เราเป็นคนธรรมดามากๆค่ะไม่เก่งอะไรพิเศษเลยสักอย่าง ไม่มีสิ่งที่ถนัด
เรารู้นะคะว่าบางทีเราอาจจะหาความถนัดของตัวเองไม่เจอก็ได้ แต่เราเองก็ลองหลายอย่างไปบ้างเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็น วาดรูป แต่งนิยาย ตัดคลิป ฝึกพากย์เสียง ร้องเพลง เล่นกีฬา เขียนเว็บ แต่งเพลง หรือแม้แต่เล่นดนตรีและอย่างอื่นอีกมากมาย มันก็ไม่มีอะไรที่เก่งสักอย่างเลยค่ะ ออกไปทางโอเคค่อนข้างแย่ด้วยซ้ำ หรือแม้การเรียนเราก็ธรรมดาค่อนไปทางแย่
เราเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง ตอนเด็กๆก็มีปมโดนเพื่อนล้อจนเสียความมั่นใจไปจนหมด ถึงพอหลังๆเราจะดีขึ้นเราก็ยังเหมือนฝังใจจนคิดมากบ่อยๆอยู่ดี สุขภาพจิตเราค่อนข้างแย่ด้วยแหล่ะค่ะรู้ตัวดีเลย แถมเราเป็นพวกคิดลบอีก
ก่อนหน้านี้เราทำงานตอบลูกค้าออนไลน์แทนคนในครอบครัว เราพยายามมากนะ แต่เราไม่ถนัดเท่าไหร่เลย แต่มันก็ออกมาโอเคอยู่ แต่ไม่มีใครมองเห็นค่าความพยายามเราเลยสักคน
คนในครอบครัวมองว่าเราขี้เกียจไม่พยายามเท่าไหร่ แถมพอตั้งแต่เรามาทำตรงนี้ลูกค้าก็ไม่เคยชมเราอีก เราท้อมากค่ะ ท้อมากจริงๆ ถึงแม้แม่เราจะชมเราแต่เรารู้ว่าเขาชมปลอบใจเฉยๆแถมเขาก็ยังมองว่าเราขี้เกียจอยู่ดี
เราแค่อยากได้รับคำชมแบบจริงใจเท่านั้นเอง เราเองก็พยายามเหมือนกันถึงแม้จะไม่ค่อยแสดงออกมาก แต่เราก็เหนื่อย ท้อมาก เพราะมันก็ไม่ใช่สิ่งที่เราถนัดเลย แต่เราก็พยายามทำให้ดีที่สุดแล้วแท้ๆ
เรารู้นะคะว่าควรปล่อยวาง แต่เพราะเราเป็นคิดลบและคิดมาก เลยไม่รู้จะทำยังไงให้คิดบวกมากขึ้นด้วย
เราเล่าไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ขอโทษนะคะ..
เราไม่เก่งอะไรเลย ควรทำยังไงให้คิดบวกกว่านี้ดีคะ?
เรารู้นะคะว่าบางทีเราอาจจะหาความถนัดของตัวเองไม่เจอก็ได้ แต่เราเองก็ลองหลายอย่างไปบ้างเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็น วาดรูป แต่งนิยาย ตัดคลิป ฝึกพากย์เสียง ร้องเพลง เล่นกีฬา เขียนเว็บ แต่งเพลง หรือแม้แต่เล่นดนตรีและอย่างอื่นอีกมากมาย มันก็ไม่มีอะไรที่เก่งสักอย่างเลยค่ะ ออกไปทางโอเคค่อนข้างแย่ด้วยซ้ำ หรือแม้การเรียนเราก็ธรรมดาค่อนไปทางแย่
เราเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง ตอนเด็กๆก็มีปมโดนเพื่อนล้อจนเสียความมั่นใจไปจนหมด ถึงพอหลังๆเราจะดีขึ้นเราก็ยังเหมือนฝังใจจนคิดมากบ่อยๆอยู่ดี สุขภาพจิตเราค่อนข้างแย่ด้วยแหล่ะค่ะรู้ตัวดีเลย แถมเราเป็นพวกคิดลบอีก
ก่อนหน้านี้เราทำงานตอบลูกค้าออนไลน์แทนคนในครอบครัว เราพยายามมากนะ แต่เราไม่ถนัดเท่าไหร่เลย แต่มันก็ออกมาโอเคอยู่ แต่ไม่มีใครมองเห็นค่าความพยายามเราเลยสักคน
คนในครอบครัวมองว่าเราขี้เกียจไม่พยายามเท่าไหร่ แถมพอตั้งแต่เรามาทำตรงนี้ลูกค้าก็ไม่เคยชมเราอีก เราท้อมากค่ะ ท้อมากจริงๆ ถึงแม้แม่เราจะชมเราแต่เรารู้ว่าเขาชมปลอบใจเฉยๆแถมเขาก็ยังมองว่าเราขี้เกียจอยู่ดี
เราแค่อยากได้รับคำชมแบบจริงใจเท่านั้นเอง เราเองก็พยายามเหมือนกันถึงแม้จะไม่ค่อยแสดงออกมาก แต่เราก็เหนื่อย ท้อมาก เพราะมันก็ไม่ใช่สิ่งที่เราถนัดเลย แต่เราก็พยายามทำให้ดีที่สุดแล้วแท้ๆ
เรารู้นะคะว่าควรปล่อยวาง แต่เพราะเราเป็นคิดลบและคิดมาก เลยไม่รู้จะทำยังไงให้คิดบวกมากขึ้นด้วย
เราเล่าไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ขอโทษนะคะ..