของอยู่หน้าร้านของนาง ทั้งที่เสียค่าเช่านี่แหล่ะ555555 
#เหตุการณ์มันสุดทนขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ เนื่องจากนางเริ่มไม่มีความเกรงใจ โทร.มาหาตอนกลางคืน สามทุ่มสี่ทุ่มก็เคยโทร. เร่งให้โอนด่วน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (จะด่วนอะไรนักหนาก็ไม่ทราบ) วันดีคืนดี โอน 2-3 รอบ แต่เคลียร์เงินวันพรุ่งนี้นะ หรือไม่ก็ ว่างก็เข้ามาเอาตังค์นะ หรือไม่ก็ยังขายของไม่ได้ ไม่มีเงินสดเลย ไว้ก่อนนะคือ ทำเหมือนเราเป็นตู้เอทีเอ็มเคลื่อนที่เลยอ่ะค่ะ รู้สึกเซ็งมาก
เคยแก้ปัญหาด้วยการบอกนางว่า ไม่มีเงินในบัญชีค่ะ เอาเงินเข้าไม่ทัน เพิ่งโอนเงินซื้อของ ฯลฯ นางกลับสวนคำกลับเราทันที่ว่า งั้นเอาเงินสดของป้าไปเข้าบัญชีนะ เด๋วนี้เลยนะ แล้วรีบโอนเลยนะ ญาติป้าเขารออยู่หน้าตู้เอทีเอ็มนะ โอ้ยยยยยยยเราก็ต้องเดินทางไปธนาคาร ซึ่งก็ห่างจากร้านขายของไปประมาณ 2-3 กิโล
สรุปเหตุการณ์นี้ เกิดมาประมาณรวมเวลาได้ เกือบ 2 ปี แล้วค่ะ อยากขอความเห็นจากเพื่อน ๆ ในพันทิป หาวิธีมูฟออนจากปัญหานี้ ด้วยวิธีสงบสันติ ให้ด้วยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ (ที่ทนอ่านจนจบ...อึดอัดเหลือเกิน...ช่วยด้วยยยยยยยยย)