อย่างที่เกลิ่นๆไปเลยครับผมคบกับคนเฟสปลอมมาจะ2ปีเพิ่งมารู้ว่าจริงก็วันนี้แหละครับ เดี๋ยวผมจะเล่าเรื่องตั้งแต่แรกให้ทุกคนฟังเลยครับว่ามันเป็นมายังไง คือชีวิตผมเนี้ยค่อนข้างเป็นคนติดเกมครับวันๆผมก็เล่นแต่เกมอยู่ทุกๆวันเกมที่ผมเล่นคือเกม FF
(ชื่อย่อ) ผมติดเกมนี้หนักมากถึงกับต้องเล่นทุกวัน แต่มีวันนึงผมเป็นรู้สึกเบื่อๆเลยกดสุ่มทีม4คนไป กดไปตอนแรกยังไม่ได้เจอเขานะครับไปเจอเพื่อนในแคลนเขาก่อน (แคลนก็เหมือนกับการสร้างกลุ่มเพื่อนๆในเกมนั่นเอง) แล้วทีนี้ผมก็เล่นๆไปจนจบเกมผมก็แอดเพื่อนๆในแคลนเขาไปแล้ว ผ่านมาอีกวันนึงผมก็เข้าไปเล่นเกมตามปกติแล้วเพื่อนคนที่ผมแอดไปเมื่อวานก็เชิญผมเข้าไปเล่นด้วยผมก็เข้าไป แต่ตอนนั้นทีมเรามีกันแค่3คนก็ละมีอีกคนนึงที่อยู่ในทีมเชิญผู้หญิงคนนี้เข้ามา (ขอเรียกชื่อย่อว่า ต นะครับ) นั้นแหละละพอชวน ต เข้ามาเขาก็เปิดไมค์คุยกันตามปกติแล้วก็เล่นเกมไปด้วยกัน ตลอดทั้งเกมเขาบอกให้ผมเปิดไมค์แต่ผมเป็นคนขี้อายไม่ค่อยกล้าเข้าหาใคร ก็เลยไม่ค่อยอยากจะเปิด เขาก็ขอร้องจนผมยอมเปิดไมค์ แต่เปิดไมค์ไปแล้วผมก็ไม่ค่อยพูดอะไรมากหรอก ส่วนมากเขาจะชวนผมคุยมากกว่า แต่ทุกคนรู้มั้ยครับว่าสิ่งที่ทำให้เราได้คุยกันจนได้คบกันในทุกวันนี้คือการที่เขาเล่นมุขหยอดใส่ผม นับตั้งแต่วันนั้นมาผมรู้สึกว่าชอบ ต มาก ติด ต มาตลอด อยากเล่นเกมกับ ต ตลอดทุกวัน วันไหนที่ผมไม่ได้เล่นกับเขาผมก็จะ งอน นอยด์ งอแงง เพราะผมติดเธอไปแล้วจริงๆ ณ ตอนนั้น แล้วก็มีวันนึงผมจำได้ช่วงนั้นเป็นช่วงจะปีใหม่ประมาณวันที่ 30-31 ธันวาคม ต จะต้องไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัด เขาจะไม่มีเวลาเล่นเกมกับผมเลยในตอนนั้นผมก็งอแงงเหมือนเด็กอยากจะเล่นเกมกับเขาอยากจะอยู่กะเขาอยากได้ยินเสียงเขา แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้แต่ก่อนที่เธอจะไปต่างจังหวัดเธอได้ทิ้งไอดีไลน์ไว้ให้ผม แน่นอนแหละครับผมก็คัดลอกไว้ก่อนแต่ยังไม่ได้แอดไป เพราะตอนนั้นผมเล่นเกมในคอมที่ร้านเกม เพราะโทรศัพท์ผมพัง พอผ่านมาช่วงปีใหม่ วันที่31ธันวา โทรศัพท์ผมกลับมาใช้ได้ตามปกติ ผมไม่รีรอที่จะโหลดไลน์และแอดเพื่อน ต ไป ตอนผมเห็นโปรไฟล์ ต ครั้งแรกยอมรับเลยครับว่า สวยมาก และน่ารักมากๆด้วย ทำเอาผมหลงหัวปักหัวปัมเลยล่ะ55555 แล้วก็ไม่มีรีรอรีบแอดไปอย่างไว โดยที่ผมไม่รู้เลยตอนนั้นว่าโปรไฟล์อันนั้นที่ ต ใช้ตั้งโปรไฟล์ไลน์มันคือโปรไฟล์ปลอม