สวัสดีค่ะ ที่บ้านเราตอนนี้แยกกันอยู่หมดเลย เราเรียมหาลัย ส่วนน้องสาวยังเรียนอยู่จังหวัดเดิมที่เคยอยู่
แม่กลับมาอยู่บ้านยายที่ตจว (จริงๆจะให้น้องย้ายกลับด้วยแต่น้องติดเรียนเหลือแค่ปีเดียวจบเลยไม่อยากย้าย) ส่วนพ่อกลับต่างจังหวัด(บ้านพ่อเอง)
คือตั้งแต่โควิดระบาด เลยต้องกลับมาอยู่ต่างจังหวัดเพราะจังหวัดที่เราอยู่มีผลกระคอย่างหนัก (แม่ทำงานท่องเที่ยว) ไม่มีรายได้เลยตั้งแต่ปลายมีนา 63 แล้วเช่าบ้านอยู่ เลยคิดตัดสินย้ายกลับ/ แต่พ่อเราไม่ได้ไปด้วย เพราะที่บ้านยายมีครอบครัวลุงอยู่ด้วย มีเหตุผลที่เราจะเล่าต่อจากนี้ด้วย พ่อเราไม่ได้ทำงานตั้งแต่ก่อนมีโควิดเกือบปี ออกจากงานเนื่องจากเหตุผลทางสุขภาพเนื่องจากพ่อเราเป็นผู้พิการ(จากอุบัติเหตุ)แต่เค้าก็ไม่ได้ตั้งใจจะหาต่อเลย
อยู่ๆบ้าน นอน กิน ไปวันๆ ขอตังค์แม่เราเพื่ออกไปข้างนอก รายจ่ายทุกอย่างในครอบครัว แม่เรารับผิดชอบ ช่วงที่ทำงานพ่อเคยให้เงินแม่ แต่สุดท้ายก็ขอกลับไปจนหมด ไม่เคยต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายใดๆของเรากับน้อง มีแค่ให้เงินบ้างเป็นครั้งคราว ซื้อข้าวให้กิน พ่อเราเริ่มแย่ลงตั้งแต่เค้าทำงานโรงแรมและได้ไปรู่จักเพื่อนกลุ่มนึง พาไปมั่งสุม พวกน้ำ... ยาบ้า (เรามารู้เพราะแม่พาเราไปประกันตัวพ่อด้วย) คือเลิกงานแต่ไม่กลับบ้าน เลิกหกโมง กลับเที่ยงคืน ตีหนึ่ง จนแม่คุยกับเราและน้องว่า พ่อเทอไม่ไหวนะ หลังๆ เค้าใช้ชีวิตแบบนี้วนไป จนมีอยู่วันนึง ที่แม่เราได้รับสายจากตำรวจ เลยต้องหาเงินไปประกันตัว (แม่ต้องเอาเงินเก็บที่เตรียมไว้ให้เราตอนเข้ามหาลัย ไปประกันตัว ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากแต่ก็ไม่ได้พูดไร หลักจากนั้นเค้าก็ใช้ชีวิตแบบไม่มีเป้าหมาย ไปเรื่อยๆ ตื่นมากิน ได้เงินละก็ออกไปหาเพื่อน พอแม่เราไม่ได้เงินก็ด่ากัน และเค้าบอกว่าเพราะแม่ไม่มีเวลาให้ เค้าเลยต้องไปหาเพื่อน ไปพึ่งของพวกนี้ และชอบไล่ให้แม่เราไปมีผัวใหม่ บอกเค้ามันไม่ดีเอง ตอนหลังพอแยกย้ายช่วงโควิด แม่เราเลยให้รถยนต์ให้พ่อใช้ สุดท้ายเอาไปขาย ได้ราคามาไม่ถึง100,000 อันนี้พ่อบอกเอง (รถยนต์เป็นเงินที่แม่เราผ่อนเองทุกบาททุกสตางค์ ) จิบๆควรได้ไม่ต่ำกว่า100,000แม่บอก เค้าบอกว่ารีบขายเพราะเราบอกเค้าว่าค่าหอที่มหาลัยแม่ยังไม่มีจ่ายเลย(อาจจะต้องเอาเงินยาย) พ่อเลยร่บขายเอาราคานี้ โอนมาให้แม่เรา15000 พ่อเรามีทรัพย์สินแค่บ้านที่ต่างจังหวัดของเค้า หลังจากนั้นเค้าก็โทมาขอเงินแม่ตลอด แม่เราก็เบื่อ คือเหมือนคนเลิกกันแต่ไม่ขาด แม่เราก็เครียดเพราะต้องหาเงินส่งเรากับน้องเรียน พยายามหารายได้ในต่างจังหวัดไม่ง่ายเลย แต่เค้าก็น่าสงสาร เพราะญาติพี่น้อฃพ่อเราเอาเปรียบเค้ามาก เงินส่วนมรดกที่พ่อควรได้ คนที่เลี้ยงพ่อมาก็อ้างว่าเก็บไว้ให้เรา สุดท้ายไปถามเค้าบอกไม่มี ตอนนี้หน้าพ่อเราเค้ายังไม่มอง พ่อเราเลยอยู่หมกในบ้านไม่ออกไปไหน จนมีอยู่วันนีง พ่อไปหาน้องเราที่จังหวัดเดิม ไปเยี่ยมที่หอ แล้วมาร้องไห้ว่า เป็นเพราะนางเองที่ทำให้ครอบครัวกลายเป็นแบบนี้ น้องเราสงสารก็เลยกลับไปนอนบ้านที่ต่างจังหวัดกับพ่อ ในวัน ส-อ แต่พอไปเห็นสภาพบ้านรกมาก น้องเราเลยจะช่วยจัดบ้านและบอกพ่อให้มาช่วยกัน แต่พ่อเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่ (เหมือนเกมพนันออนไลน์) เพราะน้องเราเห็น น้องเราเลยพูดว่ามาช่วยกันเร็วๆ ไม่ทำนะงั้น(น้ำเสียงน่าจะหงุดหงิด) พ่อเราโมโหเลยหยิบของปาใส่ น้องเราตกใจและกลัว เลยไปอยู่ในห้องและโทหาแม่ เพราะกลัวโดนทำร้ายร่างกาย เพราะไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้พ่อยัง เสพยาหรือดื่มน้ำเมาอะไรรึเปล่า ตอนหลังน้องเราไม่คุยกับเค้าเลย และไม่เอาเลย บล็อกเบอร์ ย้ายหอ เจอก็ไม่คุย น้องบอกไม่อยากยุ่งวุ่นวาย สบายใจมากกว่าที่ครอบครัวเราเหลือกันแค่สามคน แล้วหลังๆ มีเจ้าหนี้โทมาหาเรา ติดต่อเรื่องนี้เค้า ที่เค้าไม่เคยชำระ จะต้องขึ้นศาล และทุกวันนี้ที่โทมาหา ก็โทมาเพื่อขอตังค์ทุกครั้ง จากแม่ ลามมาขอเรา ที่ยังไม่มรายได้เหมือนกัน คนภายนอกคงมองว่าเรากับแม่แย่มากที่ทิ้งพ่อพิการให้เหลือตัวคนเดียว แต่จิงๆ มันก็มีเหตุผลอ่ะค่ะ บางทีเราอยากตัดให้จบๆเลย เหนื่อยแทนแม่ แล้วช่วงนี้ก็เครียดหนัก ตังที่แม่กู้มาเพื่อส่งเรากับน้อง ก็จะหมด พยายามหาอะไรขาย ก็ไม่เป็นแบบที่คิดไว้ บางทีก็หายๆไป รู้สึกเหนื่อยจัง
รู้สึกไม่อยากคุยกับพ่อเลย จะจัดการไงดีค่ะ
แม่กลับมาอยู่บ้านยายที่ตจว (จริงๆจะให้น้องย้ายกลับด้วยแต่น้องติดเรียนเหลือแค่ปีเดียวจบเลยไม่อยากย้าย) ส่วนพ่อกลับต่างจังหวัด(บ้านพ่อเอง)
คือตั้งแต่โควิดระบาด เลยต้องกลับมาอยู่ต่างจังหวัดเพราะจังหวัดที่เราอยู่มีผลกระคอย่างหนัก (แม่ทำงานท่องเที่ยว) ไม่มีรายได้เลยตั้งแต่ปลายมีนา 63 แล้วเช่าบ้านอยู่ เลยคิดตัดสินย้ายกลับ/ แต่พ่อเราไม่ได้ไปด้วย เพราะที่บ้านยายมีครอบครัวลุงอยู่ด้วย มีเหตุผลที่เราจะเล่าต่อจากนี้ด้วย พ่อเราไม่ได้ทำงานตั้งแต่ก่อนมีโควิดเกือบปี ออกจากงานเนื่องจากเหตุผลทางสุขภาพเนื่องจากพ่อเราเป็นผู้พิการ(จากอุบัติเหตุ)แต่เค้าก็ไม่ได้ตั้งใจจะหาต่อเลย
อยู่ๆบ้าน นอน กิน ไปวันๆ ขอตังค์แม่เราเพื่ออกไปข้างนอก รายจ่ายทุกอย่างในครอบครัว แม่เรารับผิดชอบ ช่วงที่ทำงานพ่อเคยให้เงินแม่ แต่สุดท้ายก็ขอกลับไปจนหมด ไม่เคยต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายใดๆของเรากับน้อง มีแค่ให้เงินบ้างเป็นครั้งคราว ซื้อข้าวให้กิน พ่อเราเริ่มแย่ลงตั้งแต่เค้าทำงานโรงแรมและได้ไปรู่จักเพื่อนกลุ่มนึง พาไปมั่งสุม พวกน้ำ... ยาบ้า (เรามารู้เพราะแม่พาเราไปประกันตัวพ่อด้วย) คือเลิกงานแต่ไม่กลับบ้าน เลิกหกโมง กลับเที่ยงคืน ตีหนึ่ง จนแม่คุยกับเราและน้องว่า พ่อเทอไม่ไหวนะ หลังๆ เค้าใช้ชีวิตแบบนี้วนไป จนมีอยู่วันนึง