ช่วยด้วยค่ะ ลูกน้องเห็นแก่ตัวแบบนี้ทำยังไง

สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อกระทู้เลยนะคะเราอยากให้ทุกคนช่วยตอบ ช่วยแนะนำคำตอบให้เราหน่อยนะคะ

เรากับสามีอยู่ต่างประเทศ ทำธุรกิจร้านอาหารเล็กๆ ก่อนโควิดก็ไปได้สวยเลยค่ะ
พอมาโควิดก็พังพินาศ ณ ตอนนี้ก็พอทรงตัวได้ เราขออนุญาตไม่ลงลึกถึงธุรกิจมากนะคะ

โดยมีลูกน้องคือพ่อครัวเพียงแค่คนเดียวค่ะ พี่คนนี้มาอาศัยอยู่ที่บ้าน(ผู้ชาย) ต้องบอกก่อนนะคะว่าเมื่อก่อนเรายังไม่ได้แต่งงานและมีลูก ส่วนเราก็บินไปกลับไทยบ่อยๆเลยไม่ได้ว่าอะไรเรื่องเข้ามาอยู่ในบ้าน แต่พอเรามีน้องเลยย้ายมาค่ะ
พี่ผู้ชายคนนี้มีเวลาทำงาน 4:00-12:00เท่านั้นค่ะ เงินเดือน 25,000 บาทเพราะตอนนี้รายได้ธุรกิจลดลงมากเลยต้องลดเงินเดือนครึ่งนึงค่ะ
อี้ของสามีเราเลยให้พี่เค้าไปช่วยงานที่โรงงานช่วงบ่ายอีก ได้ประมาณ 20,000บาทต่อเดือน (ไม่ได้มีทุกวัน) สามีเราก็ไปทำด้วยค่ะ เลยตืดรถสามีไป นอกจากวันเสาร์ที่สามีเราอยากพักผ่อน

สิ่งที่เราอยากถามทุกคนคือสิ่งที่พี่เค้า ไม่เคยออกเงินช่วยค่าอะไรในบ้านเลย ไม่ซื้อของใช้เอง แม้กระทั้ง สบู่ ที่ไม่สมควรมาใช้กับเจ้านายตัวเอง เราซึ่งเป็นผู้หญิงรับไม่ได้ เลยต้องซื้อแยกเองตลอด ยังไม่พอนะคะไม่ว่าจะเป็นแชมพู ผงซักฟอก ยาสีฟัน ก็ไม่เคยซื้อ อาหารก็ไม่จ่ายเอาของในตู้มาทำกิน บางครั้งเอาของที่เราซื้อเพื่อจะกินกับลูกมากินด้วย และช่วงนี้อากาศร้อน เค้าก็เปิดแอร์นอนช่วงบ่ายด้วยซึ่งแน่นอนกลางคืนก็เปิดนอนอยู่แล้ว 
เราเริ่มไม่พอใจอย่างมาก ซึ่งเราคุยกับสามีเรา สามีเราก็บอกว่าเราเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย อย่าเป็นแบบนี้ เราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมาก เราแค่อยากให้เค้ารับผิดชอบค่าใช้จ่ายของใช้บ้าง จักรยานเรามีให้เค้าสามารถปั่นไปเองได้ ซึ่งเวลาไปตัดผม เวลาไปทำงานนอกวันเสาร์ก็ปั่นไป ทำไมซื้อของตัวเองไม่ได้
เราทนไม่ไหวแล้ว จนต้องแอบเอาของใช้บางอย่างไปซ่อนบ้าง ให้เค้ารู้ตัว เราเอาผงซักฟอกไปซ่อน แต่เค้าก็ยังเอาไฮเตอร์ไปใช้ซักผ้าแทน (เราละเครียด)
เวลาของอะไรหมดจะชอบไลน์มาบอกสามีเราสามีเราก็ซื้อเข้าไป เมื่อก่อนทำร้านอาหารก็มีเพื่อนคนไทย เพื่อนคนไทยเค้าก็ไลน์มาชวนพี่เค้าไปทานเหล้า ซึ่งสามีเราก็รู้จักก็ไป เวลาเพื่อนสามีเราชวนกินเหล้าสามีก็จะพาพี่เค้าไปด้วยตลอดเพราะกลัวพี่เค้าเหงา เวลาไปกินข้าวบ้านเค้าก็ไม่เคยมีอะไรติดไม้ติดมือเข้าไปบ้างเลย สามีเราขี้เกรงใจก็จะซื้อเบียร์เข้าไปบ้าง (เรื่องนี้เราคุยกับสามีจนเดี๋ยวนี้สามีเริ่มคืดได้ จึงไม่ไปด้วยแล้ว)

