สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะ กระทู้นี้อาจจะดูงี่เง่าค่อนข้างไร้สาระสำหรับบางท่านที่กำลังอ่าน แต่สำหรับเราเหมือนเรากำลังจมกับสิ่งๆนี้และค่อนข้างทำให้ตัวเองตกที่นั่งลำบาก
ขออนุญาตแนะนำตัวเท่าที่จะแนะนำได้นะคะ
ตอนนี้อายุ 24 ปีค่ะ กำลังศึกษาปริญญาตรี ก่อนหน้านี้เรียนจบวุฒิปวส.ค่ะ และก่อนที่จะได้เข้ามาเรียนต่อมหาวิทยาลัยระดับปริญญาตรี ก็ได้ทำงานเป็นพนักงาน office และคิดว่าสายงานที่ตัวเองทำและวุฒิที่ตัวเองมีไม่สามารถทำให้อนาคตตัวเองไปได้ไกลมาก จึงได้ตัดสินใจมาเรียนต่อปริญญาตรีแบบเต็มรูปแบบ ตอนที่ยังทำงานรู้สึกว่าตัวเองอยากได้อะไรก็ซื้อ อยากกินอะไรก็ซื้อ เพราะมีงานก็มีเงินซื้อ แต่พอมาเรียนมหาวิทยาลัยแล้วก็ได้โอกาสจากพี่ที่ทำงานบริษัทเดิมบ้าง หรือพี่ที่เคยทำงานด้วยสมัยเรียนปวส. หางานมาให้ทำเรื่อยๆ แต่เราเป็นคนที่ค่อนข้างยึดติดกับสิ่งของวัตถุนอกกาย พูดง่ายๆก็มีกิเลสอยู่มาก ได้ไปซื้อของมาตอบสนองความต้องการของตัวเองเยอะเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็น smartTV,ตู้เย็น,Ipad,แมว3ตัว(ตัวละ 12000) สิ่งพวกนี้ซื้อในตอนที่เข้ามหาวิทยาลัยแล้วนะคะ และมาถึงจุดนี้ค่ะ จุดที่งานก็ไม่มีทำเพราะพิษโควิท-19 ทำให้พี่ที่จ้างงานไม่สามารถจ้างเราได้ต่อ ตัวพี่ที่จ้างเราเค้าก็ลำบาก อันนี้เราเข้าใจค่ะ และตอนนี้เราก็มีหนี้บัตรเครดิตประมาณ 70,000 บาท เราก้ได้ทยอยเอาเงินเก็บที่มีสะสมมาตั้งแต่ตอนยังเป็นพนักงาน office จนตอนนี้ไม่มีเหลือแล้ว และยังมีค้างค่าบัตรเครดิตอีกไม่มาก กำลังคิดอยากจะขายทรัพสินย์ที่มี คือ ตู้เย็น, SmartTV, ipad เพื่อจะได้เอามาชำระหนี้ต่อ แต่มันรู้สึกไม่อยากขายค่ะ พอคิดว่าจะขายพวกนี้มันรู้สึกจุกในอกอ่ะ เพราะสิ่งพวกนี้เป็นสิ่งเหมือนมาเติมเต็มความเป็นปมในใจตัวเองตั้งแต่เด็ก เพราะที่บ้านฐานะยากจนค่ะของสิ่งๆนี้ตอนเด็กๆไม่เคยมีพอตัวเองหามาได้แล้วจะต้องขายมันออกไปเลยรู้สึกไม่ดี คิดแต่จะดิ้นรนหางานทำให้ไวแล้วใช้หนี้บัตรเครดิตที่มีให้หมด แต่ความจริงแล้วมันเป็นการดิ้นรนที่สิ้นหวังค่ะ เพราะเราไปหางานที่ไหนก็ไม่มีใครรับ ขนาดมีบริษัทโทรมาสัมภาษย์ยังเปลี่ยนใจได้เลย กับสถานการณ์โควิท-19 ของประเทศไทยตอนนี้ก็คงไม่แปลกที่จะหางานได้ยากในช่วงนี้ ยิ่ง Part-time ด้วยยิ่งโอกาสน้อย ในหัวตอนนี้แทบไม่มีเรื่องเรียนเลย มีแต่เรื่องเงินๆ ทำยังไงดี จะหาเงินมาจากไหน บางคนอาจบอกว่าจริงๆสมัยนี้มีช่องทางหาเงินได้เยอะแยะ ใช่ค่ะถูกต้อง ! เราก็ได้ไปเรียนรู้และศึกษมาพอสมควร