สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
เราเคยทำงานบริษัทเอกชนที่หนึ่งอยู่ 4 ปี ในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการ
ในระหว่าง 4 ปีนั้น มีคนเข้าคนออกในแผนกบ่อยมาก ทั้งตำแหน่งที่น้อยกว่าเรา และตำแหน่งผู้จัดการแผนก อายุงานของคนที่มาทำ ไม่เกิน 1 ปี ส่วนใหญ่เป็นหลักเดือน
เราก็สงสัยมากๆว่า ทำไมนะ บริษัทไม่ดีเหรอ หรือเจ้าของบริษัทไม่ดี หรือไม่สู้งาน หรืองานหนักไป
จนวันหนึ่ง ผู้จัดการฝ่าย เรียกเราไปคุยว่า ทุกคนที่ลาออก เค้าระบุว่า เพราะทนเราไม่ไหว เราพูดจาไม่ดี ใจแคบ ไม่มีน้ำใจกับทีม จับผิดคนอื่น และทัศนคติติดลบมากๆ
วันนั้นเหมือนตาสว่าง กลับมามองที่ตัวเองว่าเราเป็นแบบนั้นรึป่าว
หรือที่ผ่านมาเราคิดไปเองว่า เราเก่งและขยันสุดๆ จัดการปัญหาทุกอย่างได้ คิดไปเองว่า วิ่งเต้นแก้ปัญหาอยู่คนเดียวจนเหนื่อย แล้วคนอื่นเอาแต่ทำงานชิลๆ
ตั้งแต่นั้นมาเราเลยเปิดใจรับฟังคนอื่นมากขึ้น รู้จักทำงานร่วมกับคนอื่น ลดอีโก้ตัวเองลง และไม่คิดเข้าข้างตัวเองทุกอย่างค่ะ จขกท
ในระหว่าง 4 ปีนั้น มีคนเข้าคนออกในแผนกบ่อยมาก ทั้งตำแหน่งที่น้อยกว่าเรา และตำแหน่งผู้จัดการแผนก อายุงานของคนที่มาทำ ไม่เกิน 1 ปี ส่วนใหญ่เป็นหลักเดือน
เราก็สงสัยมากๆว่า ทำไมนะ บริษัทไม่ดีเหรอ หรือเจ้าของบริษัทไม่ดี หรือไม่สู้งาน หรืองานหนักไป
จนวันหนึ่ง ผู้จัดการฝ่าย เรียกเราไปคุยว่า ทุกคนที่ลาออก เค้าระบุว่า เพราะทนเราไม่ไหว เราพูดจาไม่ดี ใจแคบ ไม่มีน้ำใจกับทีม จับผิดคนอื่น และทัศนคติติดลบมากๆ
วันนั้นเหมือนตาสว่าง กลับมามองที่ตัวเองว่าเราเป็นแบบนั้นรึป่าว
หรือที่ผ่านมาเราคิดไปเองว่า เราเก่งและขยันสุดๆ จัดการปัญหาทุกอย่างได้ คิดไปเองว่า วิ่งเต้นแก้ปัญหาอยู่คนเดียวจนเหนื่อย แล้วคนอื่นเอาแต่ทำงานชิลๆ
ตั้งแต่นั้นมาเราเลยเปิดใจรับฟังคนอื่นมากขึ้น รู้จักทำงานร่วมกับคนอื่น ลดอีโก้ตัวเองลง และไม่คิดเข้าข้างตัวเองทุกอย่างค่ะ จขกท
KaPucloOk C ถูกใจ, Fine_Story ถูกใจ, ปลาทาโก้สีส้ม ถูกใจ, moopeepink ถูกใจ, ssiras ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1241449 ถูกใจ, ธาราสินธุ์ ถูกใจ, ToR_GerRarD ถูกใจ, ไอศครีมรสช็อกโกแลตชิป ถูกใจ, PAN OUT ทึ่งรวมถึงอีก 18 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เมื่อฉันจะโดนลากเข้าzoom อีกครั้ง **ขอวิธีปฏิเสธแบบได้ผลค่ะ**
บอกว่าขอติดตามการทำงานในทีมต่อ
เรื่องงาน
ทั้งที่รอบแรก เรื่องส่วนตัวล้วนๆ
ไม่มีเรื่องานเข้ามาเลย
แล้วมาถามเราคนเดียวสะดวกวันไหน ??
เลยตัดสินใจ ตอบตรงๆว่า
ไม่ต้องประชุมzoomแล้วแหละ
ในเมื่อ ...
เวลาทำงานเจอกันทุกวัน
ถ้ามีเรื่องงาน ควรพูดที่ทำงาน
ไม่ใช่เอาเวลาส่วนตัวมาคุยกัน
ความรู้สึกที่ไม่พูดออกไปคือ >>
ทั้งที่รอบก่อน ไม่ใช่การคุยเลย
แต่เหมือนการเข้าไปจับผิดกันมากกว่า
พอถึงวันต่อไป เรายังคงต้องทำงานต่อไป
พยายามปรับตัวเอง ที่บอกไม่ดี ไม่โอเค
ก็เริ่มปรับแบบจริงจัง
เพือความอยู่รอดต่อไป
ปรับตัวเองไม่ให้เป็นแบบเดิม
ต้องการให้ทำอะไรก็ทำให้หมด
โดยไม่พูดอะไรสักคำมาเกือบสองสัปดาห์
อย่าง....
ตอนเช้าน้องอยากกินข้าวตอนเวลางาน
แต่ก่อน ยอมรับเลยรุ้สึกไม่โอเค
อาจเพราะเราไม่เคยเห็นคนทำมาก่อน
แต่ตอนนี้คือ เราทไส่วนของเราเสร็จ
พอถึงส่วนของงานน้อง
เราก็ให้คนไข้นั่งรอจนน้องพร้อมรับเอง
แต่ก่อนเรานะเตือน จะบอก ตอนนี้คือ ปล่อยวาง
คือเรารู้สึกหมดpassion
พักกินข้าว เลือกเวลาเลย
อยากไปตอนไหนไปเลย
แต่ก่อนเราจะดูเวลา
ให้เหมาะกับหน้างาน
เดี๋ยวนี้คือคนไข้มา
ก็ทำไปเลย ไม่ต้องมารอคอบ
เวลาไม่มีใคร ก็ทำได้อยู่
น้องไม่ช่วยทำกิจกรรมกับคนไข้
เราทำเองไปเลย
พยายามรับเคสเท่าจำกัดที่น้องทีมอยากได้
ไม่รับเคสเพิ่ม
เพราะแค่เพิ่มเคส สองเคส
น้องจะมีคำถามแบบเดิมคือ
ปิดรับเคสยัง ทำไมยังรับอยู่
ทำไมมีเพิ่ม เกินจำนวนนะ
เราเบื่อจะตอบคำถามพวกนี้ในทุกวัน
เลยตัดสินใจให้หัวหน้าเวร
เลือกเองทั้งหมดว่าจะรับ ไม่รับเคส
แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ
เราไม่เหมือนเดิม คือเรื่องจริง
เรานิ่งกับการทำงานมากขึ้น
เพราะไม่อยากfocusเพื่อนร่วมงาน
พยายามคุยกับทีมแค่งานเท่านั้น
เพื่อให้เราโอเคกับตัวเอง
*********ขอคำแนะนำการปฏิเสธ
เพื่อไม่ให้ทุกคนลากเราไป
ทำร้ายในzoomอีก*******