สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่า ประสบการณ์ที่เป็นเหมือนทั้งฝันดีและฝันร้ายในเวลาเดียวกัน
ผมเป็นเกย์ครับ ในวัยใกล้ 30ปีที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน ทั้งครอบครัวและเพื่อนรอบตัวไม่มีใครรู้ว่าเป็น
ครอบครัวผมแยกทางกัน และเป็นปมที่ทำให้ผมอยากมีคู่ครองหรือชีวิตคู่ที่สมบูรณ์
ตลอดชีวิตผมทุ่มเวลาไปกับการเรียน ไม่ค่อยเข้าสังคม มีคนเข้ามาทั้งผู้ชายและผู้หญิง แต่ไม่เคยมองใคร เพราะคิดว่าตัวเองยังไม่พร้อม อยากให้มีชีวิตที่มั่นคงก่อน
วันนึงผมมีโอกาสได้พบกับผู้ชายคนนึงที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล ผมขอแทนเขาด้วย H ละกันครับ
H เป็นคนต่างชาติ อายุมากกว่าผม 5ปี เรารู้จักกันผ่าน IG เริ่มต้นจากการพูดคุยเป็นเพื่อนกัน ปรับทุกข์และให้กำลังใจซึ่งกันและกัน จนวันนึง Hขอนัดเจอเพื่อทำความรู้จักกันมากขึ้น เราแลกเปลี่ยนแนวคิดและพูดคุยอะไรกันหลายอย่าง ตลอดเวลาที่เจอกัน สิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกและผมตามหามาตลอดคือ “Hเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมาก ”
หลังจากนั้น บทสนทนาที่เราแชทกันก็เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มมีความห่วงใยและความหวานให้กัน จนวันนึงH ก็ขอผมเดต ซึ่งเดตแรกเขาใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ พาผมไปกินก๋วยเตี๋ยวริมถนน กับพาไปพิพิธภัณฑ์ ดูเป็นเดตที่ธรรมดาและเรียบง่ายมากแต่ผมกลับรู้สึกมีความสุข และเป็นความทรงจำที่ดีจนถึงปัจจุบัน
ไม่นาน H ก็เริ่มชวนผมไปอยู่ด้วย จนผมเริ่มรู้ว่า H ทำธุรกิจในไทยและค่อนข้างมีฐานะ เขาพยายามช่วยเหลือผมทุกอย่าง ซึ่งผมก็ปฏิเสธไป ตอนนั้นคิดแค่ว่า เราเลือกอยู่กับผู้ชายคนนี้เพราะเรารู้สึกอบอุ่นและมีความสุข ไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่านั้น เราไปเที่ยวด้วยกันทุกเดือน ทำกิจกรรมด้วยกันหลายอย่าง ผ่านทั้งช่วงเวลาที่มีความสุขและทุกข์มาด้วยกัน H สอนแนวคิดและความรู้เรื่องธุรกิจจนผมสามารถมีธุรกิจเป็นของตัวเอง และมีชีวิตที่ดีขึ้น
ทุกอย่างดูเหมือนจะไปได้ดี จนวันนึงหลังจากกลับจากข้างนอก ผมก็เริ่มค้นพบว่าเค้ามีพฤติกรรมเปลี่ยนไป ผมจับได้ว่าเขาใช้สารเสพติดชนิดหนึ่งที่ทำให้มีความต้องการทางเพศมากขึ้น นับจากวันนั้นทุกอย่างก็เริ่มค่อยๆเปลี่ยนไป Hเริ่มขอมีอะไรกับคนอื่น ซึ่งผมไม่ได้รู้สึกโอเคร แต่อยู่ในสถานะทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ทนปิดตาข้างนึงมาตลอด
