กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายนะคะ...
เรื่องมันเริ่มมาจากเรามีแฟนหลายปีแล้ว ปกติก็คือรักกันดี เป็นคู่ที่คอยให้คำปรึกษา ให้กำลังใจ ช่วยเหลือกันและกันมาตลอด
เนื่องจากบุคลิกแฟน จะไม่ชอบสังคมมาแต่ไหนแต่ไร ข้อนี้เรารู้แต่แรก, เป็นคนเข้าสังคมไม่เป็น สังเกตุจากเวลาไปเจอญาติหรือสังคมฝั่งเรา, ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ซึ่งสำหรับเราและครอบครัวเรารับได้ และเอ็นดูแฟนปกติ
ส่วนเราเป็นคนที่มีสังคมหลายที่ เพื่อนเยอะ เป็นคนที่เชื่อและรับฟังเพื่อนหรือคนรอบข้างเสมอ เพราะติดนิสัยมาตั้งแต่เด็ก กลัวไม่มีใครคบ
จนช่วงที่เพื่อน รู้ว่าเรามีแฟน ทุกคนเลยเริ่มแซวๆ ว่า เมื่อไหร่จะพามาเจอเพื่อน มาแนะนำ มาให้ช่วยแสกน ประมาณนี้
ซึ่งช่วงแรกเราก็บ่ายเบี่ยงไป และไม่เคยไปบังคับแฟนไปแนะนำตัวกับใคร เพราะรู้ว่าแฟนงานยุ่งมาก แค่เวลาให้เรายังน้อย แต่อยู่ด้วยกันทุกวัน
เพราะฉะนั้น เลยไม่ค่อยมีเพื่อนคนไหนเคยเจอตัวจริงแฟนเรา จะมีแค่คนสองคนเท่านั้น
จนเริ่มมีคำพูดแซวทีเล่นทีจริงจากเพื่อน ทั้งสนิทและไม่สนิทว่า ระวังนะเค้ามีแฟนอยู่รึเปล่า ระวังนะเค้ามีเมียอยู่แล้วรึเปล่า ซ้ำๆ บ่อยๆ หนักสุดคือมีบางคนบอกว่าไปเจอแฟนเราเดินกับผู้หญิง ทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นหน้าแฟนเรา แค่เคยบอกชื่อบอกที่ทำงานแฟนเท่านั้น ประกอบกับเรื่องทางโซเชียลที่สมัยนี้แต่ละคู่ที่เป็นข่าว หรือซีรีย์ มันน่ากลัวน่าระแวงทั้งนั้น
เราเลยเริ่มเก็บไปแขวะแฟน จากแซวธรรมดา เริ่มแรงขึ้นจนทะเลาะกันรุนแรง จนรู้สึกได้ว่าแฟนเริ่มน้อยใจ และระแวงว่าเพื่อนเราแอบชอบเราแล้วยุให้เลิกกันรึเปล่า เพราะเรามีอาการทุกครั้งที่กลับจากไปเจอเพื่อน เป็นเหตุทำให้แฟนไม่ชอบเพื่อนเรา และไม่อยากให้เราออกไปเจอเพื่อนเลย
แต่เรามัวแต่คิดไปว่า เพื่อนรักเรา หวังดีกับเราแหละ บางคนที่สนิทมากๆ เลยเริ่มออกคำสั่งโดยการให้เราขู่แฟนเรื่องแต่งงาน เรื่องจดทะเบียนสมรส แล้วเราก็หัวอ่อนตาม ไปขู่แฟนจริงๆ ซึ่งแฟนก็ไม่ติดอะไร ยอมทำตามทุกอย่าง
ซึ่งมันเป็นจุดเริ่มต้นของความแตกหักเรากับแฟน เพราะระหว่างการสู่ขอ และหมั้นหมายต่างๆ มันถูกเลื่อนไปเลื่อนมา วันแต่งก็เลื่อนหลายรอบ ทั้งปัญหาฝั่งเราบ้าง(พ่อเสีย) ฝั่งแฟนบ้าง(แม่เกิดอุบัติเหตุ) บางส่วนมาจากสถานการณ์โควิด จนล่าสุดที่ได้กำหนดการณ์มา เตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว แฟนช่วยจัดงานและช่วยตัดสินใจในทุกขั้นตอน และเราดูตื่นเต้นทั้งคู่
