ชอบเก็บตัวไม่อยากเจอหน้าครอบครัว

สวัสดีค่ะในตอนนี้ขณะที่เราพิมพ์อยู่เราอยู่ชั้นม.ปลาย เอาเป็นว่าจะขอเขียนกิจวัตรใน 1 วันของช่วงโควิดให้ดูก่อนนะคะ
- 08:00 น. : ตื่น เรียนออนไลน์ หาข้าวเช้ากิน ทำความสะอาดบ้าน , 09:00 - 11:00 น. : เรียนออนไลน์ยาวไป , 12:00 - 18:00 น. : นอน , 18:30 - 00:00 น. : อาบน้ำ กินข้าว ทำการบ้าน แล้วก็นอน -
         ใน 1 วันเราใช้เวลาไปกับห้องส่วนตัวไปเกินครึ่ง ปัญหาที่เกิดขึ้นเลย คือ คนในบ้านบอกว่าเราไม่ทำอะไรเลย (คนในบ้านตื่น 10:00 น. up กันหมด เยี่ยมจริงๆ) โอเคเรายอมรับว่าตอนเขาตื่นเราหลับ ตอนเขาหลับเราตื่น เหมือนผลัดกันเฝ้าบ้าน งานบ้านเราจับเป็นทุกอย่าง ยกเว้นทำกับข้าว เราก็จะรอพวกเขาตื่นแล้วมาทำให้ (ในระหว่างรอก็ทอดไข่ ต้มไข่ มาม่า หาขนมตุนไว้ในบ้าน) แต่คือเราผิดจริง ๆ หรอ? นิสัยแต่เดิมของเรา คือ ขี้น้อยใจ ไม่ชอบเสียงดัง และไม่ชอบเถียง (เคยเถียงแต่เขาก็จะอ้างนู้นนี่ให้เราผิดเสมอ) กับด้วยความที่ว่าเกิดมาหน้ามาหน้าดุ มือหนัก พอทำอะไรที่เกิดเสียงเพียงนิดหน่อยเขาก็จะชอบหาว่าเราประชดตลอด โอเคฮอร์โมนวัยคิดมาก พอเขาพูดอะไรกระทบก็แอบมานั่งน้ำตาแตก (คนที่บ้านเขาพูดจารุนแรงและชอบขว้างปาข้าวของ หรือไม่ก็ทุบอะไรตึงตังให้มันเสียงดัง ข่มเรา) แย่สุด ๆ เลย คือ เวลาเศร้าจะชอบเอาเรื่องในอดีตมาซ้ำเติมตัวเองด้วย กลายเป็นว่าหนักเลยทีนี้ ไม่อยากเจอ ไม่อยากพูดด้วย
         อยากสอบถามหน่อยว่าตัวเราผิดปกติตรงไหนรึเปล่า? แล้วควรจะแก้ยังไง หรือไม่ก็ช่วยแปะลิงค์คลิป เพลง หนัง นิยาย เกม ข้อความอะไรคลายเครียดมาให้เราดูก็ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