ครอบครัวไม่ใช่ safe zone สำหรับผม (ระบาย)

บางคนอาจจะงงนะครับ คือครอบครัวไม่รู้หรือแทบไม่รู้เลยว่า นิสัยของเรา การเป็นอยู่ของเรา ความรู้สึกของเรา และสิ่งที่เราต้องการจะสื่อ คือผมไม่อยากพูดตรงๆบอกความในใจ เลยพยายามสื่อแต่ก็ไม่มีใครรับรู้ ตัวผมจริงๆนั้นเป็นคนที่ชอบอยู่กับตัวเอง เงียบ ไม่ชอบพบปะผู้คน เป็นคนตรงไปตรงมา แต่เวลาอยู่กับครอบครัวผมจะทำตัวร่าเริง พูดเยอะ ครอบครัวเลยเข้าใจแบบนั้น ผมเป็นคนกลัวพ่อมากครับ พ่ออารมณ์เสียง่าย โกรธง่าย และชอบด่าผมในเวลาที่ไม่ได้ดั่งใจ ผมเลยระแวงและทำตัวให้ไม่ทำให้พ่อโกรธ(จะปรึกษาอะไรก็ไม่น่ารอด) ส่วนแม่ แม่ผมกลัวพ่อเพราะเคยมีเหตุทะเลาะกันทำร้ายร่างกาย ซึ่งผมอยู่ในเหตุการณ์แต่ผมทำเป็นว่าหลับไม่สนใจเพราะกลัวมากๆ(ไม่เคยบอกคนในครอบครัวเลย) จากเหตุการณ์นั้นทำให้แม่ผมเปลี่ยนไป ขี้ระแวง กลัว ผมเลยให้ความสนใจกับแม่มากว่าคนอื่นอย่างเงียบๆ (จะให้ปรึกษา ก็ไม่ได้เพราะผมเข้าใจว่าแม่เจออะไรมาเยอะแล้ว) ผมมีพี่สาว1คน รู้สึกว่าจะเริ่มมีความสัมพัน กัน ช่วงที่ย่าผมเสีย คุยกันเยอะ และเหมือนว่าพี่จะเริ่มเข้าใจผมมากกว่าทุกคน แต่พี่ผมก็ต้องย้ายไปเข้าหอเพราะขึ้นมหาลัย ทำให้แทบไม่ได้คุยกัน แล้วพอได้มาคุยกัน ผมทะเลาะกับพี่ เพราะผมใช้คำพูดที่ตรงและแรงเกินไป(อันนี้รู้ตัวดี) แต่ที่แน่ๆคือไม่ใช่ฝ่ายผมที่ผิดฝ่ายเดียวเพราะพี่ผมเป็นคนใจร้อน วันนั้นทะเลาะเรื่องประมาณปัญหาของใครให้แก้ของตัวเองซึ่งนั่นผมแก้มันด้วยตัวเองจนสำเร็จ(ปัญหาการเงิน) ซึ่งผมยืมเงินพี่เพิ่มนิดหน่อยร้อยกว่าบาท แล้วพี่ผมก็มาเร่งให้คืนภายในวันนั้นเลย ผมเลยเอาเงินสดให้แม่และให้แม่โอนให้พี่ แต่แม่ลืม พี่ผมเลยโทรมาบอกให้โอน ผมเลยพูดประมาณว่า ก็บอกแม่โอนแล้วไง ถ้ายังไม่ได้คือยังไม่โอน ถ้ารีบก็โทรไปบอกแม่สิ
ตรงส่วนนี้แหละที่ผมไม่เข้าใจว่าพี่ผมเป็นอะไรด้วยไอปัญหาแค่นี้ แล้วก็ไปทะเลาะกันต่อในแชท ก็พอเข้าใจว่าอาจจะห่างจากครอบครัว ภาวะเครียดช่วงนี้ด้วย ทำให้ผมรู้เลยว่า ครอบครัวไม่ใช่ safe zone สำหรับผม เรื่องพวกนี้ผมเปิดเภยกับแค่เพื่อนสนิท เพราะรู้สึกว่าเพื่อนเข้าใจผมกว่าใครๆ และนำมาเขียนในนี้ เพราะรู้สึกสบายใจ ในตอนนี้ผมเครียดในหลายๆเรื่อง เพราะตอนนี้อยู่ ม.3 ต้องเตรียมตัว เข้า ม.4 มีอะไรให้คิดเยอะแยะ เลยนำเรื่องนี้มาระบาย

ครอบครัวผมไม่ใช่ว่าไม่ดีขนาดนั้นนะครับก็ยังอยู่ด้วยกัน ช่วยกันทำมาหากินอยู่ แต่แค่ผมรู้สึกว่ามันดูไม่เหมือนว่าเป็นครอบครัวกันเลย