แต่มาวันนึง เราไปบอกกำหนดการณ์กับเพื่อน ที่เราจะเชิญ เพื่อนดันแขวะเรายกใหญ่ แขวะแบบจริงจังเรื่องการเลื่อนงานหลายรอบ บวกกับไม่เคยพาไปแนะนำ จนเราร้องไห้ รู้สึกเฟลมาก อยากตัดขาดเพื่อนซะเดี๋ยวนั้น แล้วก็เลิกติดต่อ มีแค่แฟนที่คอยปลอบอยู่ข้างๆ แต่เราดันเอาเรื่องนี้มาว่าแฟนแบบรุนแรงทั้งน้ำเสียงและคำพูด และเอาเรื่องการเตรียมงานที่เราไม่พอใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มาว่าแฟนจนแฟนช็อค เลยกลายเป็นว่าเราทะเลาะกับแฟนหนัก จนแฟนขอเลื่อนงานแต่งงาน เพราะเค้าทนไม่ไหว มันไม่ใช่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว
ทุกวันนี้ได้แต่เสียใจและโทษตัวเองที่ฟังแต่คนอื่น ทั้งๆ ที่แฟนก็เต็มที่กับเราตลอด แต่ในวันที่เราพังเราร้องไห้แทบตาย กลับมีแค่แฟนและแม่ที่คอยอยู่ข้างๆ คอยให้ความสำคัญในวันต่างๆ ส่วนเพื่อนที่บอกว่าหวังดีหนักหนา เงียบกริบทุกคน
แต่จะโทษใครก็ไม่ได้ เพราะเราเลือกจะเชื่อเอง...
ก็ยังโชคดีที่ทุกวันนี้ แฟนยังอยู่คุยกันเกือบเป็นปกติ แค่รอเวลาให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม...
ความรักเกือบพังเพราะเชื่อเพื่อนมากเกินไป
เรื่องมันเริ่มมาจากเรามีแฟนหลายปีแล้ว ปกติก็คือรักกันดี เป็นคู่ที่คอยให้คำปรึกษา ให้กำลังใจ ช่วยเหลือกันและกันมาตลอด
เนื่องจากบุคลิกแฟน จะไม่ชอบสังคมมาแต่ไหนแต่ไร ข้อนี้เรารู้แต่แรก, เป็นคนเข้าสังคมไม่เป็น สังเกตุจากเวลาไปเจอญาติหรือสังคมฝั่งเรา, ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ซึ่งสำหรับเราและครอบครัวเรารับได้ และเอ็นดูแฟนปกติ
ส่วนเราเป็นคนที่มีสังคมหลายที่ เพื่อนเยอะ เป็นคนที่เชื่อและรับฟังเพื่อนหรือคนรอบข้างเสมอ เพราะติดนิสัยมาตั้งแต่เด็ก กลัวไม่มีใครคบ
จนช่วงที่เพื่อน รู้ว่าเรามีแฟน ทุกคนเลยเริ่มแซวๆ ว่า เมื่อไหร่จะพามาเจอเพื่อน มาแนะนำ มาให้ช่วยแสกน ประมาณนี้
ซึ่งช่วงแรกเราก็บ่ายเบี่ยงไป และไม่เคยไปบังคับแฟนไปแนะนำตัวกับใคร เพราะรู้ว่าแฟนงานยุ่งมาก แค่เวลาให้เรายังน้อย แต่อยู่ด้วยกันทุกวัน
เพราะฉะนั้น เลยไม่ค่อยมีเพื่อนคนไหนเคยเจอตัวจริงแฟนเรา จะมีแค่คนสองคนเท่านั้น
จนเริ่มมีคำพูดแซวทีเล่นทีจริงจากเพื่อน ทั้งสนิทและไม่สนิทว่า ระวังนะเค้ามีแฟนอยู่รึเปล่า ระวังนะเค้ามีเมียอยู่แล้วรึเปล่า ซ้ำๆ บ่อยๆ หนักสุดคือมีบางคนบอกว่าไปเจอแฟนเราเดินกับผู้หญิง ทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นหน้าแฟนเรา แค่เคยบอกชื่อบอกที่ทำงานแฟนเท่านั้น ประกอบกับเรื่องทางโซเชียลที่สมัยนี้แต่ละคู่ที่เป็นข่าว หรือซีรีย์ มันน่ากลัวน่าระแวงทั้งนั้น
เราเลยเริ่มเก็บไปแขวะแฟน จากแซวธรรมดา เริ่มแรงขึ้นจนทะเลาะกันรุนแรง จนรู้สึกได้ว่าแฟนเริ่มน้อยใจ และระแวงว่าเพื่อนเราแอบชอบเราแล้วยุให้เลิกกันรึเปล่า เพราะเรามีอาการทุกครั้งที่กลับจากไปเจอเพื่อน เป็นเหตุทำให้แฟนไม่ชอบเพื่อนเรา และไม่อยากให้เราออกไปเจอเพื่อนเลย
แต่เรามัวแต่คิดไปว่า เพื่อนรักเรา หวังดีกับเราแหละ บางคนที่สนิทมากๆ เลยเริ่มออกคำสั่งโดยการให้เราขู่แฟนเรื่องแต่งงาน เรื่องจดทะเบียนสมรส แล้วเราก็หัวอ่อนตาม ไปขู่แฟนจริงๆ ซึ่งแฟนก็ไม่ติดอะไร ยอมทำตามทุกอย่าง
ซึ่งมันเป็นจุดเริ่มต้นของความแตกหักเรากับแฟน เพราะระหว่างการสู่ขอ และหมั้นหมายต่างๆ มันถูกเลื่อนไปเลื่อนมา วันแต่งก็เลื่อนหลายรอบ ทั้งปัญหาฝั่งเราบ้าง(พ่อเสีย) ฝั่งแฟนบ้าง(แม่เกิดอุบัติเหตุ) บางส่วนมาจากสถานการณ์โควิด จนล่าสุดที่ได้กำหนดการณ์มา เตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว แฟนช่วยจัดงานและช่วยตัดสินใจในทุกขั้นตอน และเราดูตื่นเต้นทั้งคู่
แต่มาวันนึง เราไปบอกกำหนดการณ์กับเพื่อน ที่เราจะเชิญ เพื่อนดันแขวะเรายกใหญ่ แขวะแบบจริงจังเรื่องการเลื่อนงานหลายรอบ บวกกับไม่เคยพาไปแนะนำ จนเราร้องไห้ รู้สึกเฟลมาก อยากตัดขาดเพื่อนซะเดี๋ยวนั้น แล้วก็เลิกติดต่อ มีแค่แฟนที่คอยปลอบอยู่ข้างๆ แต่เราดันเอาเรื่องนี้มาว่าแฟนแบบรุนแรงทั้งน้ำเสียงและคำพูด และเอาเรื่องการเตรียมงานที่เราไม่พอใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มาว่าแฟนจนแฟนช็อค เลยกลายเป็นว่าเราทะเลาะกับแฟนหนัก จนแฟนขอเลื่อนงานแต่งงาน เพราะเค้าทนไม่ไหว มันไม่ใช่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว
ทุกวันนี้ได้แต่เสียใจและโทษตัวเองที่ฟังแต่คนอื่น ทั้งๆ ที่แฟนก็เต็มที่กับเราตลอด แต่ในวันที่เราพังเราร้องไห้แทบตาย กลับมีแค่แฟนและแม่ที่คอยอยู่ข้างๆ คอยให้ความสำคัญในวันต่างๆ ส่วนเพื่อนที่บอกว่าหวังดีหนักหนา เงียบกริบทุกคน
แต่จะโทษใครก็ไม่ได้ เพราะเราเลือกจะเชื่อเอง...
ก็ยังโชคดีที่ทุกวันนี้ แฟนยังอยู่คุยกันเกือบเป็นปกติ แค่รอเวลาให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม...