สวัสดีค่ะ
เรามีเรื่องแม่และพ่อที่ทำให้ไม่สบายใจ และไม่รู้จะแก้ไขเรื่องนี้ยังไงดี
พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เราเด็ก เราไปมาระหว่างบ้านย่ากับบ้านยาย จนกระทั่งย่ากับยายเราเสียชีวิต
ตอนนี้เรามีสามีลูกหนึ่งคน ปัญหาพ่อกับแม่ที่เราต้องดูแลเลยทำให้เรามีปัญหาบ้าง
ตอนนี้พ่ออยู่บ้านย่ากับอาผู้ชาย แบบต่างคนต่างอยู่ อาอยู่บนบ้าน พ่ออยู่ชั้นล่าง แต่พ่อชอบเมา เมาแบบไม่เอาอะไรเลย เมาเหมือนคนข้างถนน เมาแบบเดินไม่ไหว ส่วนเรื่องข้าว เราจะให้พ่อเดินไปเอาข้าวกินทุกวัน แกก็กินบ้างไม่กินบ้าง ส่วนมากจะเลือกกินเหล้ามากกว่า เงินที่เอาไปซื้อเหล้าก็จะได้จากแฟนพี่สาว ตอนนี้พี่สาวไม่อยู่ไปทำงานต่างจังหวัด 3-4 เดือน อันนี้ก็ไม่ทีปัญหาเท่าไหร่เรื่องพ่อ เพราะอยู่ไม่ไกล้มาก เราก็เข้าไปดูพ่อ อาทิตย์ละ 2 ครั้ง
ปัญหาอยู่ที่แม่ แม่อยู่ต่างจังหวัดกับแฟนใหม่ แม่เราติดยาเป็นช่วงๆ ช่วงที่เค้าเครียดๆ เค้าจะใช้ยา ใช้จนหลุดสติไม่ดีคุยคนเดียว และหลายๆครั้งแฟนแม่จะโทรมาให้ไปรับ แม่เป็นอีกแล้ว ไม่ไหว ไม่เอาแล้ว แต่ปกติแล้วแฟนแม่เป็นคนดีอยู่ ไม่ให้แม่ทำงาน ให้ดูแลพ่อเค้าที่ป่วย และให้เงินแม่ไว้ใช้วันละ 100 ทุกวันจนเค้ามีเงินเก็บ 3-4 พัน อื้มแล้วพอแม่ปกติเค้าก็จะโทรง้อโทรคุยกัน ก็ไปอยู่ด้วยกันอีก
เคสก่อนหน้านี้ขอร้องสามีให้ไปรับแม่พาหาหมอ เกี่ยวเรื่องยาและโรคประสาท ไปหาพระ หาอะไรก็แล้วแต่ ที่จะทำให้เค้าหายเป็นปกติ เกิดแบบนี้จนทะเลาะกับสามีทุกครั้ง แล้วพอแม่กลับมาก็ยังไม่ปกติไม่เท่าไหร่ ไม่มีที่อยู่อีก ก็ไปอาศัยบ้านญาติพี่น้องแท้ อยู่ในซอยเดียวกันหมด ทางญาติก็บ่นเราว่าเอาพาระมาทิ้งไว้ที่เค้า เราไม่เอาแม่บ้าง ทิ้งบ้างปล่อยเดินเพ้อ ญาติพี่น้องเค้าอายด้วย
แต่เราอยู่บ้านสามีซึ่งมีพ่อแม่ตายายสามี จะให้พาแม่มาอยู่ได้ยังไง เค้าไม่รู้เรื่องแม่เราที่เป็นแบบนี้ เค้ารู้แต่เรื่องพ่อ
ล่าสุดแม่ก็ใช้ยาอีก เราโทรหาบอกอยากกลับบ้าน เราถามกลับมาแล้วแม่จะอยู่ไหน แม่บอกจะอยู่บ้านพี่น้องเค้านี่แหละ เราบอกจะเช่าห้องให้อยู่เอามั้ย เค้าบอกไม่อยู่ ไม่เอา อยากอยู่กับพี่น้อง ทั้งๆที่รู้ว่าพี่น้องก็ไม่เอา สมุติถ้าเค้ามาจริงๆ เค้าก็คงอยู่กับพี่น้อง แล้วพี่น้องเค้าจะมาว่าเราอีก ไม่มาดู มาแล แล้วเราก็ทำงาน กว่าจะเลิกงานก็หกโมงเย็นเข้าไปหาก็มืดแล้ว ยิ่งช่วงนี้โควิด เอาจริงๆเราแทบไม่ได้ออกไปไหนเลย นอกจากไปทำงานและไปหาพ่อบ้าง ปกติเราจะเข้าไปบ้านพี่น้องแม่ทุกเย็น ไปนั่งคุยไปกินข้าว แต่ด้วยโควิดเราไม่ออกไปเกิบเดือนแล้ว เราจะแก้ปัญหาเรื่องแม่ยังไงดี เราเหนื่อยมากจริงๆ บางทีคิดไม่อยากจะอยู่แล้ว เหนื่อย เราเป็นลูกที่แย่ใช่มั้ย ทั้งๆที่พ่อกับแม่แทบจะไม่ค่อยเลี้ยงดูเราเลย เราโตมากับปู่ยาตายาย
ใครพอมีวิธีทางออกช่วยเราทีเถอะ
