ผมไม่ได้มาเรียกร้องหรือขอความเห็นใจครับ แค่อยากหาที่ระบายครับ
ครอบครัวผมประกอบธุรกิจขนาดกลาง ตอนนี้เป็นขนาดเล็กแล้วครับ กทม.รอบนอก เช่าที่เปล่าปลูกโกดัง+ที่อยู่ แล้วก็มีห้องแถวปูน2ชั้น2ห้อง อายุ40 ปี คืออยู่แบบซ่อมเองทุกอย่างตั้งแต่ท่อระบายน้ำพื้นห้องทั้งชั้น1-2 ทำหลังคาเองหมดถ้ามันผุพัง ห้องล่ะ 1,500 (3*7 ม)(ถือว่าถูกแต่ตามสภาพและทำนุบำรุงเอง) แล้วมีอีกห้องยาวกว่า ราคา 3,000 ส่วนที่เปล่าไม่ทราบประมาณกี่วา แต่นั้นแหละครับผมเสียค่าเช่าอยู่ทั้งหมดขึ้นตามกาลเวลา 14,000 บาท/เดือน เช่าอยู่มา 30 ปีครับ จ่ายตลอด
ตั้งแต่อยู่ในมือผมประมาณเกือบ 10 ก็มีจุดรุ่งและจุดตกต่ำ เคยล้มมาแล้ว2หน แรกเริ่มเดินมีแม่ช่วยพยุง กับยุคยิ่งลักที่ค่าแรงค่าวัตถุดิบแพงขึ้นแต่ลูกค้าขอลดราคา ไม่สั่งของ สงครามการค่าจีน ก็ต้องปรับตัวลดขนาดลดพนง.ทำงานมากขึ้น ทำงานเสริม แต่ก็ผ่านมาแล้ว พองูๆปลาๆ จาก100กำลังการผลิตเหลือ 40-70% ทำหน้าที่แทนพ่อช่วยส่งน้องๆต่างแม่ ผมก็คิดน่ะมันจะมาล้มในมือของผมไม่ได้มาตลอด เราต้องลุกทุกๆครั้งอย่างมีสติ
ช่วงโควิดที่ผ่านมาก็พอมีงานงูๆปลาๆ เดินงานอยู่40 % เพราะเราลดขนาดธุรกิจให้เข้ากับสถานะการณ์มาแต่ก่อน
ณ.เวลานี้เป็นยุคโรคระบาด ผมไม่ได้พูดเอาความดีเข้าตัว เดิมผมลดขนาดธุรกิจ จึงมีห้อง2บ้าน1ห้องปล่อยเช่าอีกห้องว่างผมก็ให้ลูกน้องรุ่นพ่อเค้าอยากอยู่นี้ เพราะเค้าเป็นอัมพฤกษ์ญาติไม่รับลูกก็ไม่เอาไหน ลูกห่างๆก็ติดต่อไม่ได้ เราก็ช่วยเท่าที่เราช่วยได้ พาไปหาหมอบัตรทอง ส่งข้าวปลา ให้เงินบ้าง แต่ไม่ได้ช่วยกายภาพป้อนยา ถึงแม้เรารู้ถ้ามีคนกายภาพประจำก็จะหายไม่ติดเตียง เรารู้เท่าที่รู้ว่าเค้าไม่ถูกกับญาติจึงขออยู่นี้ ใครๆก็ว่าให้เราช่วยส่งรถพาเค้ากลับไปเลย เป็นเรื่องของครอบครัวเค้าจะมาแบกเป็นภาระตัวเองทำไม เอาห้องนั้นไปปล่อยเช่า ผมก็รับฟังไว้จนถึงจุดๆหนึ่ง 2ปี เค้าขอให้ช่วยว่าอยากกลับบ้านนอกช่วงโควิดยอดติดหลักพันนิดๆ จึงพยายามติดต่อญาติ ได้คุยจึงสบายใจว่าเค้ารับปากจะช่วยดูแลต่อ ซึ่งเค้ามีที่มีบ้านเก่าๆ เราจึงจ้างรถและส่งข้าวอาหาร+เงินไม่มากนัก ไม่นานกันระแวงบ้านนั้นเริ่มระบาดทั้งซอยต่อวัน4พันคน ไม่มีเตียงผมคิดว่าเราต้องช่วยๆกัน จึงเปิดบ้านให้นั้นให้อยู่ต่อไปเลย ผู้ป่วยอยู่แล้วประมาณ 8 คน ผมรู้สึกดีน่ะได้ที่ได้มีโอกาสช่วยเหลือ เค้าต่างขอบคุณ เราเป็นเด็กด้วยก็ทำตัวไม่ถูก เพราะใจเดิม2ปีก่อนก็กะปล่อยเช่าต่อไม่งั้นโดนค่าเช่ากินเปล่า