พอแอดไปผมก็รีบทักไปทันทีแต่ตอนนั้น ต ไปต่างจังหวัด2วันครับ ต จะกลับมาก็วันที่2 ตั้งแต่วันที่31ถึงวันที่2ของอีกเดือน ผมทัก ต ไปตลอด จนถึงวันที่2 ประมาณ 2 ทุ่ม ต มาตอบแชทในไลน์ผม ตอนนั้นผมโครตดีใจ ดีใจแบบสุดๆอ่ะ และแล้วเราก็เริ่มคุยกันมาตั้งแต่วันนั้น ก็มีโทรคุยบ้างแต่เราไม่เคยวีดีโอคอลกันเลย เพราะผมไม่กล้าขอ ต เพราะผมบอกทุกคนไปแล้วว่าผมเป็นคนขี้อายมากๆ แต่เราก็มีความสุขดีตลอดเวลาที่คุยกันมา จนวันนึงเราเปิดใจคบกันวันนั้นเป็นวันที่ผมดีใจมากที่สุดเลยอีกวันนึง เรามีความสุขกันมาก ตลอดเวลาที่คบกันมาเราคุยกันตลอด โทรคุยกันตลอด เล่นเกมด้วยกันมั่ง ทะเลาะกันมั่ง งอนกันมั่ง นอยด์กันมั่ง แต่เราก็ไม่เคยคิดจะเลิกกันเลยเพราะในใจผมมีแค่เขาคนเดียวรักเขาคนเดียวมาตลอด แต่ก็มีวันนึงผมทะเลาะกับ ต แล้วตอนนั้นเราไม่ได้คุยกัน2-3วัน ผมเลยตัดสินใจกลับไปคุยกับแฟนเก่า (การกลับไปคุยกับแฟนเก่ามันไม่ดีนะครับ) ผมไปขอคำปรึกษาจากแฟนเก่า ณ เวลานั้นเราคุยกันมากกว่า1ชม. แล้วแฟนเก่าผมก็ถามขึ้นมาว่า "กับคนใหม่คบกันนานจังเนาะ" แต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร ผมก็เอาแต่ขำแบบแห้งๆ ละแฟนเก่าผมก็ถามขึ้นมาอีกว่า "เคยเจอหน้ากันมั่งยัง ทำไมในรูปเหมือนเฟสปลอมเลย" ในตอนนั้นแหละมันทำให้ผมเริ่มลังเลใจแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมเขาถึงถามแบบนั้น แล้วผมก็ตอบแฟนเก่ากลับไปว่า "ในรูปคือตัวจริง ละก็เคยเจอหน้ากันแล้ว" และที่ต้องตอบแบบนั้นเพราะผมไม่รู้จะตอบว่ายังไงเพราะว่าผมเชื่อใจ ต มากๆคิดว่าคนในรูปคือ ต จริงๆ พอจบสนทนากับแฟนเก่าไป1ชม.กว่า มันทำให้ผมเริ่มคิดอะไรหลายๆอย่าง ในหัวคือมันคิดแค่ว่า รูปโปรไฟล์ของ ต คือคนเดียวกันใช่มั้ย มันไม่ใช่เฟสปลอมใช่มั้ย ผมก็พยายามเรียกความมั่นใจของตัวเองกลับคืนมาแต่มันก็ช่วยได้ในระดับนึงจนพอถึงวันถัดมา ต โทรมาหาผม เขามาง้อผม ง้อจนเราเริ่มคุยดีกันแต่ตอนที่คุยกันอยู่กับ ต นั้น ต ไปเห็นแชทที่ผมคุยกับแฟนเก่า ต เลยถามผมว่า ทำไมถึงต้องกลับไปคุยกับแฟนเก่า ผมก็เลยตอบไปว่าก็แค่อยากปรึกษาในเรื่องบางเรื่อง แล้วผมก็เล่าให้ ต ฟังว่า "แฟนเก่าเค้าถามว่ารูปในเฟส ต อ่ะ ทำไมเหมือนรูปปลอมจังเหมือนไปก็อปรูปเขามาเลย" ต ได้ยินแบบนั้น ต ก็ตอบผมมาเลยว่า "ใครมันจะไปอยากใช้รูปปลอมล่ะ" แล้ว ต ก็ถามผมต่อว่า "ยังเชื่อใจกันอยู่มั้ย" ผมก็ตอบคำเดิมๆที่ผมตอบกับ ต เสมอว่า "เชื่อใจมาตลอด" เพราะผมรัก ต มากๆ และแล้ววันนั้นเราก็ผ่านมันไปด้วยดี ตลอดระยะเวลา 1ปี8เดือน เราคุยกันแบบมีความสุขมากๆมาตลอด โทรคุยกัน เล่นเกมด้วยกันเหมือนทุกๆวัน ในระยะเวลานั้น สำหรับผมกับ ต ผมโครตมีความสุข โครตรักเขามากๆ จนวันนึงอยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน จนเราเริ่มวางแพลนว่าถ้าเดือน10ที่จะถึงนี้โควิดหายเราจะไปเจอกัน ไปเที่ยวกัน แล้วหลังจากนั้นอีก4ปีผมจะไปใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับ ต เราคุยกันเรื่องนี้มาตลอดเวลาเลยล่ะ เพราะเราแฮปปี้กันมากเวลาคุยกันเรื่องนี้ แต่และแล้วมันก็เหมือนฝันที่ไม่เคยเป็นจริง ผมมารู้เรื่องทุกอย่างก็เมื่อวานนี้เอง โดยก่อนหน้านั้น 4 วันเราโทรคุยกันตามปกติ เพราะช่วงนั้นเป็นวันครบรอบ1ปี8เดือนของเรา เราก็คุยกันไปเรื่อย คุยเรื่องนู้นเรื่องนี้ จนเราไม่มีอะไรจะคุยกันเราก็เงียบกันทั้งคู่ แล้วก็พูดขึ้นมาว่า "วันครบรอบแล้วเราจะทำอะไรกันดีนะ" ต ก็ไม่ได้ตอบอะไรผมนะ จนผมเริ่มพูดขึ้นมาว่าจะขอ ต วีดีโอคอล (เปิดกล้อง) ผมเลยถาม ต ไปว่า "ที่รักเปิดกล้องกัน" ต เขาก็ถามว่า "จะเปิดกล้องไปทำไม"
ผมก็ตอบไปว่า "ก็แค่อยากเห็นหน้าเฉยๆ" แต่ ต ก็พยายามจะปิดบังผม ต บอกว่า ค่อยเปิดวันหน้าวันนี้ง่วงมากแล้ว เพราะ ต ทำงานมาเหนื่อยมาก ผมก็เข้าใจ แต่ก็แอบน้อยใจอยู่นิดๆ พอถึงวันที่2 ต ทำงานอยู่ครับ ต ทักหาผมบอกผมว่า "คิดถึงจัง" ผมก็ตอบกลับไปว่า "คิดถึงเหมือนกัน" แต่ตอนนั้นด้วยความที่ผมคิดถึง ต มากๆ ผมก็อยากจะเห็นหน้า ต ซักครั้ง จะได้หายคิดถึงซักที ผมเลยขอให้ ต ถ่ายรูปหน้าตัวเองมาให้ดู แต่สิ่งที่ขอมันไม่เป็นดั่งที่หวังครับทุกคน ต ไม่ได้สนใจข้อความที่ผมขอไปเลย ต บอกแค่ว่า"ทำงานก่อนนะ" มันทำให้ผมรู้สึกนึกคิดขึ้นมาในหัวทันทีเลยว่าทำไมแค่เรื่องแค่นี้ทำให้กันไม่ได้ ทีเมื่อก่อนขออะไรไปก็ทำให้หมด แต่ทำไมแค่ขอดูหน้ามันยากขนาดนั้นเลยเหรอ ผมถามตัวเองแบบนี้วนๆไปอยู่หลายครั้งจนมาถึงวันนี้วันที่3วันที่ผมรู้ความจริงทั้งหมด ผมรอ ต ตั้งแต่เช้ายันค่ำ เพราะ ต ทำงาน ต จะกลับมา2-3ทุ่มประจำ พอถึง ต ถึงบ้าน ต ก็ทักมาหาผมว่า "ถึงบ้านแล้ว" ผมก็โทรไปหา ต เพราะเราทำกันประจำแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว เราก็เริ่มสนทนากันตามปกติ ณ ตอนนั้นผมยอมรับเลยว่าผมใช้ความกล้าทั้งหมดที่ผมมีเลยในตอนนั้นขอเขาให้เขาเปิดกล้องวีดีโอคอลซักครั้งในชีวิต แต่ก่อนที่เธอจะเปิดกล้องเราได้คุยกันเรื่องรูปในเฟส