ที่แม่เราได้รับสายจากตำรวจ เลยต้องหาเงินไปประกันตัว (แม่ต้องเอาเงินเก็บที่เตรียมไว้ให้เราตอนเข้ามหาลัย ไปประกันตัว ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากแต่ก็ไม่ได้พูดไร หลักจากนั้นเค้าก็ใช้ชีวิตแบบไม่มีเป้าหมาย ไปเรื่อยๆ ตื่นมากิน ได้เงินละก็ออกไปหาเพื่อน พอแม่เราไม่ได้เงินก็ด่ากัน และเค้าบอกว่าเพราะแม่ไม่มีเวลาให้ เค้าเลยต้องไปหาเพื่อน ไปพึ่งของพวกนี้ และชอบไล่ให้แม่เราไปมีผัวใหม่ บอกเค้ามันไม่ดีเอง ตอนหลังพอแยกย้ายช่วงโควิด แม่เราเลยให้รถยนต์ให้พ่อใช้ สุดท้ายเอาไปขาย ได้ราคามาไม่ถึง100,000 อันนี้พ่อบอกเอง (รถยนต์เป็นเงินที่แม่เราผ่อนเองทุกบาททุกสตางค์ ) จิบๆควรได้ไม่ต่ำกว่า100,000แม่บอก เค้าบอกว่ารีบขายเพราะเราบอกเค้าว่าค่าหอที่มหาลัยแม่ยังไม่มีจ่ายเลย(อาจจะต้องเอาเงินยาย) พ่อเลยร่บขายเอาราคานี้ โอนมาให้แม่เรา15000 พ่อเรามีทรัพย์สินแค่บ้านที่ต่างจังหวัดของเค้า หลังจากนั้นเค้าก็โทมาขอเงินแม่ตลอด แม่เราก็เบื่อ คือเหมือนคนเลิกกันแต่ไม่ขาด แม่เราก็เครียดเพราะต้องหาเงินส่งเรากับน้องเรียน พยายามหารายได้ในต่างจังหวัดไม่ง่ายเลย แต่เค้าก็น่าสงสาร เพราะญาติพี่น้อฃพ่อเราเอาเปรียบเค้ามาก เงินส่วนมรดกที่พ่อควรได้ คนที่เลี้ยงพ่อมาก็อ้างว่าเก็บไว้ให้เรา สุดท้ายไปถามเค้าบอกไม่มี ตอนนี้หน้าพ่อเราเค้ายังไม่มอง พ่อเราเลยอยู่หมกในบ้านไม่ออกไปไหน จนมีอยู่วันนีง พ่อไปหาน้องเราที่จังหวัดเดิม ไปเยี่ยมที่หอ แล้วมาร้องไห้ว่า เป็นเพราะนางเองที่ทำให้ครอบครัวกลายเป็นแบบนี้ น้องเราสงสารก็เลยกลับไปนอนบ้านที่ต่างจังหวัดกับพ่อ ในวัน ส-อ แต่พอไปเห็นสภาพบ้านรกมาก น้องเราเลยจะช่วยจัดบ้านและบอกพ่อให้มาช่วยกัน แต่พ่อเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่ (เหมือนเกมพนันออนไลน์) เพราะน้องเราเห็น น้องเราเลยพูดว่ามาช่วยกันเร็วๆ ไม่ทำนะงั้น(น้ำเสียงน่าจะหงุดหงิด) พ่อเราโมโหเลยหยิบของปาใส่ น้องเราตกใจและกลัว เลยไปอยู่ในห้องและโทหาแม่ เพราะกลัวโดนทำร้ายร่างกาย เพราะไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้พ่อยัง เสพยาหรือดื่มน้ำเมาอะไรรึเปล่า ตอนหลังน้องเราไม่คุยกับเค้าเลย และไม่เอาเลย บล็อกเบอร์ ย้ายหอ เจอก็ไม่คุย น้องบอกไม่อยากยุ่งวุ่นวาย สบายใจมากกว่าที่ครอบครัวเราเหลือกันแค่สามคน แล้วหลังๆ มีเจ้าหนี้โทมาหาเรา ติดต่อเรื่องนี้เค้า ที่เค้าไม่เคยชำระ จะต้องขึ้นศาล และทุกวันนี้ที่โทมาหา ก็โทมาเพื่อขอตังค์ทุกครั้ง จากแม่ ลามมาขอเรา ที่ยังไม่มรายได้เหมือนกัน คนภายนอกคงมองว่าเรากับแม่แย่มากที่ทิ้งพ่อพิการให้เหลือตัวคนเดียว แต่จิงๆ มันก็มีเหตุผลอ่ะค่ะ บางทีเราอยากตัดให้จบๆเลย เหนื่อยแทนแม่ แล้วช่วงนี้ก็เครียดหนัก ตังที่แม่กู้มาเพื่อส่งเรากับน้อง ก็จะหมด พยายามหาอะไรขาย ก็ไม่เป็นแบบที่คิดไว้ บางทีก็หายๆไป รู้สึกเหนื่อยจัง