ช่วงนี้โควิดหนัก โรงงานเป็นฝ่ายผลิตชิ้นส่วนเฉพาะงาน ให้กับก่อสร้างต่างๆเต็มตัว ตั้งแต่สั่งปิดแคมป์คนงานเดือนกว่าก่อน งานที่ส่ง = 0 มาเดือนกว่าแล้ว พอรับได้ถ้าเค้าเคอฟิว 1เดือน นี้ต่อเวลาอีกไม่มีกำหนดผมมองเห็นอนาคต คือต้องปิดกิจการแน่ๆ อีก2เดือน ถ้ายังสั่งเคอฟิว ปิดสายโซ่เราแบบนี้
ลองสอบถามแบบไม่มีเอกสารประกันสังคมตามสิทธิ์นายจ้างก็ถูกปฎิเสธ เพราะไม่ใช่9ธุรกิจที่เค้าว่าถึงจะได้ระบผลกระทบโดยตรงก็ตาม
ค่าไฟ4-5หมื่นค่าลูกน้องค่าที่ก็เดินปกติ เหมือนทุกๆคนที่โดนนั้นแหละครับ
ท้ายสุดทำไมผมถึงเน้นพูดค่าที่ คือที่ผมเช่าอยู่เกือบ 10ปี ผมจ่ายค่าเช่า ไม่เกินวันที่ 7 ปกติก็ 4-6ของเดือน ไม่เคยค้าง ญาติผู้ใหญ่ว่า เจ้าของที่เค้าดุเป็นผู้มีอิทธิพล สมัยก่อนที่ผมรับผิดชอบ เคยจ่ายช้า "เค้าบอกจ่ายไม่ไหวก็ออกไป" ผมก็คิดมันจะจริงตามผู้ใหญ่ว่าหรือ ผมก็คิดว่าผมก็ลำบากมากตอนนี้ และผมไม่เชื่อที่ผู้ใหญ่บอก เพราะเค้ากินที่เช่าอยู่หลายที่แถมเลี่ยงภาษีที่ดินที่เช่า 1เดือนต้องมีแสนบาท เวลาจ่ายเงินเค้าก็พูดดีกับเราเสมอเคยให้มะม่วงในสวนเค้ามากินลูก2ลูก .... เราก็เก็บค่าเช่าที่พึ่งปล่อยเช่าต่อไม่ได้เพราะเค้าพึ่งออกจาก รพ.ติดโควิดมา ผมก็เห็นใจด้วย จึงบอกให้ผู้ใหญ่ลองช่วยถามดูว่าสามารถลดชั่วคราวหรือค้างชำระได้ไหม (ผมไม่เชื่อไง) 1หลังผมให้ผู้ป่วยอยู่พึ่งว่าง อีกหลังผู้เช่าพึ่งได้กลับจาก รพ. ส่วนโรงงานก็ไม่มีงานตามประกาศปิดลูกค้า นั้นเป็นความจริง ให้ลองถามดู โทรไปอธิบายพูดไม่ทันจบประโยค คำว่าที่ได้รับกลับมา "จ่ายไม่ไหวก็ออกไป" ผมนั่งกินข้าวไปฟังไป " ผมอึ้งเลยครับ " (น้าผมก็ตัดบทว่า เดะหนูจะออกแทนให้ไปก่อน)
***ไม่เคยคิดว่าเค้าจะพูดแบบนี้มาจริงๆตามที่ผู้ใหญ่พึ่งบอก คนไทยแท้ๆ ที่มีที่มากมายในกทม.เคยเป็นระดับผู้ใหญ่บ้านในอดีต มีกินมีใช้ล้นฟ้า ถามถึงการช่วยเหลือไม่ยุคแบบนี้ โดนไล่ออกทันที บางทีก็รู้สึกลูกไม่ยุติธรรม ถึงผมเป็นคนที่ไม่มีที่ดิน ไม่มีบ้าน ไม่มีรถรุ่นใหม่ๆ ผมแค่มาระบายครับ และคงไม่เอาเป็นแบบอย่าง ถ้าวันหนึ่งผมมี ก็คงเป็นคนๆเหมือนเดิม
มีเรื่องอยากระบายครับ ค้างค่าเช่า 2 วันโดนไล่ที่
