ทำไมผู้ใหญ่รุ่นพ่อแม่ถึงมองว่าการใช้ของแท้ราคาแพงถึงเป็นการสิ้นเปลือง

ส่วนตัวผมใช้ตังค์ผมซื้อเองตลอดนะ ถ้าผมถูกใจ เช่นหูฟังบลูทูธ รองเท้า เสื้อผ้า ของสะสม แต่ก็มีบ้างที่คุณป้าผมที่อยู่ต่างประเทศจะซื้อให้ช่วงโอกาสพิเศษ

แต่เวลาผมบอกราคาคุณแม่ผมจะดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ส่วนคุณพ่อมักจะพยามอยากให้ซื้ออันถูกๆที่มันไม่ค่อยถูกใจผมเท่าไหร่ แต่เขาเองใช้ของแพงหลายอย่างมาตลอด เป็นแบบนี้มาตลอด10กว่าปี กว่าจะได้ซื้อก็คือตกรุ่นไปหมดละ
แต่ผมก็เข้าใจนะ ตอนเด็กๆเรายังไม่มีรายได้ แต่ตอนนี้มีเงินเก็บจากการทำงานพิเศษอยู่บ้าง 

แต่บางอย่างผมไม่มีข้อมูล จะมีพ่อผมนี่แหละที่ปรึกษาได้ แต่เวลาผมไปปรึกษาทีไร เขามักจะแนะนำให้ไปซื้อที่มันไม่ถูกใจผมทุกที แต่เขาก็ไม่ว่านะ มีแม่ผมนี่แหละซื้อของอะไรก็ตามเกิน1000นี่บ่นยังกับเสียเป็นล้าน ผมเลยไม่เข้าใจว่า การซื้อของแท้ที่มันมีราคา มันบอกถึงคุณภาพ ได้สนับสนุนของถูกลิขสิทธิ์ไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมคนรุ่นเก่าถึงมองว่าคนรุ่นใหม่ใช้เงินเปลือง ไม่เกิดประโยชน์