ยุคสมัยนี้ถึงขั้นมีเกมที่สามารถส้รางรายได้ให้เราได้เลย แม้แต่การเทรดหุ้น หรือขายของทางออนไลน์ หากศึกษามาอย่างดีก็สามารถสร้างรายได้ให้เราได้ แต่สิ่งพวกนี้มันต้องมีทุนใช่ไหมคะ ไม่ว่าจะเกม CryptoBlades, Axie infinity ยังต้องมีทุนเลยถึงจะสามารถเล่นได้ หรือเทรดหุ้นก็ต้องมีทุนอยู่ดี ซึ่งส่วนตัวก่อนจะได้รู้เรื่องพวกนี้ก็นำเงินเก็บทั้งหมดมาใช้หนี้หมดแล้ว ตอนนี้ส่วนตัวเหมือนตัวเองกำลังดิ่งค่ะ ทั้งความรู้สึก และสภาพจิตใจ ถึงขั้นคิดโง่ๆว่าอยากให้ตัวเองพ้นจากโลกนี้ไปซะ มันเหมือนกับความรู้สึกคนคนขี้แพ้นี่แหละค่ะ 5555 แต่มันเครียดจริงๆนะคะ ยิ่งต้องอยู่ด้วยตัวเองและคุยกับใครไมไ่ด้เลยแม้กระทั้งคนในครอบครัว มีแค่แมว3ตัวที่พอเป็นเพื่อนแก้เหงาได้บ้าง แต่พอคิดแล้วต่อไปจะหาค่าอาหารให้แมวตัวเองยังไง ตัวเองอดได้แมวจะอดได้ไง เฮ้อ รู้สึกโดดเดี่ยวจังเลยค่ะ กำลังสงสัยว่าทุกวันนี้ตัวเองอยู่เพื่ออะไรกันนะ ไม่มีเป้าหมายอะไรเลยค่ะ เราต้องมาใช้ชีวิตวนลูป เกิด เรียน ทำงาน ตาย แบบนี้หรือเปล่า.....
อ่านความดราม่ามาพอแล้วนะคะ
สุดท้าย ขอพลังด้านบวก ของพี่ๆ น้องๆ หรือเพื่อนๆชาวกระทู้พันทิป ช่วยแนะนำแนวทางให้กับผู้หญิงคนนี้หน่อยได้ไหมคะ
ขอขอบคุณสำหรับความคิดเห็นและความหวังดีของทุกท่านที่มาตอบกระทู้นี้นะคะ ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ
ขอวิธีเลิกยึดติกับวัตถุสิ่งของนอกกายหน่อยนะคะ :)
ขออนุญาตแนะนำตัวเท่าที่จะแนะนำได้นะคะ
ตอนนี้อายุ 24 ปีค่ะ กำลังศึกษาปริญญาตรี ก่อนหน้านี้เรียนจบวุฒิปวส.ค่ะ และก่อนที่จะได้เข้ามาเรียนต่อมหาวิทยาลัยระดับปริญญาตรี ก็ได้ทำงานเป็นพนักงาน office และคิดว่าสายงานที่ตัวเองทำและวุฒิที่ตัวเองมีไม่สามารถทำให้อนาคตตัวเองไปได้ไกลมาก จึงได้ตัดสินใจมาเรียนต่อปริญญาตรีแบบเต็มรูปแบบ ตอนที่ยังทำงานรู้สึกว่าตัวเองอยากได้อะไรก็ซื้อ อยากกินอะไรก็ซื้อ เพราะมีงานก็มีเงินซื้อ แต่พอมาเรียนมหาวิทยาลัยแล้วก็ได้โอกาสจากพี่ที่ทำงานบริษัทเดิมบ้าง หรือพี่ที่เคยทำงานด้วยสมัยเรียนปวส. หางานมาให้ทำเรื่อยๆ แต่เราเป็นคนที่ค่อนข้างยึดติดกับสิ่งของวัตถุนอกกาย พูดง่ายๆก็มีกิเลสอยู่มาก ได้ไปซื้อของมาตอบสนองความต้องการของตัวเองเยอะเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็น smartTV,ตู้เย็น,Ipad,แมว3ตัว(ตัวละ 12000) สิ่งพวกนี้ซื้อในตอนที่เข้ามหาวิทยาลัยแล้วนะคะ และมาถึงจุดนี้ค่ะ จุดที่งานก็ไม่มีทำเพราะพิษโควิท-19 ทำให้พี่ที่จ้างงานไม่สามารถจ้างเราได้ต่อ ตัวพี่ที่จ้างเราเค้าก็ลำบาก อันนี้เราเข้าใจค่ะ และตอนนี้เราก็มีหนี้บัตรเครดิตประมาณ 70,000 บาท เราก้ได้ทยอยเอาเงินเก็บที่มีสะสมมาตั้งแต่ตอนยังเป็นพนักงาน office จนตอนนี้ไม่มีเหลือแล้ว และยังมีค้างค่าบัตรเครดิตอีกไม่มาก กำลังคิดอยากจะขายทรัพสินย์ที่มี คือ ตู้เย็น, SmartTV, ipad เพื่อจะได้เอามาชำระหนี้ต่อ แต่มันรู้สึกไม่อยากขายค่ะ พอคิดว่าจะขายพวกนี้มันรู้สึกจุกในอกอ่ะ เพราะสิ่งพวกนี้เป็นสิ่งเหมือนมาเติมเต็มความเป็นปมในใจตัวเองตั้งแต่เด็ก เพราะที่บ้านฐานะยากจนค่ะของสิ่งๆนี้ตอนเด็กๆไม่เคยมีพอตัวเองหามาได้แล้วจะต้องขายมันออกไปเลยรู้สึกไม่ดี คิดแต่จะดิ้นรนหางานทำให้ไวแล้วใช้หนี้บัตรเครดิตที่มีให้หมด แต่ความจริงแล้วมันเป็นการดิ้นรนที่สิ้นหวังค่ะ เพราะเราไปหางานที่ไหนก็ไม่มีใครรับ ขนาดมีบริษัทโทรมาสัมภาษย์ยังเปลี่ยนใจได้เลย กับสถานการณ์โควิท-19 ของประเทศไทยตอนนี้ก็คงไม่แปลกที่จะหางานได้ยากในช่วงนี้ ยิ่ง Part-time ด้วยยิ่งโอกาสน้อย ในหัวตอนนี้แทบไม่มีเรื่องเรียนเลย มีแต่เรื่องเงินๆ ทำยังไงดี จะหาเงินมาจากไหน บางคนอาจบอกว่าจริงๆสมัยนี้มีช่องทางหาเงินได้เยอะแยะ ใช่ค่ะถูกต้อง ! เราก็ได้ไปเรียนรู้และศึกษมาพอสมควร ยุคสมัยนี้ถึงขั้นมีเกมที่สามารถส้รางรายได้ให้เราได้เลย แม้แต่การเทรดหุ้น หรือขายของทางออนไลน์ หากศึกษามาอย่างดีก็สามารถสร้างรายได้ให้เราได้ แต่สิ่งพวกนี้มันต้องมีทุนใช่ไหมคะ ไม่ว่าจะเกม CryptoBlades, Axie infinity ยังต้องมีทุนเลยถึงจะสามารถเล่นได้ หรือเทรดหุ้นก็ต้องมีทุนอยู่ดี ซึ่งส่วนตัวก่อนจะได้รู้เรื่องพวกนี้ก็นำเงินเก็บทั้งหมดมาใช้หนี้หมดแล้ว ตอนนี้ส่วนตัวเหมือนตัวเองกำลังดิ่งค่ะ ทั้งความรู้สึก และสภาพจิตใจ ถึงขั้นคิดโง่ๆว่าอยากให้ตัวเองพ้นจากโลกนี้ไปซะ มันเหมือนกับความรู้สึกคนคนขี้แพ้นี่แหละค่ะ 5555 แต่มันเครียดจริงๆนะคะ ยิ่งต้องอยู่ด้วยตัวเองและคุยกับใครไมไ่ด้เลยแม้กระทั้งคนในครอบครัว มีแค่แมว3ตัวที่พอเป็นเพื่อนแก้เหงาได้บ้าง แต่พอคิดแล้วต่อไปจะหาค่าอาหารให้แมวตัวเองยังไง ตัวเองอดได้แมวจะอดได้ไง เฮ้อ รู้สึกโดดเดี่ยวจังเลยค่ะ กำลังสงสัยว่าทุกวันนี้ตัวเองอยู่เพื่ออะไรกันนะ ไม่มีเป้าหมายอะไรเลยค่ะ เราต้องมาใช้ชีวิตวนลูป เกิด เรียน ทำงาน ตาย แบบนี้หรือเปล่า.....
อ่านความดราม่ามาพอแล้วนะคะ
สุดท้าย ขอพลังด้านบวก ของพี่ๆ น้องๆ หรือเพื่อนๆชาวกระทู้พันทิป ช่วยแนะนำแนวทางให้กับผู้หญิงคนนี้หน่อยได้ไหมคะ
ขอขอบคุณสำหรับความคิดเห็นและความหวังดีของทุกท่านที่มาตอบกระทู้นี้นะคะ ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