สวัสดีค่ะ
เริ่มเล่าเลยนะคะ..
เราเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน ตอนนี้อายุ 29 แล้วค่ะ
ที่บ้านทำธุรกิจที่ค่อนข้างโอเค เรียกว่ารายได้ดีมากๆ เลยค่ะ
คือตั้งแต่เด็กมา แม่จะเลี้ยงแบบไม่ค่อยให้ไปไหนเลยค่ะ
เวลาขอไปกับเพื่อน ก็แทบจะไม่เคยได้ไปไหน
รู้สึกอึดอักมากๆ ค่ะ พอทำอะไรที่ความคิดไม่ตรงกับแม่ ก็จะโดนว่าเสียงดังมาตลอด
ก็คือต้องยอมให้แม่ถูก
พอถึงวัยมหาวิทยาลัย ก็เข้าไปเรียนใน กทม ตอนนั้นรู้สึกว่าเป็นอิสระขึ้นมานิดนึง
แต่ก็ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนอยู่ดีค่ะ เรียนเสร็จต้องกลับถึงคอนโดช่วง 6 โมงเย็น - 1 ทุ่ม
ต้องโทรรายงานทุกวันค่ะ
พอทำงาน ก็ยังต้องโทรค่ะ และต้องถึงคอนโดก่อน 2 ทุ่ม
ตอนนี้แอบมีแฟน คบกับแฟนมา 3 ปี ค่ะ แต่ไม่กล้าบอกกับแม่เลย
แล้วก็คือแทบไม่ได้ไปไหนด้วยกัน
พอช่วงโควิดแม่รู้ว่าเรา Work From Home ก็เลยบังคับกลับมาอยู่บ้านต่างจังหวัด
เพื่อมาช่วยธุรกิจที่บ้าน จริงๆ แม่อยากให้ลาออกจากงานประจำแล้วค่ะ
แม่เหนื่อยมากๆ ทำงานหนัก แต่เราไม่อยากกลับมาอยู่บ้าน อึดอัด ไม่ชอบความรู้สึกตอนที่ต้องอยู่บ้านเลย
ทำอะไรไม่เข้าตาก็จะโดนบ่นโดนว่าเสมอ
กลับมาอยู่บ้านก็คือต้องไปช่วยงานแม่ ซึ่งเราก็มีงานของเรา แต่แม่ก็ให้ไปช่วยก่อน
แล้วตอนเย็นค่อยไปทำของบริษัท ซึ่งเป็นการเอาเปรียบบริษัทมาก
แม่ห้ามจับโทรศัพท์ ระหว่างที่ช่วยแม่ด้วย เพราะเดี๋ยวคนงานจะหาว่าทำไมเขาเล่นไม่ได้ แต่ลูกจับมือถือได้
ซึ่งบางทีเราก็ต้องเช็คงานของเรา
เรื่องห้องนอนก็นอนห้องเดียวกันกับแม่มาจนถึงตอนนี้ค่ะ
ไม่ได้มีความส่วนตัวในบ้านเลย
กลับมาบ้านต่างจังหวดรอบนี้คือ ไม่รู้จะได้กลับไปที่ กทม อีกมั้ย
เพราะแม่อยากให้ลาออกจากบริษัทที่ทำอยู่ ซึ่งถ้าทนไม่ไหวก็จะบังคับออก
แฟนก็ไม่รู้จะได้เจอกันอีกมั้ย
เราอยากเปิดใจคุยกับแม่เรื่อง ความเป็นอิสระของเรา
ซึ่งมันเป็นส่งที่ทำให้เราเครียด และสะสมมาจนถึงทุกวันนี้
ทำให้เราไม่กล้าตัดสินใจอะไรด้วยตัวเอง
เพราะกลัวแม่ กลัวมากๆ
เลยอยากปรึกษาทุกคนว่าจะต้องเริ่มคุยยังไงดีคะ
ให้แม่เขายอมรับ และยอมฟังเราบ้าง
เราทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากๆ ค่ะ
รู้สึกไม่อยากอยู่บ้านเพราะแม่ไม่เคยให้อิสระ ควรเริ่มต้นพูดเปิดใจกับแม่ยังไงคะ ?