ครอบครัวผมประกอบธุรกิจขนาดกลาง ตอนนี้เป็นขนาดเล็กแล้วครับ กทม.รอบนอก เช่าที่เปล่าปลูกโกดัง+ที่อยู่ แล้วก็มีห้องแถวปูน2ชั้น2ห้อง อายุ40 ปี คืออยู่แบบซ่อมเองทุกอย่างตั้งแต่ท่อระบายน้ำพื้นห้องทั้งชั้น1-2 ทำหลังคาเองหมดถ้ามันผุพัง ห้องล่ะ 1,500 (3*7 ม)(ถือว่าถูกแต่ตามสภาพและทำนุบำรุงเอง) แล้วมีอีกห้องยาวกว่า ราคา 3,000 ส่วนที่เปล่าไม่ทราบประมาณกี่วา แต่นั้นแหละครับผมเสียค่าเช่าอยู่ทั้งหมดขึ้นตามกาลเวลา 14,000 บาท/เดือน เช่าอยู่มา 30 ปีครับ จ่ายตลอด
ตั้งแต่อยู่ในมือผมประมาณเกือบ 10 ก็มีจุดรุ่งและจุดตกต่ำ เคยล้มมาแล้ว2หน แรกเริ่มเดินมีแม่ช่วยพยุง กับยุคยิ่งลักที่ค่าแรงค่าวัตถุดิบแพงขึ้นแต่ลูกค้าขอลดราคา ไม่สั่งของ สงครามการค่าจีน ก็ต้องปรับตัวลดขนาดลดพนง.ทำงานมากขึ้น ทำงานเสริม แต่ก็ผ่านมาแล้ว พองูๆปลาๆ จาก100กำลังการผลิตเหลือ 40-70% ทำหน้าที่แทนพ่อช่วยส่งน้องๆต่างแม่ ผมก็คิดน่ะมันจะมาล้มในมือของผมไม่ได้มาตลอด เราต้องลุกทุกๆครั้งอย่างมีสติ
ช่วงโควิดที่ผ่านมาก็พอมีงานงูๆปลาๆ เดินงานอยู่40 % เพราะเราลดขนาดธุรกิจให้เข้ากับสถานะการณ์มาแต่ก่อน
ณ.เวลานี้เป็นยุคโรคระบาด ผมไม่ได้พูดเอาความดีเข้าตัว เดิมผมลดขนาดธุรกิจ จึงมีห้อง2บ้าน1ห้องปล่อยเช่าอีกห้องว่างผมก็ให้ลูกน้องรุ่นพ่อเค้าอยากอยู่นี้ เพราะเค้าเป็นอัมพฤกษ์ญาติไม่รับลูกก็ไม่เอาไหน ลูกห่างๆก็ติดต่อไม่ได้ เราก็ช่วยเท่าที่เราช่วยได้ พาไปหาหมอบัตรทอง ส่งข้าวปลา ให้เงินบ้าง แต่ไม่ได้ช่วยกายภาพป้อนยา ถึงแม้เรารู้ถ้ามีคนกายภาพประจำก็จะหายไม่ติดเตียง เรารู้เท่าที่รู้ว่าเค้าไม่ถูกกับญาติจึงขออยู่นี้ ใครๆก็ว่าให้เราช่วยส่งรถพาเค้ากลับไปเลย เป็นเรื่องของครอบครัวเค้าจะมาแบกเป็นภาระตัวเองทำไม เอาห้องนั้นไปปล่อยเช่า ผมก็รับฟังไว้จนถึงจุดๆหนึ่ง 2ปี เค้าขอให้ช่วยว่าอยากกลับบ้านนอกช่วงโควิดยอดติดหลักพันนิดๆ จึงพยายามติดต่อญาติ ได้คุยจึงสบายใจว่าเค้ารับปากจะช่วยดูแลต่อ ซึ่งเค้ามีที่มีบ้านเก่าๆ เราจึงจ้างรถและส่งข้าวอาหาร+เงินไม่มากนัก ไม่นานกันระแวงบ้านนั้นเริ่มระบาดทั้งซอยต่อวัน4พันคน ไม่มีเตียงผมคิดว่าเราต้องช่วยๆกัน จึงเปิดบ้านให้นั้นให้อยู่ต่อไปเลย ผู้ป่วยอยู่แล้วประมาณ 8 คน ผมรู้สึกดีน่ะได้ที่ได้มีโอกาสช่วยเหลือ เค้าต่างขอบคุณ เราเป็นเด็กด้วยก็ทำตัวไม่ถูก เพราะใจเดิม2ปีก่อนก็กะปล่อยเช่าต่อไม่งั้นโดนค่าเช่ากินเปล่า
