เราเป็นลูกสาวคนเดียวค่ะ ฐานะที่บ้านก็พออยู่พอกิน ตอนนี้เรามีแฟนเป็นทอม ซึ่งเมื่อก่อนเราก็เคยคบกับผู้ชายนะคะแต่หลากหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกว่าการได้เจอเค้า(แฟนคนปัจจุบัน)มันดีกว่าทุกๆคนที่เคยเจอมา อาจจะเป็นเพราะเค้าเป็นผู้หญิงหรือปล่าวที่ทำให้เค้าเข้ากับเราได้ดีขนาดนี้ ตอนนี้คบกันก็จะปีนึงแล้วค่ะมีทะเลาะมีปัญหาเข้ามาให้เราได้แก้มากมายแต่เราก็พยายามปรับความเข้าใจและผ่านมันไปได้
แต่ปัญหาเดียวตอนนี้ที่เราคิดว่ายากที่สุดที่เคยได้เจอคือการที่พ่อแม่เราไม่ชอบเค้า ไม่ว่าเราจะบอกว่าเค้าดียังไงแม่ก็ไม่ฟังเราก็บอกแค่ขอพิสูจน์ได้ไหมจะทำให้เห็นว่าเราไปกันได้แต่แกก็บอกว่าอย่าไปเสียเวลาเลยความรักแบบนั้นมันไม่ยั่งยืน ยังมีคนดีๆรอเราอยู่อีกเยอะ ซึ่งนั้นเราไม่ได้ต้องการเลย เราคิดว่าตอนนี้คนนี้ที่อยู่ดัวยมันดีแล้วต่อให้มีดีมากกว่าอีกเราก็ไม่อยากได้ซึ่งแม่ก็ไม่เข้าใจ เราเรียนปีสุดท้ายใกล้จะจบแล้วแต่มาติดEอยู่1วิชาเลยช้าไปอีก1ปี ซึ่งนั้นก็กลายเป็นปมที่แม่หยิบยกออกมาพูดทุกครั้งที่ทะเลาะกันเรื่องแฟนเราว่าพากันเหลวไหล แต่ที่เราเรียนได้ผลการเรียนแบบนั้นเป็นเพราะตัวเราไม่ตั้งใจเองซึ่งตอนนั้นเราก็เพิ่งได้เจอกับแฟนช่วงใกล้จบเทอมแล้ว พอเราเรียนไม่จบมันกลายเป็นสิ่งที่แกคอยดักความคิดดักช่องทางเราไปหมด ขอออกไปหางานทำระหว่างรอเปิดลงเรียนแกก็ขัดบอกไม่มีใครรับหรอกช่วงนี้ยิ่งวุฒิแค่ม.6 เดี๋ยวนี้ใครจะเลือก นั้นทำให้เรารู้สึกแย่มากจนมีปากเสียงกันวันนั้นและเราก็ออกไปหางานทำเลยกลับมาบอกแกว่าเค้ารับแล้วน่ะเริ่มงานวันถัดไปได้เลยเป็นงานบริษัท แกบอกจะไปทำเพื่ออะไรอยู่บ้านไม่ดีกว่าหรอค่าน้ำมันค่ากินมันคุ้มไหมช่วงโควิดแบบนี้มันอันตราย เราก็รู้ว่าแกหวังดี แต่ความรู้สึกเราคือมันอึดอัดมันน่าสมเพชอยากซื้ออะไรยังต้องขอเงินพ่อแม่ใช้โตจนป่านี้ยังไม่มีเงินเก็บบ้างเลย เราอยากออกไปพิสูจน์ให้เห็นว่าเราก็ดูแลตัวเองได้เหมือนกันจนโดนด่าว่าปีกกล้าขาแข็ง มันมีอีกหลายเหตุการณ์ที่ทะเลาะกันเรื่องแฟนแล้วแกพูดให้เรารู้สึกแย่ ซึ่งเดิมทีแล้วแม่จะชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกหลานคนอื่นๆ ทำไมไม่ไปประกวดร้องเพลงเหมือนลูกป้าคนนั้นบ้าง ทำไมไม่เลือกเรียนสายนี้เหมือนลูกคนนั้นบ้างตอนนี้เขาจบได้เกรดนิยมเปิดคลินิกทันตกรรมเองแล้วน่ะ มันสะสมมาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ความรู้สึกแบบนี้น้อยใจโทษตัวเองทำให้แกไม่ได้เราแย่มากๆ ในความคิดของใครหลายๆคนครอบครัวอาจจะเป็นเซฟโซนที่ดีทีสุด แต่สำหรับเรามันเริ่มห่างมาจากจุดนั้นขึ้นๆเรื่อยๆตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน พอเรามาเจอแฟนที่คอยช่วยเหลือและเข้าใจทุกอย่างมันเลยรู้สึกอยากออกมาจนกตรงนั้น ออกมามีชีวิตของตัวเองกับเค้าคนนี้ เราจะกลายเป็นลูกอกตัญญูไหมคะ
อยากออกจากครอบครัวมาใช้ชีวิตด้วยกันกับแฟนทั้งๆที่แม่ไม่ชอบแฟนเราเลย เราจะอกตัญญูไหมคะ
แต่ปัญหาเดียวตอนนี้ที่เราคิดว่ายากที่สุดที่เคยได้เจอคือการที่พ่อแม่เราไม่ชอบเค้า ไม่ว่าเราจะบอกว่าเค้าดียังไงแม่ก็ไม่ฟังเราก็บอกแค่ขอพิสูจน์ได้ไหมจะทำให้เห็นว่าเราไปกันได้แต่แกก็บอกว่าอย่าไปเสียเวลาเลยความรักแบบนั้นมันไม่ยั่งยืน ยังมีคนดีๆรอเราอยู่อีกเยอะ ซึ่งนั้นเราไม่ได้ต้องการเลย เราคิดว่าตอนนี้คนนี้ที่อยู่ดัวยมันดีแล้วต่อให้มีดีมากกว่าอีกเราก็ไม่อยากได้ซึ่งแม่ก็ไม่เข้าใจ เราเรียนปีสุดท้ายใกล้จะจบแล้วแต่มาติดEอยู่1วิชาเลยช้าไปอีก1ปี ซึ่งนั้นก็กลายเป็นปมที่แม่หยิบยกออกมาพูดทุกครั้งที่ทะเลาะกันเรื่องแฟนเราว่าพากันเหลวไหล แต่ที่เราเรียนได้ผลการเรียนแบบนั้นเป็นเพราะตัวเราไม่ตั้งใจเองซึ่งตอนนั้นเราก็เพิ่งได้เจอกับแฟนช่วงใกล้จบเทอมแล้ว พอเราเรียนไม่จบมันกลายเป็นสิ่งที่แกคอยดักความคิดดักช่องทางเราไปหมด ขอออกไปหางานทำระหว่างรอเปิดลงเรียนแกก็ขัดบอกไม่มีใครรับหรอกช่วงนี้ยิ่งวุฒิแค่ม.6 เดี๋ยวนี้ใครจะเลือก นั้นทำให้เรารู้สึกแย่มากจนมีปากเสียงกันวันนั้นและเราก็ออกไปหางานทำเลยกลับมาบอกแกว่าเค้ารับแล้วน่ะเริ่มงานวันถัดไปได้เลยเป็นงานบริษัท แกบอกจะไปทำเพื่ออะไรอยู่บ้านไม่ดีกว่าหรอค่าน้ำมันค่ากินมันคุ้มไหมช่วงโควิดแบบนี้มันอันตราย เราก็รู้ว่าแกหวังดี แต่ความรู้สึกเราคือมันอึดอัดมันน่าสมเพชอยากซื้ออะไรยังต้องขอเงินพ่อแม่ใช้โตจนป่านี้ยังไม่มีเงินเก็บบ้างเลย เราอยากออกไปพิสูจน์ให้เห็นว่าเราก็ดูแลตัวเองได้เหมือนกันจนโดนด่าว่าปีกกล้าขาแข็ง มันมีอีกหลายเหตุการณ์ที่ทะเลาะกันเรื่องแฟนแล้วแกพูดให้เรารู้สึกแย่ ซึ่งเดิมทีแล้วแม่จะชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกหลานคนอื่นๆ ทำไมไม่ไปประกวดร้องเพลงเหมือนลูกป้าคนนั้นบ้าง ทำไมไม่เลือกเรียนสายนี้เหมือนลูกคนนั้นบ้างตอนนี้เขาจบได้เกรดนิยมเปิดคลินิกทันตกรรมเองแล้วน่ะ มันสะสมมาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ความรู้สึกแบบนี้น้อยใจโทษตัวเองทำให้แกไม่ได้เราแย่มากๆ ในความคิดของใครหลายๆคนครอบครัวอาจจะเป็นเซฟโซนที่ดีทีสุด แต่สำหรับเรามันเริ่มห่างมาจากจุดนั้นขึ้นๆเรื่อยๆตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน พอเรามาเจอแฟนที่คอยช่วยเหลือและเข้าใจทุกอย่างมันเลยรู้สึกอยากออกมาจนกตรงนั้น ออกมามีชีวิตของตัวเองกับเค้าคนนี้ เราจะกลายเป็นลูกอกตัญญูไหมคะ