ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน.

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ 🙏 นี่เป็นกระทู้แรกของเรา อาจเล่าไม่เก่ง แต่ขอใช้พื้นที่นี้ระบายความในใจหน่อยนะคะ 💌 เรากับแฟนคบกันมาปีกว่าแล้วค่ะ ด้วยความที่อยู่ไกลกัน ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อย ทุกครั้งที่ได้เจอ เรา

รู้สึกเหนื่อย ไม่ไหวกับเรื่องเรียนกับการมาใช้ชีวิตคนเดียวในมหาลัย เพื่อนก็ไม่มี ไม่รู้จะไประบายกับใคร คือแบบมันไม่ไหวจริงๆ ควรทำไงดีคะ🙇🏻‍♀️

หนูไม่รู้จะไประบายลงที่ไหนเเล้วค่ะ หนูเคยคิดว่าถ้าเเม่กับพ่อเป็นเเบบครอบครัวคนอื่นที่หนูเห็นตามโซเชียลมันก็คงดีมาก ๆ เลย พี่ ๆ อยากรู้ไหมคะว่าทำไมหนูคิดเเบบนี้ หนูรู้สึกว่าเขาไม่เคยเข้าใจอะไรหนูเเบบลึ

สวัสดีค่ะ นี้เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ขอไม่แนะนำชื่อนะ ปีนี่เราอายุ27แล้ว ส่วนตัวเราเป็นคนเงียบๆพูดไม่เก่ง พิมพ์ถูกๆผิดๆวกวนไปมาก็ขอโทษด้วยนะคะ เราไม่รู้ว่าเราเป็นเด็กไม่ดี เป็นเด็กมีปมไหม

เราเหนื่อยและอึดอัดมากค่ะ เวลาอยู่กับครอบครัว เรารู้สึกเหมือนตัวคนเดียวมาก เพราะเวลาเราคุยหรือระบายความรู้สึกกับใครในครอบครัว เขาจะเอาเรื่องเล่าไปเล่าจนรู้ทั้งครอบครัวเลยค่ะ บางทีพูดเหมือนเข้าข้างเรา

เอาจริงนะตอนนี้เราแทบจะไม่เหลือใครในบ้านแล้วทั้งพ่อและแม่และญาติ ความรู้สึกตอนนี้คือแย่มาก เหนื่อยมาก คิดแต่ว่าตัวเองต้องตายอย่างเดียว เราเป็นอีกคนหนึ่งที่เคยผูกคอตัวเองเพื่อจะให้ตัวเองตาย ถึงแม้เราทำ

ช่วงนี้เรารู้สึกว่าชีวิตเราดิ่งสุดๆเลยค่ะ ครอบครัวไม่ค่อยอบอุ่น พ่อแม่ทะเลาะกันทุกวัน มีปัญหาเรื่องเงินเพราะแม่ทำงานคนเดียว เรายังเรียนหนังสือ พ่อว่างงาน แล้วก็ดันไปออกรถเก๋งมา กลายเป็นหนี้เยอะแม่ผ่อน

คือเราแบบเหนื่อยอะแม่ก็ไม่เคยเข้าใจเราเลยมีปัญหาเล็กน้อยก็บ่นด่าตลอดคือแค่คำให้กำลังใจเค้ายังไม่เคยพูดให้ได้ยินทุกวันนี้มีแต่คำด่าๆคำหยาบจนบางทีเราเลือกที่จะเงียบละฟังเฉยๆเพราะรู้ว่าพูดไรไปอธิบายไรไปเ

สวัสดีค่ะเราเป็นคนนึงที่ไม่มีเซฟโซนเลยทุกครั้งที่เราทุกข์เราไม่มีที่ปรึกษาหรือระบายเลยแม้แต่ครอบครัวก็ไม่ใช่เซฟโซนของเราเพื่อนก็ไม่ใช่เซฟโซนของเราเพราะเรามีประสบการณ์แย่ๆกับเรื่องพวกนี้ตลอดเลยเราเลยไม