สวัสดีค่ะ เราชื่อคราม(สมมุติ) เราอายุ22ปีค่ะ ปัจจุบันมีลูกชาย1คนค่ะ น้องอายุ3เดือน เราเป็นSingie momค่ะ
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน....
คือตอนนี้เรากำลังคุยกับรุ่นพี่คนนึงค่ะ เราสองคนเคยคบกันเมื่อ4ปีที่แล้ว จริงๆจะเรียกแฟนว่าเต็มปากก็ไม่ได้เพราะเรายังไม่เคยเจอกัน ใช่ค่ะ เราคบกันแค่ในโลกโซเชียล รู้จักกันได้เพราะเค้าเคยคุยกับเพื่อนเรา พอสองคนนั้นเลิกคุยกันไปเค้าก็มาปรึกษาเราประจวบกับตอนนั้นเราก็พึ่งเลิกกับแฟนก็เลยมีเรื่องให้คุยกันตลอด จนสักพักเราก็ตกลงคบกัน ผ่านได้ประมาณเกือบ2เดือน เราก็บอกเลิกพี่เค้าไปเพราะตอนนั้นเราสับสนนิดหน่อย (เพื่อนเราที่เคยคุยกับพี่เค้าบอกให้เลิกคบกับเค้าแล้วจะกลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิม ปัจจุบันก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกันนะคะและก็ยังเรียนที่เดียวกันด้วย) หลังจากนั้นเรา2คนต่างคนต่างไปใช้ชีวิตของตัวเองต่อไปเราก็มีแฟนใหม่ เค้าก็มีแฟนใหม่ แต่เราก็ยังติดต่อกันในฐานะพี่น้องละเราก็ยังให้คำปรึกษาเค้าเรื่องแฟนเค้าตลอด จนแฟนเราไม่โอเคเราเลยบล็อกเค้าไป ประมาณเมื่อปีที่ผ่านมาช่วงข่าว ทหารกราดยิงที่เทอมินอล21โคราช เรานึกถึงเค้าเป็นคนแรกเพราะตอนที่คุยอยู่นั้นเค้าทำงานที่นั้นเลยนึกเป็นห่วงก็เลยปลดบล็อกแล้วทักไปหาเค้า หลังจากที่เคลียร์ความข้องใจไปแล้วเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเลย จนเมื่อช่วงกลางปีที่แล้วก่อนหน้าที่เราจะท้อง เราก็คุยกับพี่เค้าบ้างบางโอกาส ตอนนั้นก็ยังไม่ได้รู้สึกว่าจะกลับมาชอบหรือคิดอยากจะคุยในสถานะคนคุยเลย เราก็คุยก็เล่นกันเป็นพี่น้องกันปกติ ตอนที่ท้องพี่เค้าก็รู้ดูจะเห่อหลานขอตั้งชื่อลูกเราด้วย(แต่เราตั้งลูกไปแล้ว) พอเราคลอดก็ขอให้เราถ่ายรูปลูกเราส่งให้เค้าดูตลอด ซื้อชุดซื้อของให้ หลังจากเราเลิกกับพ่อของลูกไปเพราะเค้าไปคบกับคนที่ทำงานเดียวกัน เราสองคนก็เหมือนวนกลับมาคุยกันอีกครั้งแต่ครั้งนี้เราขอเค้าให้กลับมาคุยกันในสถานะคนคุย ซึ้งเราก็โอเค ดูจะติดเราด้วยซ้ำ รอคุยกับเราตอนเลิกงาน ช่วงแรกเราคุยกันเหมือนจะมีความสุขนะคะ ยอมรับเลยว่ากลับมาคุยกันรอบนี้กลายเป็นเรารู้สึกชอบเค้าซะเอง รอคุยกับเค้าตลอด แต่พอหลังๆมาเรารู้สึกว่ามันน้อยลง เราเริ่มคุยกันน้อยลง เราโทรคุยกันปกติทุกคืนก่อนนอนค่ะ แต่เวลาคุยเหมือนจะเป็นแค่เราฝ่ายเดียวที่ชวนคุย หรือปกติตอนเช้าเค้าจะทักหาเราตื่นหรือยัง กินอะไรยัง ตอนนี้ก็เงียบไปเลย ประโยคสนทนาก็ไม่ค่อยจะเหมือนคนคุยแต่เหมือนแค่พี่น้อง จริงๆเราก็ไม่เสพติดการคุยกับเค้าตลอดนะคะ คือเค้าก็ทำงานเราก็ทำงาน แต่แค่เวลาคุยเราแค่รู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิมแค่นั้นเอง
ตอนนี้เราก็ทบทวนกับตัวเองตลอดว่า ที่เป็นแบบนี้เพราะอะไร หรือการกลับมาคุยกันครั้งนี้มันจะจบลงเหมือนเมื่อ4ปีที่แล้ว
ปล.กลับมาคุยกันรอบนี้เพื่อนเราก็รู้นะคะเราคุยกับเพื่อนว่าเรากลับมาคุยกับพี่เค้า เพื่อนก็บอกว่าจะคุยก็คุยไม่ว่าอะไรจะคบกันก็ได้ แต่เราก็ยังเกร็งและไม่ค่อยเล่าความรู้สึกหรือปรึกษาเรื่องนึ้กับเพื่อนเลย
กระทู้นี้ไม่เชิงเป็นการตั้งคำถามว่าเราควรจะยังไงต่อดีเพราะลึกๆเรามีคำตอบของเราค่ะ แต่เราอยากรู้ความเห็นคิดจากเพื่อนๆในพันทิปว่าถ้าเกิดสถานการณ์แบบนี้ เพื่อนๆจะมีวิธีรับมือกับความรู้สึกเรายังไงคะ
ผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ เพิ่งตั้งกระทู้ครั้งแรกค่ะ 😊
คิดยังไง? กับการที่เราได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน....
