เรื่องมีอยู่ว่า จขกท เพิ่งออกมาทำงาน ใน กทม เมื่อ ธค.ปี 63 ที่ผ่านมา เงินเดือน 15000 บาท มีค่าใช้จ่ายเป็นค่าเช่าห้องเดือนละ 1500 บาท ต้องผ่อนบ้านที่ซื้อไว้ ตจว เผื่อบั้นปลายชีวิต เดือนละ 8000 บาท ( แต่แบ่งจ่ายคนละ 4000 กับสามี ...จขกท มีครอบครัวแล้ว ) แต่ละเดือนส่งให้แม่ยังไม่เยอะมาก เดือนละ 1000 บาท แต่ นอกเหนือจากนี้ถ้าแม่อยากได้อะไรซื้อให้ตลอด เสื้อผ้า ของกิน ของใช้หรืออื่นๆที่คนทางบ้านอยากได้ จขกท ไม่เคยปฏิเสธที่จะซื้อให้ ส่วนเงินที่เหลือ จขกท เก็บไว้เพราะตัวเองกำลังจะมีลูก
แต่ จขกท ถูกมองว่าทิ้งพ่อทิ้งแม่ เพราะส่งเงินให้น้อยในแต่ละเดือน เนื่องจากบ้าน จขกท อยู่ ตจว ภาคเหนือ ค่อนข้างห่างไกล ทัศนะคติคนในหมู่บ้านจึงค่อนข้างโบราณ แบบว่า ถ้าลูกคนไหนให้เงินพ่อแม่เยอะอยู่สุขสบายแปลว่าลูกคนนั้นเป็นคนกตัญญู แต่ถ้าส่งเงินให้น้อยพ่อแม่ต้องทำงานอยู่ แปลว่าทิ้งพ่อทิ้งแม่ให้ลำบาก เป็นคนอกตัญญู
จขกท ไม่เข้าใจว่าที่อื่นๆในประเทศไทย เป็นแบบนี้มั้ยหรือมีแค่ที่บ้าน จขกท ควรปฏิบัติตัวอย่างไรดี เพราะคนในครอบครัว จขกท ก็ค่อนข้างที่จะถูกความคิดนี้กลืนกินพอสมควร
** ปล. ในความคิด จขกท คิดว่าหากเงินเดือนสูงขึ้นก็จะเพิ่มให้ตามลำดับ เพียงแต่ตอนนี้มันไหวแค่นี้จริงๆ
การตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ ต้องให้เป็นเงินอย่างเดียวหรอ ? ถึงจะเรียกว่ากตัญญู
แต่ จขกท ถูกมองว่าทิ้งพ่อทิ้งแม่ เพราะส่งเงินให้น้อยในแต่ละเดือน เนื่องจากบ้าน จขกท อยู่ ตจว ภาคเหนือ ค่อนข้างห่างไกล ทัศนะคติคนในหมู่บ้านจึงค่อนข้างโบราณ แบบว่า ถ้าลูกคนไหนให้เงินพ่อแม่เยอะอยู่สุขสบายแปลว่าลูกคนนั้นเป็นคนกตัญญู แต่ถ้าส่งเงินให้น้อยพ่อแม่ต้องทำงานอยู่ แปลว่าทิ้งพ่อทิ้งแม่ให้ลำบาก เป็นคนอกตัญญู
จขกท ไม่เข้าใจว่าที่อื่นๆในประเทศไทย เป็นแบบนี้มั้ยหรือมีแค่ที่บ้าน จขกท ควรปฏิบัติตัวอย่างไรดี เพราะคนในครอบครัว จขกท ก็ค่อนข้างที่จะถูกความคิดนี้กลืนกินพอสมควร
** ปล. ในความคิด จขกท คิดว่าหากเงินเดือนสูงขึ้นก็จะเพิ่มให้ตามลำดับ เพียงแต่ตอนนี้มันไหวแค่นี้จริงๆ