ตอนนี้เรากับแฟนคบกันมาจะ 3 ปีแล้ว เราอิสลาม แฟนพุทธ แต่ความต่างเรื่องศาสนาทำให้เราสองคนไปต่อกันไม่ได้ แม่เรายื่นคำขาดมาว่าภายในปีนี้แฟนเราต้องเข้าอิสลามก่อน แล้วค่อยมาแต่งงานกันทีหลัง เพราะอยู่ด้วยกันแบบนี้มันบาป แต่ถ้าแฟนเราไม่เข้าอิสลามแม่ก็จะตัดขาดกับเรา หรือไม่ก็ให้เราตัดขาดกันกับแฟน แต่ที่เป็นปัญหาของเรื่องนี้คือทางบ้านของแฟนเราเค้าไม่ยอมให้แฟนเข้าอิสลามด้วยเหตุผลบางอย่างของเค้า ซึ่งเราก็เข้าใจ แต่สุดท้ายยังไงเราเองก็ต้องเลือกพ่อแม่ 

ทุกวันนี้เรายังอยู่ด้วยกันและเราก็คุยกับแฟนแล้วว่าเราคงต้องเลิกกัน เพราะเราจำเป็นที่จะต้องเลือกครอบครัวและศาสนาต่อให้เรารักเค้ามากแค่ไหนก็ตาม

อยากรู้ว่าคนที่ต้องเลิกกับแฟนทั้งๆที่ยังรักกันมาก มันเจ็บปวดมากแค่ไหน มันทรมานมากแค่ไหน ใช้เวลาแค่ไหนถึงจะมูฟออนได้ แต่ตอนนี้ทุกวันที่เรามองหน้าแฟนแล้วคิดว่าเราจะไม่มีเค้าอยู่ในชีวิตอีกแล้ว เรายังทำใจไม่ได้เลย แค่คิดมันก็ร้องไห้แล้ว เราสองคนอุส่าตั้งความหวังกันไว้ตั้งมากมาย จะอยู่ด้วยกัน มีลูกกัน สร้างนู่นสร้างนี่ไปด้วยกัน แต่ตอนนี้ความฝันเหล่านั้นมันกำลังจะแตกสลายไปพร้อมกับหัวใจเรา เรานึกภาพชีวิตตัวเองในวันที่ไม่มีเค้าไม่ออก เรารู้ว่าเราอยู่ได้แน่นอนโดยไม่เค้า แต่ไม่รู้จะก้าวผ่านความรู้แย่ๆไปได้ยังไง 

ตอนนี้ก็คงเหลือแต่นับเวลาถอยหลังที่เราจะย้ายออกแล้วกลับไปอยู่บ้าน ซึ่งคิดว่าสิ้นเดือนนี้คงจะออก แค่คิดก็น้ำตาไหลแล้ว ทำไมเค้าถึงมีอิทธิพลต่อหัวใจเราขนาดนี้ 

พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป