สวัสดีค่ะ ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปแล้วค่ะ อยากได้ข้อคิด หรือคำปรึกษาก็ได้ค่ะ ที่ทำให้สามารถผ่านสถานการณ์ตรงนี้ไปได้
คือเรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่เรียนอยู่ปี 1 ได้เจอกันในคลาสเรียนพิเศษ เค้าเป็นคนใจดี และชอบให้ความช่วยเหลือคนอื่น และเค้าเป็นคนเรียนเก่งค่ะ ถึงแม้ว่าเค้าจะอยู่กันคนละคณะ แต่วิชาที่ต้องเรียนด้วยกัน เค้าก็ทำได้ดีกว่าค่ะ จึงทำให้เรารู้สึกชื่นชมและชอบเค้า
ตั้งแต่เริ่มคบกันมาด้วยความที่เรียนกันคนละคณะ ก็จะมีความคิดเห็นค่อนข้างต่างกัน ตัวเขาอยากจะเป็นครู ถึงแม้ว่าความสามารถของเค้าจะสามารถย้ายมาเรียนคณะวิศวะกับเราได้ แต่เค้าก็ตัดสินใจทำตามความฝันของตัวเองค่ะ เราก็มีคุยกัน สุดท้ายเราก็เข้าใจในสิ่งที่เค้าอยากเป็น เราก็สนับสนุนเค้ามาตลอด ทีนี้พอใกล้เรียนจบปริญญาตรี ด้วยความที่เราเรียนวิศวะงานที่เราทำได้คงอยู่ในกรุงเทพ หรือแถวนิคมอุตสาหกรรม ส่วนเค้าเป้นครูก็ต้องไปปรัจำที่อื่น ที่บ้านเค้าเองก็อยากให้เค้ากลับบ้านเกิด เราเลยคุยกันว่าจะทำยังไงต่อ ก็ได้ข้อสรุปว่า เค้าจะเป็นอาจารย์ที่มหาลัยในกรุงเทพเพื่อที่จะได้อยู่กับเราต่อ เค้าก็เลยลงเรียนปริญญาโทในคณะวิศวะ ที่เป็นสาขาเดียวกันกับตอนป.ตรี เราเองก็ลงเรียนปริญญาโทต่อเหมือนกัน เพราะเรายังอยากอยู่กับเค้า
ปัญญาเรื่องความคิดเห็นไม่ตรงกันมันมาเริ่มตอนที่เรากลับจากอเมริกา เราได้ไปเจอสังคม ไปเจอสภาพแวดล้อมแบบใหม่ เราก็อยากให้เค้าได้ไปด้วย อยากให้เค้าไปเห็นโลกกว้างๆ ก็เลยขอให้เค้าสมัครโครงการเดียวกับเรา เขาก็ตามใจเรา เค้าสัมภาษณ์วีซ่าอะไรผ่านหมดแล้ว แต่มาเกิดเหตุการณ์โควิด เราก็ไม่กล้าให้เค้าไป สุดท้ายก็ต้องทิ้งโครงการเสียเงินไปหลายบาท ก็กลายเป็นทะเลาะกัน ที่เราไปบังคับให้เค้าไป พอเกิดปัญหาขึ้นมาก็กลายเป้นเค้าที่เสียเงิน ตอนนั้นก็ทะเลาะกันรุนแรงมาก จนเขาขอเลิกกับเรา แต่เราก็ตามง้อ ตามยื้อเค้า จนเค้าให้โอกาส ก็คบกันมาเรื่อยๆ ต่างคนก็ต่างพยายามปรับตัวเข้าหากัน และเค้าก็ทำให้เราได้ทุกครั้ง เป็นเราเองที่ดีขึ้นบ้าง ไม่ดีขึ้นบ้าง เพราะเรามีปัญหาครอบครัวด้วย จนเราอยู่ในภาวะซึมเศร้า เค้าก็อยู่ข้างๆ เรา คอยประคับประคองเรามาตลอด จนวันนึงเค้าเริ่มทนไม่ไหว เค้าก็ขอเลิกกับเราอีก เราก็ขอโอกาสเขาเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้เรารับปากกับเค้าว่าเราจะไปพบจิตแพทย์จะรักษา จะกินยาต่อเนื่อง จะควบคุมตัวเองไม่ให้เป้นแบบนี้แล้ว
