คือก่อนอื่น เราตอนนี้ อายุ 30 ทำงานอยู่ จ. ปทุมธานี คะ ตั้งแต่เรียนจบมา ก็ ทำงานต่อที่นี่เลย บ้านเราอยู่ที่ ภาคใต้ ปกติประมานสองสามเดือน ก็จะกลับบ้านคะ แม่ก็จะขึ้นมาเที่ยวหาที่นี่บ้างคะ แล้วพอมี โควิด แม่เราเป็นคนกลัวโควิดมาก เสพติดข่าว วิตกไปหมด เราทำงานอยู่ ออฟฟิต ตอนนี้ wfh อยู่ปกติ เราก็พยายามบอกแม่ว่า ไม่ต้องเป็นห่วง เซพตัวเองตลอด เวลาออกไปไหน แต่แม่เราเป็นคนที่กลัวโรคโควิดมากๆ คือแบบขึ้นสมองเลย โควิดทำให้ความคิดแม่เราเปลี่ยนไปหมด จากที่แม่ ไม่เคยพูดเรื่องให้กลับไปอยู่บ้านเลย อยู่ดีๆ พอโควิดระบาดหนัก ก็มาพูดว่า ให้เราออกจากงาน จะให้กลับไปอยู่บ้าน ไม่ต้องอยู่แล้ว กรุงเทพ อยู่ไปจะไปทำไรได้ โควิดระบาดขนาดนี้ คือแม่เราจิตตกเรื่องโควิดมากไปคะ ดูข่าวเสพติด อ่านทั้งวัน จนเก็บเอาไปเครียด ซึ่งเรายังอยากอยู่ที่นี่ต่อคะ ยังไม่อยากกลับไปอยู่บ้าน ไม่ใช่ว่าจะอยู่ตลอดไปนะคะ แต่ขอเวลาอีก สักสองสามปีคะ เรายังอยากทำงาน อยากใช้ชีวิตแบบนี้อยู่ อยู่ดีๆแม่พูดมาอย่างนั้น จะให้กลับไปอยู่บ้าน ไม่ต้องอยู่มันแล้ว กรุงเทพ เราเครียดมากเลยคะ ไม่รู้จะบอกท่านยังไงดี ยังไม่อยากกลับ กลัวเขาคิดว่ารั้น แล้วจะอยู่ไปทำไม พูดไม่ฟัง กลัวแม่ไม่รัก กลัวไปหมด กลัวทะเลาะกัน เฮ้อ พอถึงวันนั้นจริงๆ ไม่รู้จะบอกเขายังไงดีคะ เครียดมาก สมองตื้อไปหมด แล้วอีกอย่างตอนนี้ เรากับแฟนก็อยู่ด้วยกันปกติคะ ตามประสาคนรักทั่วไป คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ถ้าเราต้องกลับบ้าน แทบจะไม่ได้เจอกับแฟนเลย เผลอต้องเลิกกันไป 😭 เพราะแฟนทำงานอยู่กทม  เหมือนกัน แล้วพ่อแม่เราเป็นคนหัวโบราณ ขนาดยังไม่ได้อายุเยอะนะคะ พ่อเรา 54 แม่เรา 49 คะ เคยพาแฟนไปบ้าน แล้วพ่อแม่ไม่ค่อยโอเค แฟนอึดอัดมาก  คบแบบหลบๆซ่อนๆคะ เวลาแม่เรามาหา ก้อต้องไห้แฟนไปนอนห้องเพื่อน เราจะบอกท่านว่ายังไงดีคะ เรายังไม่อยากกลับไปบ้าน แม่เราเครียดเรื่องโควิดมากไปจริงๆคะ อยู่ดีๆมาบอกให้กลับบ้าน เฮ้ออ ทำไงดีคะ