H เริ่มมีอารมณ์รุนแรง หงุดหงิดง่าย และอารมณ์อ่อนไหว บางช่วงที่ดีก็จะเอาใจมากๆ คอยเอาใจประคบประหงม บางช่วงที่อารมณ์ไม่ดีก็มักจะใช้ถ้อยคำรุนแรง ผมทนและปรับตัวกับเรื่องนี้อยู่นานจนรู้สึกว่าเริ่มเป็นปัญหา และอยากให้เขาเลิกได้ แต่มุมมองของเขาคือ การรักใครสักคนคือการยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่อีกคนเป็นไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม(เริ่มถึงเรื่องสารเสพติดด้วย) เขามักยกตัวอย่างแฟนคนแรกที่เคยคบกันมา7ปี และเป็นรักที่เขาไม่เคยลืมเอามาเปรียบเทียบตลอดว่าแฟนคนแรกยอมรับทุกอย่างที่เขาเป็น และทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ว่าจะทำดีเท่าไรก็ไม่สามารถเข้าไปแทนที่คนๆนั้นได้
เราเริ่มทะเลาะกันหลายครั้ง ช่วงเวลาความสุขเริ่มค่อยๆน้อยลง กลายเป็นมีแต่ความทุกข์และน้ำตา
ผมเริ่มถูกไล่ออกจากบ้าน Hเริ่มคบซ้อน
ความสัมพันธ์แย่ลงจนถึงจุดแตกหัก วันนึง H ขอคุยกับผม เขาดีใจมากๆที่ได้รู้จักกัน แต่เราเหมาะเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันมากกว่าเป็นแฟน ผมพยักหน้าทั้งน้ำตา เก็บทุกอย่างไว้เป็นความทรงจำที่ดี
หลังจากเปลี่ยนความสัมพันธ์เป็นพี่น้องกัน Hยังคงดูแลผมเหมือนเดิม ให้คำปรึกษา และเป็นห่วงเป็นใย ถามสารทุกข์สุขดิบ และเป็นเพื่อนที่ดี
ผมเองก็พยายาม move on ให้ได้ มีคนเข้ามาหลายต่อหลายคน แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถไปได้รอด ผมไม่สามารถรู้สึกกับใครได้เท่ากับที่รู้สึกกับ H ได้อีกเลย...ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม...
ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย:ในวันที่แฟนเก่ากลายเป็นแผลเป็นลึกในใจ
ผมเป็นเกย์ครับ ในวัยใกล้ 30ปีที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน ทั้งครอบครัวและเพื่อนรอบตัวไม่มีใครรู้ว่าเป็น
ครอบครัวผมแยกทางกัน และเป็นปมที่ทำให้ผมอยากมีคู่ครองหรือชีวิตคู่ที่สมบูรณ์
ตลอดชีวิตผมทุ่มเวลาไปกับการเรียน ไม่ค่อยเข้าสังคม มีคนเข้ามาทั้งผู้ชายและผู้หญิง แต่ไม่เคยมองใคร เพราะคิดว่าตัวเองยังไม่พร้อม อยากให้มีชีวิตที่มั่นคงก่อน
วันนึงผมมีโอกาสได้พบกับผู้ชายคนนึงที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล ผมขอแทนเขาด้วย H ละกันครับ
H เป็นคนต่างชาติ อายุมากกว่าผม 5ปี เรารู้จักกันผ่าน IG เริ่มต้นจากการพูดคุยเป็นเพื่อนกัน ปรับทุกข์และให้กำลังใจซึ่งกันและกัน จนวันนึง Hขอนัดเจอเพื่อทำความรู้จักกันมากขึ้น เราแลกเปลี่ยนแนวคิดและพูดคุยอะไรกันหลายอย่าง ตลอดเวลาที่เจอกัน สิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกและผมตามหามาตลอดคือ “Hเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมาก ”
