เราทำงานอยู่บริษัทนึงมา 8 ปี ค่ะ เงินเดือนค่อนข้างสูงนิดหน่อยค่ะ พอบริษัทขยายตัวคนเริ่มเยอะ สังคมเริ่มเปลี่ยนจากดีๆเป็นแข่งขันกันสูง
จนได้เห็นว่าคนที่คุยกันดี๊ดีต่อหน้า ลับหลังแทงยับเลยค่ะ 3 ปีให้หลัง ถูกให้ร้ายป้ายสีสารพัด เอาเรื่องราวของเราไปพูดให้เสียหายและใส่ร้ายเราสารพัด กับคนอื่น รวมไปถึงผู้บริหาร เราก้เฉยค่ะ ไม่เคยไปแก้ตัว ลามไปถึงคนใหม่ๆที่เข้าแผนกมาก็มองเราไม่ดีทั้งๆที่ไม่เคยคุยกันมาก่อน รวมไปถึงถูกแกล้งเรื่องงานให้มีปัญหา เรามีหลักฐานทุกอย่างที่งานถูกแกล้ง แต่ไม่มีใครฟังเลยค่ะ และถูกหัวหน้างานที่ใหญ่มากๆ ลดงานที่เราเคยทำออกไปให้เด็กใหม่ๆ จนแทบจะว่างงาน แล้วเด็กเหล่านั้นก็แสดงออกใส่เราไม่ดีด้วยคะทั้งๆที่เราก็เฉย เราไม่ตอบโต้อะไร
และแล้วเราก็ถูกเรียกประเมินผลงานกลางปี หัวหน้างานที่ใหญ่มากๆ ก้บอกว่าผู้คนเหล่านั้นมาพูดถึงเราไม่ดีนะ เราก็ถามว่าเรื่องอะไรบ้างจะได้ชี้แจงถูก เค้าก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจฟัง ให้เราไม่ต้องชี้แจงหรอก และพยายามพูดให้เรายอมรับความผิดเหล่านั้น ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องจริงเลยสักเรื่อง และเค้าก็บอกกับเราว่า…จะไปว่าคนเหล่านั้นที่มาพูดก็ไม่ถูก (ในใจก็คิดแล้วมาว่าเรามันถูกกว่าหรอ) ในขณะที่เราพยายามจะอธิบายเค้าก้ไม่ฟังค่ะ เค้าพูดข้างเดียวค่ะ แล้วพอตอนท้ายหัวหน้างานก้บอกให้เราอย่าอยู่เลย ไปทำอย่างอื่นเถอะ…. แต่ผลประเมิณเรื่องงานเราไม่มีปัญหานะคะ
หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์เราก็เขียนใบลาออกเลยค่ะ ไปตามคำเชิญผู้ใหญ่ท่านนั้นเลยค่ะ
หลังจากเขียนใบลาออกก็ยังถูกแกล้งเรื่องงานไม่เลิกเลยค่ะ และก็ถูกคนในแผนกแสดงคำพูดแย่ๆใส่เพิ่มอีกค่ะ
วันที่เราไปเขียนใบลาออกมีคนมาลาออกพร้อมกันหลายคนค่ะ
สิ่งที่ติดอยู่ในความรู้สึกของเราคือ -ูไปทำอะไรให้วะ
หรือการเหยียบยํ่าคนอื่นให้ตกตํ่าจนต้องลาออกมันคือความสุขมากมายของคนเหล่านั้นหรอ ??
น่าแปลกคนพูดเรื่องไม่จริงไม่ตกตํ่า ทำไมเราถึงปกป้องตัวเองจากคำพูดของคนเหล่านั้นไม่ได้ เฮ้อ…..
โควิดที่ว่าแย่แล้ว ยังต้องเจอโคขวิดอีกหรอ
โควิดที่ว่าแย่ ทำไมยังต้องเจอโคขวิดอีก🤣🤣
จนได้เห็นว่าคนที่คุยกันดี๊ดีต่อหน้า ลับหลังแทงยับเลยค่ะ 3 ปีให้หลัง ถูกให้ร้ายป้ายสีสารพัด เอาเรื่องราวของเราไปพูดให้เสียหายและใส่ร้ายเราสารพัด กับคนอื่น รวมไปถึงผู้บริหาร เราก้เฉยค่ะ ไม่เคยไปแก้ตัว ลามไปถึงคนใหม่ๆที่เข้าแผนกมาก็มองเราไม่ดีทั้งๆที่ไม่เคยคุยกันมาก่อน รวมไปถึงถูกแกล้งเรื่องงานให้มีปัญหา เรามีหลักฐานทุกอย่างที่งานถูกแกล้ง แต่ไม่มีใครฟังเลยค่ะ และถูกหัวหน้างานที่ใหญ่มากๆ ลดงานที่เราเคยทำออกไปให้เด็กใหม่ๆ จนแทบจะว่างงาน แล้วเด็กเหล่านั้นก็แสดงออกใส่เราไม่ดีด้วยคะทั้งๆที่เราก็เฉย เราไม่ตอบโต้อะไร
และแล้วเราก็ถูกเรียกประเมินผลงานกลางปี หัวหน้างานที่ใหญ่มากๆ ก้บอกว่าผู้คนเหล่านั้นมาพูดถึงเราไม่ดีนะ เราก็ถามว่าเรื่องอะไรบ้างจะได้ชี้แจงถูก เค้าก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจฟัง ให้เราไม่ต้องชี้แจงหรอก และพยายามพูดให้เรายอมรับความผิดเหล่านั้น ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องจริงเลยสักเรื่อง และเค้าก็บอกกับเราว่า…จะไปว่าคนเหล่านั้นที่มาพูดก็ไม่ถูก (ในใจก็คิดแล้วมาว่าเรามันถูกกว่าหรอ) ในขณะที่เราพยายามจะอธิบายเค้าก้ไม่ฟังค่ะ เค้าพูดข้างเดียวค่ะ แล้วพอตอนท้ายหัวหน้างานก้บอกให้เราอย่าอยู่เลย ไปทำอย่างอื่นเถอะ…. แต่ผลประเมิณเรื่องงานเราไม่มีปัญหานะคะ
หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์เราก็เขียนใบลาออกเลยค่ะ ไปตามคำเชิญผู้ใหญ่ท่านนั้นเลยค่ะ
หลังจากเขียนใบลาออกก็ยังถูกแกล้งเรื่องงานไม่เลิกเลยค่ะ และก็ถูกคนในแผนกแสดงคำพูดแย่ๆใส่เพิ่มอีกค่ะ
วันที่เราไปเขียนใบลาออกมีคนมาลาออกพร้อมกันหลายคนค่ะ
สิ่งที่ติดอยู่ในความรู้สึกของเราคือ -ูไปทำอะไรให้วะ
หรือการเหยียบยํ่าคนอื่นให้ตกตํ่าจนต้องลาออกมันคือความสุขมากมายของคนเหล่านั้นหรอ ??
น่าแปลกคนพูดเรื่องไม่จริงไม่ตกตํ่า ทำไมเราถึงปกป้องตัวเองจากคำพูดของคนเหล่านั้นไม่ได้ เฮ้อ…..
โควิดที่ว่าแย่แล้ว ยังต้องเจอโคขวิดอีกหรอ