ทั้งเรื่องเปิดกล้องไปด้วย โดยผมเปิดประเด็นถามไปก่อนเลยว่า "ทำไมถึงไม่อยากเปิดกล้อง ทำไมเรื่องอื่นทำให้ได้ กะอีแค่นี้มันทำยากมากเลยหรอ" แล้วผมก็พูดไปด้วยความน้อยใจว่า "ทุกวันนี้เอาจริงๆผมรู้สึกเหมือนผมคุยกับคนไม่มีตัวตนอ่ะ ผมไม่รู้เลยว่าตอนนี้ผมคุยอยู่กับใครอยู่ แล้วตัวตนจริงๆของเขาเป็นใคร" พอผมพูดจบ ต ก็เหมือนกับว่าเขารู้สึกเขาว่าตันแล้ว ไม่รู้จะหาทางออกไปทางไหนแล้ว เขาก็เลยตอบมาตามความจริงว่า "แล้วเธออยากรู้ว่าจริงเกี่ยวกับฉันใช่มั้ย ได้ฉันจะบอกความจริงก่อนที่เราจะเปิดกล้องฉันจะบอกให้ตอนนี้เลยว่า คนในรูปกับฉันมันไม่ใช่คนเดียวกันคนในรูปฉันไม่รู้ว่าเป็นใครเพราะเพื่อนส่งรูปมาให้อีกที......เป็นไงล่ะเกลียดฉันไปเลยใช่มั้ยล่ะ" ได้ยินแบบนั้นผมนี่ถึงกับจุกเลยครับมันพูดไม่ออกอ่ะ อะไรๆก็ตามมันตีเข้ามาในหัวผมหมด ผมรู้สึกตันมากเลยตอนนั้นไม่รู้จะตอบไปยังไงผมก็เลยบอก ต ไปว่า "ผมไม่ได้เกลียดพี่อะไรหรอก เพราะผมบอกมาเสมอว่าผมไม่เคยเกลียดใคร เพราะเรื่องที่หนักกว่านี้ผมก็โดนมาหมดแล้วแล้วผมอยากจะฝากอีกอย่างนึงนะพี่อย่าทำแบบนี้อีกเลย มีความมั่นใจในตัวเองมากกว่านี้ กล้ามากกว่านี้ ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะพูดยังไงกับรูปร่างของพี่แต่พี่ต้องมีความกล้าและมั่นใจมากกว่านี้" พอผมพูดจบ ผมก็ขอ ต เปิดกล้อง และแล้วเราต่างก็ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของกันและกัน แต่ที่ผมเห็นเห็นหน้า ต เขาไม่ใช่คนที่ขี้เหร่อะไร แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำกับผมแบบนี้ เพราะตลอดเวลาที่คุยกันผมจะจำทำทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่อง สุข เรื่อง ทุข์ เศร้า ผมจะจดจำในใบหน้าของคนในรูปที่ไม่ใช่ ต อ่ะ เพราะผมรักคนในรูปทั้งๆที่ไม่รู้เขาเป็นใคร เสียงเป็นยังไง ชื่อที่แท้จริงเขาเป็นแบบไหน ตัวจริงเขาเป็นยังไง ผมยอมรับเลยว่าตอนนั้นผมรู้สึกดาวน์มาก แบบมันเสียใจแบบบอกไม่ถูกอ่ะ ความรู้สึกเหมือนหัวใจมันโดนกัดกร่อนไปหมดแล้วอ่ะ แต่ผมก็ไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไร ต นะแต่ผมแค่รู้สึกเสียใจว่าทำไมต้องทำกับผมแบบนี้ ที่ผ่านมามันคืออะไรกัน เราวาดฝันเรื่องต่างๆไว้ทำไมกัน ตอนนั้นผมคิดจนผมปวดหัวหนักมาก และผมก็ได้ฝากคติสอนใจ ต ไปอย่างนึงเลยคือ "อย่าคิดว่าตัวเองขี้เหร่ เพราะพี่ก็ไม่ได้หน้าตาแย่อะไรขนาดนั้น