เค้าก็บอกกับเราว่า เค้าไม่รับปากนะ ว่าเค้าจะกลับมาเเป็นเหมือนเดิม แต่เค้าจะพยายามทำให้ดีขึ้น ซึ่งเค้าก็พยายามทำให้ดีขึ้นจริงๆ ค่ะ พยายามพาไปเที่ยว พาไปกินข้าว พยายามโทรหาทุกวัน เราก็รู้สึกแหละว่าเค้าไม่ค่อยเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าเค้าเปลี่ยนไปแบบไหน แต่มันรู้สึกได้ค่ะ เวลาที่เรารู้สึกได้ เราจะถามเค้าว่าเค้ายังรักเราอยู่มั้ย เค้าก็บอกว่ายังรัก ยังรักเหมือนเดิม เราก้เชื่อเค้า
จนกระทั่งเมื่อเช้า เค้าก็ส่งข้อความมา ว่ามีเรื่องไม่สบายใจ นอนไม่หลับเลย เราตื่นมาเห็นก็รีบโทรหา เราได้ยินน้ำเสียงเค้า เราก็ใจคอไม่ดีแล้ว แล้วมันก็เป้นแบบนั้นจริงๆ เค้าบอกว่า "เค้าว่าเราเลิกกันดีมั้ย เค้ารู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ได้รัก ไม่ได้อยากอยู่กับเธอเหมือนเดิมแล้ว ที่ผ่านมาเราก็เข้ากันไม่ได้มาตลอด เวลาคนนึงพูด อีกคนก็ไม่ฟัง ทั้งตัวเค้าเองอยากจะทำงานอยู่ที่ไทย ยังอยากทำอะไรหลายอย่าง แต่เธอ (จกท) อยากไปทำงานทีต่างประเทศ เวลาคุยกันทีไร ก็จบด้วยการทะเลาะกันตลอด ฯลฯ " เค้าพูดหลายอย่างมากค่ะ แต่หลักๆ คือเค้าไม่ได้รักเราเหือนเดิมอีกแล้ว ไม่ได้มีความรู้สึกอยากอยู่ด้วยอีกแล้ว ตอนนี้มีแค่ความรู้สึกสงสาร รู้สึกผิดที่ต้องทิ้งเรา เราก็บอกว่าเราทำใจยอมรับไม่ได้ เมื่อคืนยังบอกรักเเราอยู่เลย เค้าก้บอกว่าก่อนหน้านี้เค้าไม่รู้ใจตัวเอง เค้าแค่พยายามทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม ให้เรามีความสุขแค่นั้น แต่ตัวเค้าไม่มีความสุขเลย และตอนนี้เค้าฝืนต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาขอร้องเรา ให้เราเข้าใจเค้า ให้เรายอมรับและปล่อยเค้าไป
สำหรับเรา เราก็เข้าใจ ว่าเราเข้ากันไม่ได้ หลายๆ อย่างเราชอบไม่เหมือนกัน เราชอบไปเที่ยว แต่เค้าไม่ชอบ แต่เค้าก็พาเราไป เค้าชอบกินบุฟเฟ่เราไม่ชอบ แต่เราก็ไปด้วย เพราะเค้าชอบ จนไปๆ มาๆ เราก็ชอบไปด้วย เราก็คิดว่าวันนึงเค้าอาจจะชอบทำอะไรๆ ไปกับเราก็ได้ แต่มันไม่เป้นแบบนั้นเลยค่ะ พอเราเริ่มรู้สึกว่าเค้าไม่เหมือนเดิม เราก็พยายามที่จะรักตัวเองให้มากขึ้น จากที่เอาแต่นอนซม ก็ลุกขึ้นมาออกกำลังกาย มาดูแลตัวเอง เพื่อที่ตัวเราเองจะมีความสุขให้ได้ด้วยตัวเอง เพื่อที่เราจะได้ไม่ไปรบกวน หรือพึ่งพิงเค้าเท่าเมื่อก่อน ให้เค้าเหนื่อยใจ เผื่อว่าความรู้สึกที่เค้ามีต่อเราจะดีขึ้น
แต่ตอนนี้มันไม่ทันเลยค่ะ ยังไงเค้าก้จะไป เราไม่รู้จะทำยังไงต่อไปเลยค่ะ สถานที่ต่างๆ ที่เคยอยู่ด้วยกัน เรายังอยู่ที่เดิมอยู่เลย เรายังพักที่เดิม ยังต้องเรียนโทที่เดิม ที่เดิมๆ ที่เรากับเค้าใช้ชีวิตด้วยกันตั้งแต่เรียนปริญญาตรี จนตอนนี้จะจบโทแล้วค่ะ ช่วยชี้ทางดด้วยนะคะ ว่าควรจะรับมือกับสถานการณ์นี้ยังไงดี เค้าเป็นเหมือนครอบครัวของเรา ถ้าเราจะไม่มีเค้าอีกต่อไป เราทำใจไม่ได้เลยค่ะ