หลังจากนั้น บทสนทนาที่เราแชทกันก็เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มมีความห่วงใยและความหวานให้กัน จนวันนึงH ก็ขอผมเดต ซึ่งเดตแรกเขาใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ พาผมไปกินก๋วยเตี๋ยวริมถนน กับพาไปพิพิธภัณฑ์ ดูเป็นเดตที่ธรรมดาและเรียบง่ายมากแต่ผมกลับรู้สึกมีความสุข และเป็นความทรงจำที่ดีจนถึงปัจจุบัน
ไม่นาน H ก็เริ่มชวนผมไปอยู่ด้วย จนผมเริ่มรู้ว่า H ทำธุรกิจในไทยและค่อนข้างมีฐานะ เขาพยายามช่วยเหลือผมทุกอย่าง ซึ่งผมก็ปฏิเสธไป ตอนนั้นคิดแค่ว่า เราเลือกอยู่กับผู้ชายคนนี้เพราะเรารู้สึกอบอุ่นและมีความสุข ไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่านั้น เราไปเที่ยวด้วยกันทุกเดือน ทำกิจกรรมด้วยกันหลายอย่าง ผ่านทั้งช่วงเวลาที่มีความสุขและทุกข์มาด้วยกัน H สอนแนวคิดและความรู้เรื่องธุรกิจจนผมสามารถมีธุรกิจเป็นของตัวเอง และมีชีวิตที่ดีขึ้น
ทุกอย่างดูเหมือนจะไปได้ดี จนวันนึงหลังจากกลับจากข้างนอก ผมก็เริ่มค้นพบว่าเค้ามีพฤติกรรมเปลี่ยนไป ผมจับได้ว่าเขาใช้สารเสพติดชนิดหนึ่งที่ทำให้มีความต้องการทางเพศมากขึ้น นับจากวันนั้นทุกอย่างก็เริ่มค่อยๆเปลี่ยนไป Hเริ่มขอมีอะไรกับคนอื่น ซึ่งผมไม่ได้รู้สึกโอเคร แต่อยู่ในสถานะทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ทนปิดตาข้างนึงมาตลอด
H เริ่มมีอารมณ์รุนแรง หงุดหงิดง่าย และอารมณ์อ่อนไหว บางช่วงที่ดีก็จะเอาใจมากๆ คอยเอาใจประคบประหงม บางช่วงที่อารมณ์ไม่ดีก็มักจะใช้ถ้อยคำรุนแรง ผมทนและปรับตัวกับเรื่องนี้อยู่นานจนรู้สึกว่าเริ่มเป็นปัญหา และอยากให้เขาเลิกได้ แต่มุมมองของเขาคือ การรักใครสักคนคือการยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่อีกคนเป็นไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม(เริ่มถึงเรื่องสารเสพติดด้วย) เขามักยกตัวอย่างแฟนคนแรกที่เคยคบกันมา7ปี และเป็นรักที่เขาไม่เคยลืมเอามาเปรียบเทียบตลอดว่าแฟนคนแรกยอมรับทุกอย่างที่เขาเป็น และทำให้ผมรู้สึกว่าไม่ว่าจะทำดีเท่าไรก็ไม่สามารถเข้าไปแทนที่คนๆนั้นได้
เราเริ่มทะเลาะกันหลายครั้ง ช่วงเวลาความสุขเริ่มค่อยๆน้อยลง กลายเป็นมีแต่ความทุกข์และน้ำตา
ผมเริ่มถูกไล่ออกจากบ้าน Hเริ่มคบซ้อน
ความสัมพันธ์แย่ลงจนถึงจุดแตกหัก วันนึง H ขอคุยกับผม เขาดีใจมากๆที่ได้รู้จักกัน แต่เราเหมาะเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันมากกว่าเป็นแฟน ผมพยักหน้าทั้งน้ำตา เก็บทุกอย่างไว้เป็นความทรงจำที่ดี
หลังจากเปลี่ยนความสัมพันธ์เป็นพี่น้องกัน Hยังคงดูแลผมเหมือนเดิม ให้คำปรึกษา และเป็นห่วงเป็นใย ถามสารทุกข์สุขดิบ และเป็นเพื่อนที่ดี
ผมเองก็พยายาม move on ให้ได้ มีคนเข้ามาหลายต่อหลายคน แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถไปได้รอด ผมไม่สามารถรู้สึกกับใครได้เท่ากับที่รู้สึกกับ H ได้อีกเลย...ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม...