ขอเล่าในชีวิตผู้หญิงเรยน่ะค่ะเราเเต่งงานมาได้4ปีเเล้วสามีไห้เรามาอยู่บ้านสามีซึ่งอยุ่ร่วมกันเปึนครอบครัวมีทั้งเรา สามีเรา เเม่สามี เเละน้องชายซึ่งสามีไม่ไห้เราทำงานขอไห้เราอยู่ช่วยงานในบ้านกับเเม่เขยกึพอ ซึ่งในงานบ้านผู้หญิงกึรุ้ๆกันอยู่อ่ะเนาะ เราเปึนคนที่ดูเเลทุกอย่างเเม้กระทั้งตังเราสามีเเระครอบครัวทั้งหมด เราเองกึดุเเลช่วยมาตลอดทำหน้าที่ดูเเลสารพัสไม่เคยบ่นจนผ่านไปม่เท่าไหร่กับมีปันหาเหมือนกับว่า เราอยู่ไม่ช่วยเหลือซึ่งการช่วยเหลือคือ เราต้องมานั่งทำไห้คนในบ้านทุกคนไห้ทุกเรื่องเลยหรอ เรากึนึกน่ะเเต่ไม่ได้พูด เราเปึนคนเงียบๆไม่เคยบ่น เรากึนึกในตัวเราว่าอะไรที่เราช่วยเรากึช่วยในหน้าที่ภรรยาเเล้วกลับต้องมานั่งจัดการคนอื่นอีกหรอ เเค่ในบ้านกึเหนื่อยพอเเล้ว เราอยู่เราดุเเลทุกคนในบ้านมาตลอดเเต่พอเราไม่ช่วยกึบอกว่าเราอยุ่สบายไม่เคยช่วยงานกึม่ได้ทำ เจอเเบบนี้กึไผต่อไม่ถุกเรยจริงค่ะ

ชีวิตครอบครัวกึเหมือนตัวเราเปึนคนดูเเลไห้ส่วนรวม