เริ่มเล่าเลยนะคะ..
เราเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน ตอนนี้อายุ 29 แล้วค่ะ
ที่บ้านทำธุรกิจที่ค่อนข้างโอเค เรียกว่ารายได้ดีมากๆ เลยค่ะ
คือตั้งแต่เด็กมา แม่จะเลี้ยงแบบไม่ค่อยให้ไปไหนเลยค่ะ
เวลาขอไปกับเพื่อน ก็แทบจะไม่เคยได้ไปไหน
รู้สึกอึดอักมากๆ ค่ะ พอทำอะไรที่ความคิดไม่ตรงกับแม่ ก็จะโดนว่าเสียงดังมาตลอด
ก็คือต้องยอมให้แม่ถูก
พอถึงวัยมหาวิทยาลัย ก็เข้าไปเรียนใน กทม ตอนนั้นรู้สึกว่าเป็นอิสระขึ้นมานิดนึง
แต่ก็ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนอยู่ดีค่ะ เรียนเสร็จต้องกลับถึงคอนโดช่วง 6 โมงเย็น - 1 ทุ่ม
ต้องโทรรายงานทุกวันค่ะ
พอทำงาน ก็ยังต้องโทรค่ะ และต้องถึงคอนโดก่อน 2 ทุ่ม
ตอนนี้แอบมีแฟน คบกับแฟนมา 3 ปี ค่ะ แต่ไม่กล้าบอกกับแม่เลย
แล้วก็คือแทบไม่ได้ไปไหนด้วยกัน
พอช่วงโควิดแม่รู้ว่าเรา Work From Home ก็เลยบังคับกลับมาอยู่บ้านต่างจังหวัด
เพื่อมาช่วยธุรกิจที่บ้าน จริงๆ แม่อยากให้ลาออกจากงานประจำแล้วค่ะ
แม่เหนื่อยมากๆ ทำงานหนัก แต่เราไม่อยากกลับมาอยู่บ้าน อึดอัด ไม่ชอบความรู้สึกตอนที่ต้องอยู่บ้านเลย
ทำอะไรไม่เข้าตาก็จะโดนบ่นโดนว่าเสมอ
กลับมาอยู่บ้านก็คือต้องไปช่วยงานแม่ ซึ่งเราก็มีงานของเรา แต่แม่ก็ให้ไปช่วยก่อน
แล้วตอนเย็นค่อยไปทำของบริษัท ซึ่งเป็นการเอาเปรียบบริษัทมาก
แม่ห้ามจับโทรศัพท์ ระหว่างที่ช่วยแม่ด้วย เพราะเดี๋ยวคนงานจะหาว่าทำไมเขาเล่นไม่ได้ แต่ลูกจับมือถือได้
ซึ่งบางทีเราก็ต้องเช็คงานของเรา
เรื่องห้องนอนก็นอนห้องเดียวกันกับแม่มาจนถึงตอนนี้ค่ะ
ไม่ได้มีความส่วนตัวในบ้านเลย
กลับมาบ้านต่างจังหวดรอบนี้คือ ไม่รู้จะได้กลับไปที่ กทม อีกมั้ย
เพราะแม่อยากให้ลาออกจากบริษัทที่ทำอยู่ ซึ่งถ้าทนไม่ไหวก็จะบังคับออก
แฟนก็ไม่รู้จะได้เจอกันอีกมั้ย
เราอยากเปิดใจคุยกับแม่เรื่อง ความเป็นอิสระของเรา
ซึ่งมันเป็นส่งที่ทำให้เราเครียด และสะสมมาจนถึงทุกวันนี้
ทำให้เราไม่กล้าตัดสินใจอะไรด้วยตัวเอง
เพราะกลัวแม่ กลัวมากๆ
เลยอยากปรึกษาทุกคนว่าจะต้องเริ่มคุยยังไงดีคะ
ให้แม่เขายอมรับ และยอมฟังเราบ้าง
เราทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากๆ ค่ะ