ลูกพี่ลูกน้องของแม่อายุแก่กว่าเรา 10 ปี ตอนเด็กเคยเล่นด้วยกันบ่อยๆ แอดเฟซมาก็คอลคุยกันประมาณ 20 นาที รอบแรกก็คุยปกติ รอบที่สองเริ่มมีแซวๆ ว่าเดี๋ยวนี้น่ารักขึ้นเยอะนะ ก็คิดว่าขำๆไม่มีอะไร 
รอบที่สามเมาแล้วคอลมา คุยไปคุยมาจะแอบสองแง่สองง่ามตลอด ทำน้ำเสียงแบบหืนๆ นิดๆ เราไม่โอเคเลยขอวางอ้างว่ามีธุระ

แต่หลังจากนั้นไม่กี่วันชอบคอลเฟซมาเรื่อยๆ แต่ส่วนมากจะไม่ได้รับสาย บางครั้งรับแล้วจะบอกว่าไม่ว่าง
ครั้งหลังบอกว่าติดเรียนติดงานก็ไม่ยอมหยุดคอล
พิมพ์บอกแล้วก็ยังพิมพ์มาเซ้าซี้แบบกวนประสาท
รู้สึกหงุดหงิดมากที่พี่เขาไม่มีมารยาทเลย
ก็เลยบล็อคไป แล้วเอาเรื่องนี้ไปฟ้องแม่ แม่ก็แก้ตัวให้เขาว่าไม่มีอะไรหรอก พี่เขาคงเหงา อย่าไปคิดมาก

ผ่านไปไม่กี่วันพี่เขาก็โทรมาฟ้องแม่ว่าโดนเราบล็อค แม่ก็สั่งให้เราปลดบล็อค เราไม่ยอมปลดบล็อค แม่เลยพาลทะเลาะเรื่องอื่น ไม่คุยกันมาหลายวันแล้ว เพราะแม่ด่าว่าเราใจแคบ คิดเล็กคิดน้อย ตอนเด็กพี่เขาเคยดูแล

เรารู้สึกว่ามันเกินไปที่คนเราจะกดคอลตั้ง 30 สาย ทั้งที่เราบอกไปว่าไม่ว่าง เหมือนพี่เขาจะคอลเพื่อเอาเราไปอวดกับเพื่อนในวงเหล้า

แต่ที่เจ็บใจคือแม่ไม่ปกป้องเราเลย ทั้งที่เขากำลังคุกคามความเป็นส่วนตัวเราขนาดนี้ แม่ยังหาว่าใจแคบ
ตอนนี้เรากลายเป็นตัวร้ายในสายตาญาติ หาว่าเรียนสูงแล้วหยิ่ง ตอนนี้ไม่อยากกลับบ้านอีกเลย ยังดีที่พ่อเข้าใจแต่เถียงแม่ไม่ได้

ไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงคิดแบบนี้ ไม่อยากโกรธแม่ แต่ก็หาเหตุผลไม่ได้ค่ะ