ขอเกริ่นเลยนะคะ คือ หนูอายุ 12 แล้วพ่อแม่เป็นคนที่เอาใจแต่น้อง เมื่อวานหนูโดนแม่ตีมาเพราะหนูขี้งอแง ขี้งอล หนูงอลเรื่องพี่ชายกับพี่สาวไม่พาไปเซนทรัลเพราะหนูชอบที่ได้ใช้ชีวิตได้ออกจากบ้าน พอหนูร้องไห้ตอนแรกๆแม่ก็ปลอบพอหนูทำไม่ทำตามที่แม่สั่ง แม่ใช้ไปซื้อของ แต่หนูยังไม่ไปเพราะไม่ได้ยิน พอหนูไม่ไป่กู้เรื่องนั้นเรื่องนี้ขึ้นมา ก็มาว่าหนูขี้เกียจ เล่นแต่โทรศัพท์ ไม่ใส่ใจอะไร หนูก็บอกว่าเอาตังมาจะไปซื้อ หนูก็ไป พอกลับมาก็ด่าว่าเล่นแต่โทรศัพท์ ใส่แต่หูฟัง ไม่ทำการบ้าน ไม่ทำอะไรเลย พอหนูทำงานบ้านก็ไม่เห็น พอเล่นแต่โทรศัพท์ เห็นทีไรด่าทุกทีหนูก็ต้องทำงานเพราะหนูก็มีเรียนออนไลน์ แล้ววันต่อมา หนูหิวข้าวตอนเช้าๆ หนูเลยไปขอตังแม่ไปซื้อข้าว 60 บาท แล้วทีนี้หนูหิวนํ้า หนูเลยสั่งนํ้ามา 40 บาท พอหนูตื่นเขาก็ด่าว่าเอาเงิน100นึงไปไหน หนูก็เลยบอกว่าเอาไปซื้อข้าว 60 ซื้อนํ้า 40 หิวนํ้าหนูเลยซื้อ พอไม่ถึง 5 นาที ก็มาด่าว่าตังหายไปไหนอีก 100 หนูก็บอกว่าไม่ได้เอาไป หนูให้เช็คทั้งไปถามร้านข้าว ถามร้านนํ้า และให้ค้นทุกที่ ที่หนูใช้ทุกอย่างหาแล้วก็ไม่เจอ หนูก็โดนตีจนขาลายไปหมด พอหนูโกรธ หนูเครียด หนูรับอารมณ์ไม่ไหวหนูเลยต้องระบายอารมณ์หนูเลยร้องไห้ทุบ โทรศัพท์ ซึ่งน้องมันเป็นตัวเสี้ยมยุแล้ว พอหนูโดนด่าก็หาเรื่องให้หนูโดนด่าอีก ฟ้องทุกอย่าง หนูก็รับมันไม่ไหว อย่กหนีออกจากบ้านหลายครั้งแล้ว แต่ก็ทำได้แค่คิด ถ้าหนูหนีออกจากบ้านแล้วเขาเจอ เขาก็ตีหนูอีก เพราะเขาไม่เคยรับฟังอะไรเลย ฟังแต่น้อง ไม่เคยมีใครเข้าใจหนู ไม่เคยมีใครรับฟังสิ่งที่หนูเป็นสักครั้ง หนูก็ทำได้แค่อดทน ถ้าอดทนไม่ไหวหนูก็ไม่เหลืออะไรแล้ว
ทำไมครอบครัวไม่เคยรับฟังเราบ้าง