ช่วงนี้โควิดหนัก โรงงานเป็นฝ่ายผลิตชิ้นส่วนเฉพาะงาน ให้กับก่อสร้างต่างๆเต็มตัว ตั้งแต่สั่งปิดแคมป์คนงานเดือนกว่าก่อน งานที่ส่ง = 0 มาเดือนกว่าแล้ว พอรับได้ถ้าเค้าเคอฟิว 1เดือน นี้ต่อเวลาอีกไม่มีกำหนดผมมองเห็นอนาคต คือต้องปิดกิจการแน่ๆ อีก2เดือน ถ้ายังสั่งเคอฟิว ปิดสายโซ่เราแบบนี้
ลองสอบถามแบบไม่มีเอกสารประกันสังคมตามสิทธิ์นายจ้างก็ถูกปฎิเสธ เพราะไม่ใช่9ธุรกิจที่เค้าว่าถึงจะได้ระบผลกระทบโดยตรงก็ตาม
ค่าไฟ4-5หมื่นค่าลูกน้องค่าที่ก็เดินปกติ เหมือนทุกๆคนที่โดนนั้นแหละครับ
ท้ายสุดทำไมผมถึงเน้นพูดค่าที่ คือที่ผมเช่าอยู่เกือบ 10ปี ผมจ่ายค่าเช่า ไม่เกินวันที่ 7 ปกติก็ 4-6ของเดือน ไม่เคยค้าง ญาติผู้ใหญ่ว่า เจ้าของที่เค้าดุเป็นผู้มีอิทธิพล สมัยก่อนที่ผมรับผิดชอบ เคยจ่ายช้า "เค้าบอกจ่ายไม่ไหวก็ออกไป" ผมก็คิดมันจะจริงตามผู้ใหญ่ว่าหรือ ผมก็คิดว่าผมก็ลำบากมากตอนนี้ และผมไม่เชื่อที่ผู้ใหญ่บอก เพราะเค้ากินที่เช่าอยู่หลายที่แถมเลี่ยงภาษีที่ดินที่เช่า 1เดือนต้องมีแสนบาท เวลาจ่ายเงินเค้าก็พูดดีกับเราเสมอเคยให้มะม่วงในสวนเค้ามากินลูก2ลูก .... เราก็เก็บค่าเช่าที่พึ่งปล่อยเช่าต่อไม่ได้เพราะเค้าพึ่งออกจาก รพ.ติดโควิดมา ผมก็เห็นใจด้วย จึงบอกให้ผู้ใหญ่ลองช่วยถามดูว่าสามารถลดชั่วคราวหรือค้างชำระได้ไหม (ผมไม่เชื่อไง) 1หลังผมให้ผู้ป่วยอยู่พึ่งว่าง อีกหลังผู้เช่าพึ่งได้กลับจาก รพ. ส่วนโรงงานก็ไม่มีงานตามประกาศปิดลูกค้า นั้นเป็นความจริง ให้ลองถามดู โทรไปอธิบายพูดไม่ทันจบประโยค คำว่าที่ได้รับกลับมา "จ่ายไม่ไหวก็ออกไป" ผมนั่งกินข้าวไปฟังไป " ผมอึ้งเลยครับ " (น้าผมก็ตัดบทว่า เดะหนูจะออกแทนให้ไปก่อน)
***ไม่เคยคิดว่าเค้าจะพูดแบบนี้มาจริงๆตามที่ผู้ใหญ่พึ่งบอก คนไทยแท้ๆ ที่มีที่มากมายในกทม.เคยเป็นระดับผู้ใหญ่บ้านในอดีต มีกินมีใช้ล้นฟ้า ถามถึงการช่วยเหลือไม่ยุคแบบนี้ โดนไล่ออกทันที บางทีก็รู้สึกลูกไม่ยุติธรรม ถึงผมเป็นคนที่ไม่มีที่ดิน ไม่มีบ้าน ไม่มีรถรุ่นใหม่ๆ ผมแค่มาระบายครับ และคงไม่เอาเป็นแบบอย่าง ถ้าวันหนึ่งผมมี ก็คงเป็นคนๆเหมือนเดิม