แฟนที่คบมา 6 ปี บอกเลิก เพราะไม่รักแล้ว
คือเรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่เรียนอยู่ปี 1 ได้เจอกันในคลาสเรียนพิเศษ เค้าเป็นคนใจดี และชอบให้ความช่วยเหลือคนอื่น และเค้าเป็นคนเรียนเก่งค่ะ ถึงแม้ว่าเค้าจะอยู่กันคนละคณะ แต่วิชาที่ต้องเรียนด้วยกัน เค้าก็ทำได้ดีกว่าค่ะ จึงทำให้เรารู้สึกชื่นชมและชอบเค้า
ตั้งแต่เริ่มคบกันมาด้วยความที่เรียนกันคนละคณะ ก็จะมีความคิดเห็นค่อนข้างต่างกัน ตัวเขาอยากจะเป็นครู ถึงแม้ว่าความสามารถของเค้าจะสามารถย้ายมาเรียนคณะวิศวะกับเราได้ แต่เค้าก็ตัดสินใจทำตามความฝันของตัวเองค่ะ เราก็มีคุยกัน สุดท้ายเราก็เข้าใจในสิ่งที่เค้าอยากเป็น เราก็สนับสนุนเค้ามาตลอด ทีนี้พอใกล้เรียนจบปริญญาตรี ด้วยความที่เราเรียนวิศวะงานที่เราทำได้คงอยู่ในกรุงเทพ หรือแถวนิคมอุตสาหกรรม ส่วนเค้าเป้นครูก็ต้องไปปรัจำที่อื่น ที่บ้านเค้าเองก็อยากให้เค้ากลับบ้านเกิด เราเลยคุยกันว่าจะทำยังไงต่อ ก็ได้ข้อสรุปว่า เค้าจะเป็นอาจารย์ที่มหาลัยในกรุงเทพเพื่อที่จะได้อยู่กับเราต่อ เค้าก็เลยลงเรียนปริญญาโทในคณะวิศวะ ที่เป็นสาขาเดียวกันกับตอนป.ตรี เราเองก็ลงเรียนปริญญาโทต่อเหมือนกัน เพราะเรายังอยากอยู่กับเค้า
ปัญญาเรื่องความคิดเห็นไม่ตรงกันมันมาเริ่มตอนที่เรากลับจากอเมริกา เราได้ไปเจอสังคม ไปเจอสภาพแวดล้อมแบบใหม่ เราก็อยากให้เค้าได้ไปด้วย อยากให้เค้าไปเห็นโลกกว้างๆ ก็เลยขอให้เค้าสมัครโครงการเดียวกับเรา เขาก็ตามใจเรา เค้าสัมภาษณ์วีซ่าอะไรผ่านหมดแล้ว แต่มาเกิดเหตุการณ์โควิด เราก็ไม่กล้าให้เค้าไป สุดท้ายก็ต้องทิ้งโครงการเสียเงินไปหลายบาท ก็กลายเป็นทะเลาะกัน ที่เราไปบังคับให้เค้าไป พอเกิดปัญหาขึ้นมาก็กลายเป้นเค้าที่เสียเงิน ตอนนั้นก็ทะเลาะกันรุนแรงมาก จนเขาขอเลิกกับเรา แต่เราก็ตามง้อ ตามยื้อเค้า จนเค้าให้โอกาส ก็คบกันมาเรื่อยๆ ต่างคนก็ต่างพยายามปรับตัวเข้าหากัน และเค้าก็ทำให้เราได้ทุกครั้ง เป็นเราเองที่ดีขึ้นบ้าง ไม่ดีขึ้นบ้าง เพราะเรามีปัญหาครอบครัวด้วย จนเราอยู่ในภาวะซึมเศร้า เค้าก็อยู่ข้างๆ เรา คอยประคับประคองเรามาตลอด จนวันนึงเค้าเริ่มทนไม่ไหว เค้าก็ขอเลิกกับเราอีก เราก็ขอโอกาสเขาเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้เรารับปากกับเค้าว่าเราจะไปพบจิตแพทย์จะรักษา จะกินยาต่อเนื่อง จะควบคุมตัวเองไม่ให้เป้นแบบนี้แล้ว