ปรึกษาและขอคำแนะนำทีค่ะ
เรามีเรื่องแม่และพ่อที่ทำให้ไม่สบายใจ และไม่รู้จะแก้ไขเรื่องนี้ยังไงดี
พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เราเด็ก เราไปมาระหว่างบ้านย่ากับบ้านยาย จนกระทั่งย่ากับยายเราเสียชีวิต
ตอนนี้เรามีสามีลูกหนึ่งคน ปัญหาพ่อกับแม่ที่เราต้องดูแลเลยทำให้เรามีปัญหาบ้าง
ตอนนี้พ่ออยู่บ้านย่ากับอาผู้ชาย แบบต่างคนต่างอยู่ อาอยู่บนบ้าน พ่ออยู่ชั้นล่าง แต่พ่อชอบเมา เมาแบบไม่เอาอะไรเลย เมาเหมือนคนข้างถนน เมาแบบเดินไม่ไหว ส่วนเรื่องข้าว เราจะให้พ่อเดินไปเอาข้าวกินทุกวัน แกก็กินบ้างไม่กินบ้าง ส่วนมากจะเลือกกินเหล้ามากกว่า เงินที่เอาไปซื้อเหล้าก็จะได้จากแฟนพี่สาว ตอนนี้พี่สาวไม่อยู่ไปทำงานต่างจังหวัด 3-4 เดือน อันนี้ก็ไม่ทีปัญหาเท่าไหร่เรื่องพ่อ เพราะอยู่ไม่ไกล้มาก เราก็เข้าไปดูพ่อ อาทิตย์ละ 2 ครั้ง
ปัญหาอยู่ที่แม่ แม่อยู่ต่างจังหวัดกับแฟนใหม่ แม่เราติดยาเป็นช่วงๆ ช่วงที่เค้าเครียดๆ เค้าจะใช้ยา ใช้จนหลุดสติไม่ดีคุยคนเดียว และหลายๆครั้งแฟนแม่จะโทรมาให้ไปรับ แม่เป็นอีกแล้ว ไม่ไหว ไม่เอาแล้ว แต่ปกติแล้วแฟนแม่เป็นคนดีอยู่ ไม่ให้แม่ทำงาน ให้ดูแลพ่อเค้าที่ป่วย และให้เงินแม่ไว้ใช้วันละ 100 ทุกวันจนเค้ามีเงินเก็บ 3-4 พัน อื้มแล้วพอแม่ปกติเค้าก็จะโทรง้อโทรคุยกัน ก็ไปอยู่ด้วยกันอีก
เคสก่อนหน้านี้ขอร้องสามีให้ไปรับแม่พาหาหมอ เกี่ยวเรื่องยาและโรคประสาท ไปหาพระ หาอะไรก็แล้วแต่ ที่จะทำให้เค้าหายเป็นปกติ เกิดแบบนี้จนทะเลาะกับสามีทุกครั้ง แล้วพอแม่กลับมาก็ยังไม่ปกติไม่เท่าไหร่ ไม่มีที่อยู่อีก ก็ไปอาศัยบ้านญาติพี่น้องแท้ อยู่ในซอยเดียวกันหมด ทางญาติก็บ่นเราว่าเอาพาระมาทิ้งไว้ที่เค้า เราไม่เอาแม่บ้าง ทิ้งบ้างปล่อยเดินเพ้อ ญาติพี่น้องเค้าอายด้วย
แต่เราอยู่บ้านสามีซึ่งมีพ่อแม่ตายายสามี จะให้พาแม่มาอยู่ได้ยังไง เค้าไม่รู้เรื่องแม่เราที่เป็นแบบนี้ เค้ารู้แต่เรื่องพ่อ
ล่าสุดแม่ก็ใช้ยาอีก เราโทรหาบอกอยากกลับบ้าน เราถามกลับมาแล้วแม่จะอยู่ไหน แม่บอกจะอยู่บ้านพี่น้องเค้านี่แหละ เราบอกจะเช่าห้องให้อยู่เอามั้ย เค้าบอกไม่อยู่ ไม่เอา อยากอยู่กับพี่น้อง ทั้งๆที่รู้ว่าพี่น้องก็ไม่เอา สมุติถ้าเค้ามาจริงๆ เค้าก็คงอยู่กับพี่น้อง แล้วพี่น้องเค้าจะมาว่าเราอีก ไม่มาดู มาแล แล้วเราก็ทำงาน กว่าจะเลิกงานก็หกโมงเย็นเข้าไปหาก็มืดแล้ว ยิ่งช่วงนี้โควิด เอาจริงๆเราแทบไม่ได้ออกไปไหนเลย นอกจากไปทำงานและไปหาพ่อบ้าง ปกติเราจะเข้าไปบ้านพี่น้องแม่ทุกเย็น ไปนั่งคุยไปกินข้าว แต่ด้วยโควิดเราไม่ออกไปเกิบเดือนแล้ว เราจะแก้ปัญหาเรื่องแม่ยังไงดี เราเหนื่อยมากจริงๆ บางทีคิดไม่อยากจะอยู่แล้ว เหนื่อย เราเป็นลูกที่แย่ใช่มั้ย ทั้งๆที่พ่อกับแม่แทบจะไม่ค่อยเลี้ยงดูเราเลย เราโตมากับปู่ยาตายาย
ใครพอมีวิธีทางออกช่วยเราทีเถอะ