สงสัยค่ะ.  เมื่อวานตอนกลางวันเราจามติดๆกันหลายครั้งมาก.   น้ำมูกไหล.   เริ่มออกอาการนิดๆแล้วว่าจะเป็นภูมิแพ้. แต่ก็ไม่หนัก.  แค่จาม.   พอมาตอนเย็นเราทะเลาะกับแฟนแล้วร้องไห้ใหญ่เลย.  เวลาคนร้องไห้. มันก็ต้องมีอาการคัดจมูกนิดหน่อย น้ำมูกไหล. เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว.   แต่หลังจากนั้นสักพัก. อาการเรากำเริบหนักมากทั้งๆที่หยุดร้องไปแล้ว.   ตอนนั้นเราเกือบตาย.  หายใจไม่ออก.  หูอื้อ.  คันจมูกยิบๆเลย .  เสียงเปลี่ยนแบบขึ้นจมูก.  เรากลัวเราจะหายใจไม่ออกจนขาดใจตาย.    เราพยายามหายใจจนเราหอบอ่ะ.  อยากจะออกไปโรงพยาบาลตอนนั้นเลย.  แต่มันดึกมากแล้วประมานตีหนึ่ง.   เราก็เลยทนดีกว่า.  กลัวโรงพยาบาลเค้าตกใจด้วยคิดว่าเราเป็นโควิท.    เผอิญไปค้นเจอยาแก้แพ้ที่หมอสั่งให้ตอนเป็นไซนัส. เลยเอามากินประทังก่อน.   ยาพ่นจมูก.  วาเป้กซ์.  เราหยิบมาใช้ให้หมด.  นอนราบก็ไม่ได้หายใจไม่ออก.   ต้องนั่งหลับ.     พอตื่นมาวันนี้. หายค่ะ.  เรางงมาก.   นึกอยากจะเป็นก็เป็นแรงมาก. พอหายก็หายเลย.  สรุปเพราะเราร้องไห้หรือเปล่าคะถึงทำให้อาการเป็นหนักขนาดนั้น. วันหลังจะได้พยายามไม่ร้อง.   ปล.  เราเป็นโรคนี้มาสักพักแล้วแต่ก็ยังไม่รู้จักวิธีดูแลตัวเองเท่าไหร่ค่ะ.  เรายังไม่รู้วิธีสังเกตตัวเองว่าทำอะไรถึงเป็น.   ทำอะไรถึงหาย.