คือตอนนี้เรากำลังคุยกับรุ่นพี่คนนึงค่ะ เราสองคนเคยคบกันเมื่อ4ปีที่แล้ว จริงๆจะเรียกแฟนว่าเต็มปากก็ไม่ได้เพราะเรายังไม่เคยเจอกัน ใช่ค่ะ เราคบกันแค่ในโลกโซเชียล รู้จักกันได้เพราะเค้าเคยคุยกับเพื่อนเรา พอสองคนนั้นเลิกคุยกันไปเค้าก็มาปรึกษาเราประจวบกับตอนนั้นเราก็พึ่งเลิกกับแฟนก็เลยมีเรื่องให้คุยกันตลอด จนสักพักเราก็ตกลงคบกัน ผ่านได้ประมาณเกือบ2เดือน เราก็บอกเลิกพี่เค้าไปเพราะตอนนั้นเราสับสนนิดหน่อย (เพื่อนเราที่เคยคุยกับพี่เค้าบอกให้เลิกคบกับเค้าแล้วจะกลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิม ปัจจุบันก็ยังเป็นเพื่อนสนิทกันนะคะและก็ยังเรียนที่เดียวกันด้วย) หลังจากนั้นเรา2คนต่างคนต่างไปใช้ชีวิตของตัวเองต่อไปเราก็มีแฟนใหม่ เค้าก็มีแฟนใหม่ แต่เราก็ยังติดต่อกันในฐานะพี่น้องละเราก็ยังให้คำปรึกษาเค้าเรื่องแฟนเค้าตลอด จนแฟนเราไม่โอเคเราเลยบล็อกเค้าไป ประมาณเมื่อปีที่ผ่านมาช่วงข่าว ทหารกราดยิงที่เทอมินอล21โคราช เรานึกถึงเค้าเป็นคนแรกเพราะตอนที่คุยอยู่นั้นเค้าทำงานที่นั้นเลยนึกเป็นห่วงก็เลยปลดบล็อกแล้วทักไปหาเค้า หลังจากที่เคลียร์ความข้องใจไปแล้วเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเลย จนเมื่อช่วงกลางปีที่แล้วก่อนหน้าที่เราจะท้อง เราก็คุยกับพี่เค้าบ้างบางโอกาส ตอนนั้นก็ยังไม่ได้รู้สึกว่าจะกลับมาชอบหรือคิดอยากจะคุยในสถานะคนคุยเลย เราก็คุยก็เล่นกันเป็นพี่น้องกันปกติ ตอนที่ท้องพี่เค้าก็รู้ดูจะเห่อหลานขอตั้งชื่อลูกเราด้วย(แต่เราตั้งลูกไปแล้ว) พอเราคลอดก็ขอให้เราถ่ายรูปลูกเราส่งให้เค้าดูตลอด ซื้อชุดซื้อของให้ หลังจากเราเลิกกับพ่อของลูกไปเพราะเค้าไปคบกับคนที่ทำงานเดียวกัน เราสองคนก็เหมือนวนกลับมาคุยกันอีกครั้งแต่ครั้งนี้เราขอเค้าให้กลับมาคุยกันในสถานะคนคุย ซึ้งเราก็โอเค ดูจะติดเราด้วยซ้ำ รอคุยกับเราตอนเลิกงาน ช่วงแรกเราคุยกันเหมือนจะมีความสุขนะคะ ยอมรับเลยว่ากลับมาคุยกันรอบนี้กลายเป็นเรารู้สึกชอบเค้าซะเอง รอคุยกับเค้าตลอด แต่พอหลังๆมาเรารู้สึกว่ามันน้อยลง เราเริ่มคุยกันน้อยลง เราโทรคุยกันปกติทุกคืนก่อนนอนค่ะ แต่เวลาคุยเหมือนจะเป็นแค่เราฝ่ายเดียวที่ชวนคุย หรือปกติตอนเช้าเค้าจะทักหาเราตื่นหรือยัง กินอะไรยัง ตอนนี้ก็เงียบไปเลย ประโยคสนทนาก็ไม่ค่อยจะเหมือนคนคุยแต่เหมือนแค่พี่น้อง จริงๆเราก็ไม่เสพติดการคุยกับเค้าตลอดนะคะ คือเค้าก็ทำงานเราก็ทำงาน แต่แค่เวลาคุยเราแค่รู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิมแค่นั้นเอง
ตอนนี้เราก็ทบทวนกับตัวเองตลอดว่า ที่เป็นแบบนี้เพราะอะไร หรือการกลับมาคุยกันครั้งนี้มันจะจบลงเหมือนเมื่อ4ปีที่แล้ว
ปล.กลับมาคุยกันรอบนี้เพื่อนเราก็รู้นะคะเราคุยกับเพื่อนว่าเรากลับมาคุยกับพี่เค้า เพื่อนก็บอกว่าจะคุยก็คุยไม่ว่าอะไรจะคบกันก็ได้ แต่เราก็ยังเกร็งและไม่ค่อยเล่าความรู้สึกหรือปรึกษาเรื่องนึ้กับเพื่อนเลย
กระทู้นี้ไม่เชิงเป็นการตั้งคำถามว่าเราควรจะยังไงต่อดีเพราะลึกๆเรามีคำตอบของเราค่ะ แต่เราอยากรู้ความเห็นคิดจากเพื่อนๆในพันทิปว่าถ้าเกิดสถานการณ์แบบนี้ เพื่อนๆจะมีวิธีรับมือกับความรู้สึกเรายังไงคะ
ผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ เพิ่งตั้งกระทู้ครั้งแรกค่ะ 😊