เกลียดแม่ของตัวเอง

ตามหัวข้อเลย 

สงสัยว่าทำไมคนอื่นต้องมาพูดกรอกหูว่า นั่นแม่นะ เค้าเป็นแม่นะ 
จนเราแพนิคกับความแม่ ถ้าเราพูดหรือพิมพ์คำนี้ออกมาเราจะรู้สึกมือสั่น แล้วก็รู้สึกเหมือนจะอาเจียน
ไม่ต้องบอกว่าแม่น้ำก็มีคำว่าแม่ทำไมใช้ได้ แม่ที่เราหมายถึงคือคนในบ้านเรา 
เราไม่เคยพาลไปอิจฉาครอบครัวคนอื่นที่เค้ามีอะไรที่ดีกว่า เราเกลียดครอบครัวเรา

เรากล้าพูดว่าเราไม่เคยขอที่จะเกิดมา พวกเขาทำให้เราเกิดมาแล้วมาอ้างบุญคุณ
พวกเขานั่นแหละผิดที่ทำให้เราเกิดมา

กระทู้นี้ถ้ามีคนเข้ามาอ่าน ขอความกรุณาไม่พูดถึงข้อดีของคนพวกนี้นะคะเราขอไม่รับฟัง เราไม่มีแม่ และไม่เคยอยากมี

แผลในใจเราตั้งแต่เด็กเกินจากมันไปแล้ว 99% 
เราเครียดจนถอนผม ดึงผมตัวเองจะมันจะหมดหัว แล้วมันก็มาบุลลี่เลยกระชากหัวเรา มีครั้งนึงมันเกือบจะพาเราไปโกนหัว

จะบังคับให้เราเลิกเรียนตั้งแต่จบม.3 เพราะบอกว่าตัวมันเองจบป.6ยังทำงานได้
มันโง่ ยุคกับยุคกูมันเหมือนกันหรอ

ถ้าไม่มีคนอ่านจะดีมาก เพราะเราแค่ไม่มีที่ระบาย เราไม่มีเลยครอบครัวน่ะ ไม่มีใครเลย