สวัสดีค่ะ เราอยากจะเล่าเรื่องให้ทุกคนฟังก่อนที่จะถาม เรื่องมีอยู่ว่า ทุกๆวันเราจะนั่งทำการบ้านดึกค่ะ ซึ่งเราไม่ได้นอนแยกห้องกับแม่เลยตั้งเเต่เด็ก ตอนนี้เราอายุ17 มันเริ่มมีปัญหาค่ะ คือเราเรียนออนไลน์ทุกวัน แม่เราก็ทำงานอยู่บ้าน พอเราเรียนออนไลน์เสร็จเราก็ต้องช่วยแม่ พอตกดึกเราต้องมานั่งทำการบ้าน เขาก็มาบ่นเรา ว่าเรา ไล่เรา ปล.แม่เราเป็นคนที่หัวโบราณมากเขาไม่ให้มีแฟนเลย ซึ่งเขารู้ว่าเรามีคนคุย เขาจะชอบไล่เรา ให้ไปอยู่กับผู้ชาย ให้เขามาขอ ซึ่งเราไม่ชอบมากๆ เขาด่าเราเกือบทุกวัน เขาบอกว่าเราทำงานให้เขาน้อยแล้วเราตื่นสายนอนดึก ใช่ค่ะ แต่ตอนกลางวันเราก็ต้องเรียน ตกดึกก็ต้องทำการบ้าน เขาบอกว่าการบ้านอะไรเยอะเเยะ ทำอย่างกับเขาไม่เคยเรียน นั่งกดโทรศัพท์คุยแต่ผู้ชาย ซึ่งเรานั่งทำงานอยู่ค่ะ เราก็บอกเขานะว่าการศึกษาสมัยนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่เขาก็ไม่ฟัง เขาจะชอบไล่เราทุกครั้งให้เราไปอยู่กับผู้ชาย เราคิดจะไปจริงๆนะคะ เราเบื่อที่ต้องโดนไล่เกือบทุกวัน เราว่าเราอยู่กับผู้ชายคงดีกว่านี้ เพราะ ฐานะเขาก็ดี และเขาก็ดี ครอยครัว ก็ดี ทุกคนดีกับเราหมดเลยค่ะ คอยรับฟังเสมอ เราคิดจะไป แต่เราก็เลือกที่จะอยู่อดทนรอวันที่เรียนจบ แต่เราอยากให้พ่อแม่เข้าใจเรามากกว่านี้ค่ะ เข้าใจวัยรุ่นสมัยนี้ การมีแฟนไม่ได้แย่เสมอไป เราคิดว่าถ้าเราไปเราก็จะโดนเรียกว่าลูกอกตัญญู คนรอบข้าง ด่าพ่อแม่เราว่ามีลูกหนีตามผู้ชาย เราทำใจไม่ได้ที่จะไปเพราะ เหตุผลนี้ค่ะ เราจึงต้องทนต่อไป แต่เขาก็ทำร้ายจิตใจและกดดันเราทุกครั้งเหมือนกัน เราอยากทราบว่า ถ้าชาวพันทิปเจอเหตุการณ์แบบนี้ จะตัดสินใจแบบไหนกันคะ
ครอบครัว ปัญหาวัยรุ่น พ่อแม่ไม่ให้มีแฟน