~“อย่าลืมร่างวัยชรา..ตาฟางฝ้า?”~

@ zombies ผีไม่ตาย ขยายให้คิด แผลงฤทธิ์ ถูกบงการ ไร้ความหวัง ดุจคน ใช้ชีพคว้าง กลางวนวัง คอยพลัง ผู้อื่นหนุน จุนชีวา @ แต่มี ผีในคน ปล้นข่มเหง ไป่เกรง บาปบุญใด ใฝ่ตัณหา กดขี่ แถมสูบสิ้น จิตวิญญาณ์ วิ

ส่วนตัวอยู่สีม่วง อยากได้กลอนเปิดนำเสนอขบวนค่ะ

ฉันก่อสร้างปราสาทจากกองทราย ด้วยมั่นหมายจะให้เป็นปราสาทหิน ใช้แรงกายหยาดเหงื่อที่โรยริน ใช้จนสิ้นวันเวลาผ่านพ้นไป จนกองทรายก่อตัวเป็นปราสาท เด่นผงาดงดงามพร่างไสว ยืนหยัดมั่นดั่งหินผาตระหง่านไกล ฉันภู

ค่ำคืนนี้มีดวงดาวที่แสงดับ ดาวลาลับกลับสู่ถิ่นดาวดับสูญ เหลือทิ้งไว้ความชอกช้ำความอาดูร เหลือเพียงความพอกพูนที่ร้าวราน ดาวดวงนั้นคือคนคนหนึ่ง คนที่ซึ่งเคยร่ำร้องและขับขาน คนที่เปรียบดั่งพลังป้อมปรากา

🌑 นาคศิลา Ep.6: เรื่องเล่าจากขอทานนัยตามรกต ตำนานลี้ลับแห่งหนองหาน — จากปากผู้เฝ้ามองทุกชาติภพ 🌫 ฉากคั่นกลาง — เงาอดีตของผู้เล่า “เจ้ารู้ไหม…บางเรื่องมันไม่ใช่นิทาน…

แด่จิตใจที่เคยแบกในน้ำหนัก แบกความรักเสียงหัวเราะที่สดใส แบกรอยยิ้มที่แววตาที่แววใจ แบกเพียงไว้ให้รับรู้ความยินดี เพียงแต่ว่าน้ำหนักสิ่งที่แบก ตกกระทบและกระแทกย้อนศักดิ์ศรี เกิดรอยแยกที่หัวใจกว่าเคยม

คืนย่ำค่ำย้ำคืนที่อาจหนาว คืนย้ำราวกับคราวฝนที่ซัดสาด คืนเย็นย่ำย้ำจิตอาละวาด คืนย้ำบาดระบาดใจคืนหลอกลวง น้ำค้างจากคืนนี้เช่นน้ำหลาก หรือเพียงจากน้ำนัยน์ตาร่วงปนสรวง น้ำจากฟ้าปนจากใจเกิดเพียงลวง น้ำเ

คืนค่ำนี้เมฆแผ่ตัวบนท้องฟ้า ในดวงตาเห็นท้องฟ้าดำหม่นหม่น ในจิตใจพบอีกคราที่ฝืนทน คนหนึ่งคนกับภาระที่เข้ามา เป็นเช่นครั้งมรสุมในครานี้ ช่วงนาทีฝนลมฟ้าร้องโหยหา ช่วงชีวิตเดินดีดีธรรมดา ถึงเวลาล้มบาดเจ็