เค้าก็บอกกับเราว่า เค้าไม่รับปากนะ ว่าเค้าจะกลับมาเเป็นเหมือนเดิม แต่เค้าจะพยายามทำให้ดีขึ้น ซึ่งเค้าก็พยายามทำให้ดีขึ้นจริงๆ ค่ะ พยายามพาไปเที่ยว พาไปกินข้าว พยายามโทรหาทุกวัน เราก็รู้สึกแหละว่าเค้าไม่ค่อยเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าเค้าเปลี่ยนไปแบบไหน แต่มันรู้สึกได้ค่ะ เวลาที่เรารู้สึกได้ เราจะถามเค้าว่าเค้ายังรักเราอยู่มั้ย เค้าก็บอกว่ายังรัก ยังรักเหมือนเดิม เราก้เชื่อเค้า
จนกระทั่งเมื่อเช้า เค้าก็ส่งข้อความมา ว่ามีเรื่องไม่สบายใจ นอนไม่หลับเลย เราตื่นมาเห็นก็รีบโทรหา เราได้ยินน้ำเสียงเค้า เราก็ใจคอไม่ดีแล้ว แล้วมันก็เป้นแบบนั้นจริงๆ เค้าบอกว่า "เค้าว่าเราเลิกกันดีมั้ย เค้ารู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ได้รัก ไม่ได้อยากอยู่กับเธอเหมือนเดิมแล้ว ที่ผ่านมาเราก็เข้ากันไม่ได้มาตลอด เวลาคนนึงพูด อีกคนก็ไม่ฟัง ทั้งตัวเค้าเองอยากจะทำงานอยู่ที่ไทย ยังอยากทำอะไรหลายอย่าง แต่เธอ (จกท) อยากไปทำงานทีต่างประเทศ เวลาคุยกันทีไร ก็จบด้วยการทะเลาะกันตลอด ฯลฯ " เค้าพูดหลายอย่างมากค่ะ แต่หลักๆ คือเค้าไม่ได้รักเราเหือนเดิมอีกแล้ว ไม่ได้มีความรู้สึกอยากอยู่ด้วยอีกแล้ว ตอนนี้มีแค่ความรู้สึกสงสาร รู้สึกผิดที่ต้องทิ้งเรา เราก็บอกว่าเราทำใจยอมรับไม่ได้ เมื่อคืนยังบอกรักเเราอยู่เลย เค้าก้บอกว่าก่อนหน้านี้เค้าไม่รู้ใจตัวเอง เค้าแค่พยายามทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม ให้เรามีความสุขแค่นั้น แต่ตัวเค้าไม่มีความสุขเลย และตอนนี้เค้าฝืนต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาขอร้องเรา ให้เราเข้าใจเค้า ให้เรายอมรับและปล่อยเค้าไป
สำหรับเรา เราก็เข้าใจ ว่าเราเข้ากันไม่ได้ หลายๆ อย่างเราชอบไม่เหมือนกัน เราชอบไปเที่ยว แต่เค้าไม่ชอบ แต่เค้าก็พาเราไป เค้าชอบกินบุฟเฟ่เราไม่ชอบ แต่เราก็ไปด้วย เพราะเค้าชอบ จนไปๆ มาๆ เราก็ชอบไปด้วย เราก็คิดว่าวันนึงเค้าอาจจะชอบทำอะไรๆ ไปกับเราก็ได้ แต่มันไม่เป้นแบบนั้นเลยค่ะ พอเราเริ่มรู้สึกว่าเค้าไม่เหมือนเดิม เราก็พยายามที่จะรักตัวเองให้มากขึ้น จากที่เอาแต่นอนซม ก็ลุกขึ้นมาออกกำลังกาย มาดูแลตัวเอง เพื่อที่ตัวเราเองจะมีความสุขให้ได้ด้วยตัวเอง เพื่อที่เราจะได้ไม่ไปรบกวน หรือพึ่งพิงเค้าเท่าเมื่อก่อน ให้เค้าเหนื่อยใจ เผื่อว่าความรู้สึกที่เค้ามีต่อเราจะดีขึ้น
แต่ตอนนี้มันไม่ทันเลยค่ะ ยังไงเค้าก้จะไป เราไม่รู้จะทำยังไงต่อไปเลยค่ะ สถานที่ต่างๆ ที่เคยอยู่ด้วยกัน เรายังอยู่ที่เดิมอยู่เลย เรายังพักที่เดิม ยังต้องเรียนโทที่เดิม ที่เดิมๆ ที่เรากับเค้าใช้ชีวิตด้วยกันตั้งแต่เรียนปริญญาตรี จนตอนนี้จะจบโทแล้วค่ะ ช่วยชี้ทางดด้วยนะคะ ว่าควรจะรับมือกับสถานการณ์นี้ยังไงดี เค้าเป็นเหมือนครอบครัวของเรา ถ้าเราจะไม่มีเค้าอีกต่อไป เราทำใจไม่ได้เลยค่ะ