เราเข้าใจสามีนะคะว่างานที่เค้าทำเป็นงานเฉพาะใช้ฝีมือไม่อยากเสียลูกน้องไป สามีเคยบอกว่า เค้าห่างครอบครัวมาเพื่อมาทำงาน เค้าก็อยากรีบๆเก็บเงินกลับไปใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวเค้า อันนี้เรารู้เราเข้าใจแต่เค้าจะมาเอาเปรียบ ลำบากเราเพื่อให้ตัวเองสบายอะหรอ! 
เราหมดทางจะคุยกับสามีเเล้ว คุยกันสามีก็คิดไม่ได้สะทีทะเลาะกันตลอด
เราอยากขอร้องให้ทุกคนช่วยหาทางคุยกับสามีให้เราหน่อยได้ไหมค่ะ  มีวิธีใดบ้างที่เค้าจะเห็นด้วยกับเราบ้าง เราก็แค่ต้องการประหยัดค่าใช้จ่ายตรงนี้บ้าง เค้าไม่เคยมีน้ำใจกับเราเลย น้ำใจเล็กๆน้อยๆซื้ออะไรมาแบ่งเรายังไม่เคยมี ลูกเราเกิดมายังไม่มีของอะไรให้เลย เราไม่เคยอยากได้ของเค้านะคะ แค่อยากเห็นน้ำใจบ้าง ตอนลูกพี่เค้าเข้ามหาวิทยาลัยสามีเราโอนเงินเป็นขวัญถุงให้ เวลากลับไทยสามีเราจะชอบซื้อของฝากไปให้ครอบครัวเค้าด้วย สามีเราพาเค้าไปเที่ยวเกาหลี ไปญี่ปุ่น ไม่เคยต้องเสียเงินสักบาทไปฟรีหมด
เรามีแต่คำถามในหัวว่าทำไมเค้าถึงคิดไม่ได้ ทำไมไม่ซื้อของใช้เอง หรือว่าไม่ได้คิดไม่ได้ แค่คิดจะเอาเปรียบกัน
ส่วนเรื่องการทำงานนะคะ สำหรับเรา เราไม่โอเคค่ะ ไม่ได้อคตินะคะ รสชาติอาหารอยู่ในขั้นค่อนข้างไปในทางที่ดี สามารถทำอาหารได้หลากหลาย ข้อเสีย มักง่ายเกินไป และไม่รักษาความสะอาด (เราต้องมาคอยเก็บตลอดเพราะทนไม่ได้ พูดแล้วว่าให้ทำแบบนี้นี้นะ ปากบอกรับทราบ สักพักเป็นอีก!)

ส่วนตัวเรานั้น  เราพยายามตัดความคิดนี้ไปว่าเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ ปล่อยไป แต่ไม่ไหวจริงๆค่ะ เค้าเอาเปรียบความใจดีของสามีเราเกินไป ของบางอย่างก็เอาของเราไปกิน พอเราจะเอามากินก็ไม่มีแล้ว อย่างเช่นเพื่อนเราฝากผลไม้มาให้เราด้วยที่เราไม่อยู่บ้านเลยฝากไว้กับพี่เค้า เรากลับมาพี่เค้าก็บอกว่าเพื่อนฝากมาให้ อร่อยมากเลยพี่กินไปลูกนึง เราก็แบบคิดในใจ เห้ย! เค้าฝากให้เราทำไมมาแกะกินก่อนเราแบบนี้ใช่หรอ เราอดทนไม่ไหวแล้วค่ะ เราไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย ที่ต้องคอยซ่อนของ ต้องมาหวงของกินในบ้าน หรือเราต้องปรับความคิดของตัวเอง?ทุกคนช่วยเเนะนำหน่อยนะคะ

ช่วยเราหน่อยนะคะว่าเราควรทำยังไงดี หรือเราคุยกับพี่เค้าตรงๆได้ไหมค่ะ รบกวนทุกคนด้วยนะคะ ทุกคอมเม้นจะช่วยให้เราผ่านเรื่องนี้ไปได้
1. เราควรพูดยังไงกับสามีเราเรื่องนี้อีกครั้ง ซึ่งจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะคุยแล้ว 
2.หรือทุกคนเห็นว่าเราต้องปรับความคิด? ปรับอย่างไรตรงไหน
3. เราควรพูดกับพี่เค้าตรงๆอย่างไร ที่ผู้ใหญ่แบบพี่เค้าจะคิดได้บ้าง

ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าเราพิมตรงไหนผิดไป หรือเว้นวรรคทำให้อ่านยาก