ทุกคนล้วนแต่มีความสวยความหล่อเป็นของตัวเอง คนเราต้องมีความมั่นใจมากกว่านี้ ต้องกล้าที่จะเอารูปตัวเองลง อย่าทำแบบนี้อีกเลยนะ เพราะถ้าไม่ใช่ผมพี่อาจจะเจอคนอื่นที่หนักกว่านี้อีก อย่าทำอีกเลยนะ" ผมพูดแบบนี้ย้ำไปย้ำมาเพื่อพยายามที่จะปลุกใจเขาเพื่อให้เขามีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น หลังจากนันเราก็บอกรักกัน กอดกัน จุ๊บกันในจอโทรศัพท์เหมือนที่เราทำกันตามปกติ แล้วคืนนั้นเราคาสายกันเป็นครั้งสุดท้าย เพราะตื่นมาผมก็ไม่มี ต อยู่แล้ว เชื่อมั้ยว่า ณ ตอนที่ผมพิมพ์กระทู้นี้อยู่ผมยังรู้สึกคิดถึง ต และมีคำถามอีกมากมายในหัวที่อยากจะถาม ต แต่มันไม่มีโอกาสที่จะถามอีกต่อไปแล้ว เราจากกันได้ด้วยดี ไม่มีอะไรติดค้างต่อกัน ถือว่าเป็นการจบความสัมพันธ์ที่ดีและเจ็บน้อยที่สุดแล้วแหละ ต่อไปนี้ผมก็คงจะกลับมาใช้ชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริงถึงในตอนนี้จะไม่มี ต อยู่แล้ว ผมรู้สึกคิดถึง  ต มากเลยตอนนี้แต่คิดถึง ต ที่ไม่ใช่ใบหน้าที่แท้จริงของเขากลับกลายเป็นคิดถึงคนในรูปที่ไม่ใช่ ต ตัวจริง เพราะทั้งใจผมเทไปให้ คนในรูปไปหมดแล้ว ทุกๆอย่างของผมให้คนในรูปไปหมดแล้วจริงๆ เพราะผมคิดมาเสมอว่า ต กับคนในรูปเขาคือคนเดียวกัน แต่ก็รู้สึกแย่อยู่พอตัวเลยตอนนี้ไม่อยากทำอะไรเลยมันเหนื่อยมันท้อไปหมด แต่ถ้าเอาตามความจริง ต เอาเป็นคนดีมากจริงๆนะ เขาช่วยผมได้ทุกอย่าง ในตอนนั้นผมเกือบจะเรียนไม่จบ ต ก็ให้ตังค์ผมไปแก้งานจนผมเรียนจบ ในตอนที่ผมไม่มีตังค์ใช้ ต ก็โอนตังค์มาให้ผมใช้ทุกอาทิตย์ ซื้อขนมส่งมาให้ผมก็มี คือทุกอย่างเขาทำเพื่อผมมากๆเขาต้องการเห็นผมเป็นคนที่ดีมากกว่านี้ ไม่อยากให้ใครมาหยามหน้าว่าเรียนไม่จบ ทุกๆเรื่องเลยที่เคยโดนเหยียดหยาม ต เขาทำให้ผมได้หมด ถ้า ต เห็นกระทู้นี้ ผมอยากจะบอก ต เลยตรงนี้ว่า ผมขอบคุณ ต มากๆที่ช่วยผมจนทำให้ผมมีเกือบทุกอย่างในทุกๆวันนี้ ผมมีวันนี้ได้ก็เพราะ ต ที่ช่วยซับพอร์ทผมทุกอย่าง อยากจะขอบคุณจริงๆจากใจเลย ต เป็นคนที่มีค่าและสำหรับผมเสมอ ในยามทุกข์เราก็ทุกข์ด้วยกัน ในยามสุขเราก็สุขไปด้วยกัน ผมรัก ต มากนะ รักเหมือนทุกๆวันที่เคยบอกว่ารักเสมอ แต่ผมก็เสียใจไม่แพ้กัน เสียใจที่ว่าทำไม ต ต้องทำแบบนี้กับผม ไม่มีใครอยากให้มันเป็นแบบนี้หรอก ความรักมันไม่ได้เพอร์เฟคเสมอไป และขอขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยเด็กที่ไม่เอาไหนแบบผม ผมขอบคุณจริงๆนะ