สวัสดีค่ะ หนูจะมาเล่าเรื่องที่ทำให้หนูเสียพลังจิตมากๆค่ะ...คือ พ่อแม่หนูกะไว้ว่าจะมีลูก4คน ชาย2 หญิง2 ค่ะแรกๆก็เป็นหญิง2คนคือ(พี่สาวเราเอง) แล้วต่อมาก็มาเกิดชาย1 ก็คือชาย(พี่ชายหนูตอนนี้) คนสุดท้ายพวกเขาก็กะว่าจะเอาชายแล้วก็ไม่มีอีกเลย แต่มันพราดค่ะ พราดที่ลูกคนที่4เป็นหญิง(คนนั้นคือหนู)...เมื่อพ่อรู้พ่อก็ไม่อยากได้และหาว่าแม่มีชู้ค่ะ แต่แม่ไม่ได้มี แม่ก็ว่าจะเอาออก แต่ป้าขอไว้ค่ะเลยไม่ได้เอาออก แม่ก็อุ้มท้องมาจนถืงวันที่หนูคลอด พอคลอดออกมา พ่อก็หาว่าทำไหมหนูหน้าไม่เหมือนพ่อแม่ เขาเลยไม่รับหนูเป็นลูกค่ะ เลยทำให้ช่วงนั้นพ่อกับแม่ทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมากๆ จนทำให้เขาหย่ากันค่ะ เลยทำให้พวกเขาแยกกันอยู่แบ่งลูกด้วย คนละ2คน ส่วนหนูก็ไม่มีใครเอา เลยได้อยู่กับป้าค่ะ ป้าเป็นคนเลี้ยงดู ให้นมมาตั้งแต่เด็กๆเลยค่ะ. พอเวลาผ่านไปพ่อกับแม่ก็กับมาคืนดีกันค่ะ แล้วพวกเราก็ได้อยู่ด้วยกัน แต่ช่วงที่อยู่ด้วยกันนั้น มีช่วงหนื่งที่พ่อมักจะแกล้งหนูค่ะ พ่อมักจะพูดว่าทำไหมหนูหน้าไม่เหมือนพ่อ หนูใช่ลูกพ่อหรือป่าว? พอพูดแบบนี้จบ พ่อก็จะบอกว่า หนูไม่ใช่ลูกพ่อ แล้วไล่ให้หนูไปนอนนอกบ้านค่ะ(ตอนนั้นหนูยังเป็นเด็กอยู่เลยค่ะ...เรื่องนี้เป็นเรื่องที่หนูจำขื้นใจเอามากๆ มันเหมือนว่าพวกเขาไม่ต้องการหนูเลย, เรื่องนี้ทำให้หนูกลัวคนไม่ยอมรับหนู กลัวการไม่มีครต้องการ กลัวคนจะมองว่าหนูเป็นยังไง และ อีกหลายอย่างมากค่ะ). ละก็ตอนหนูอยู่ ป.1-2 หนูไม่ยอมไป ร.ร (เพราะไม่มีเพื่อน อยากจะบอกว่าหนูขี้อายมากๆ เพราะที่บ้านหนูก็เล่นคนเดีวยมาตะหลอด หนูเหมือนเป็เด็กที่ต้องเล่นคนเดียว เพราะพี่สาวหนู2คนก็เล่นด้วยกัน พี่ชายกับน้องชายก็เล่นด้วยกัน เลยทำให้หนํไม่มีคู่เลยเล่นคนเดีวยค่ะ บางครั้งก็ได้เล่นกับพี่สาวมั้ง เรื่องแบบนี้เกิดขื้นจนมันทำให้หนูอยู่คนเดีวย โดดเด่ว เล่นคนเดีวย พอหนูมีเรื่องที่ รร หนูก็ต้องช่วยตัวเองตะหลอด.....มันโคตรจะเร็วร้ายสำหรับเด็กแค่นั้นจริงๆค่ะ...ละก็ตอนอยู่ที่ รร มันจะมีพวกที่ชอบแกล้ง ชอบพูดจาแรง เหมือนแบบตะคอกใส่หนู หนูก็ยอมพวกมันและไม่สู้กับ ยอมจนบางครั้งก็รู้สึกอึดอัด กดดันเอามากๆ) สี่งนี้ทำให้หนูไม่อยากไป รร แล้วหนูก็ไม่ได้บอกแม่ค่ะ ทำให้แม่เอาไม้กวาดมาฟาดหนูค่ะ หนูโดนแบบนั้น 2-3 ครั้ง จนตัวหนูมีรอยชำ้ เต็มไปหมด...หลังจากนั้นหนูก็ต้องไป รร แบบอยู่โดดเด่วแบบนั้นมาจนถืง ป.5 ค่ะ พอมาถืง ป.5 หนูถืงได้ย้ายไปอยู่ รร อื่น เพราะ ฐานะบ้านไม่ค่อยดีค่ะ ตอนนั้นรู้สึกว่า ป.5 เป็นปีที่ดีสำหรับเราจริงๆค่ะ มีเพื่อนคุย เพื่อนเล่น แล้วก็เพื่อนสนิด...หลายๆอย่างที่ไม่เคยมีมาค่ะ จนจบ ป.5 ตอนนั้นฐานะบ้านค่อนข้างดีขื้นเยอะ เลยทำให้เราได้ไปเรียนที่ รร เก่าค่ะ และมันก็กับมาอีกครั้งกับความโดดเด่ว ไม่ใช่ว่าไม่มีเพื่อนนะคะ มันก็มีค่ะ แต่มันก็ไม่ดีขนาดนั้น เวลามีปันญาก็ช่วยตัวเองเหมือนเดิมค่ะ อยากจะบอกว่าคนชอบบูลลี่ที่ รร เยอะมากค่ะ และ หนูก็เป็นหนื่งในนั้นที่โดน เพราะภายนอกหนูดูเหมือนคนตลก เฮฮา ปัญญาอ่อน...พวกเขาเลยเรียกหนูว่า "...." แรกๆหนูก็คิดว่ามันอาจจะทำให้หนูสนิดและเข้าถืงคนง่ายกว่า แต่มันต้องฝืนหนูมากๆเพาะหนูไม่ชอบชื่อนี้เลย หนูก็มีชื่อนะทำไหมไม่เรียกอ่ะ ตั้งแต่วันนั้นมาหนูก็ได้ชื่อนี้มาเลย และ ไม่เคยได้ยินชื่อหนูจากเพื่อนคนอื่นเลย พอขื้นมา ม.2 หนูก็ได้พบคนๆหนื่ง เชิ่งมันเข้าใจหนูทุกอย่าง อยู่ข้างๆหนูมาตะหลอด มันสอนให้หนูสู้คน, อย่ายอมคน, ปกป้องหนูมาตหลอด....จนเราได้กลายเป็นเพื่อนสนิดกัน....หนูอยากจะบอกว่ามันเป็นการเรียนที่ตกนรกสุดๆของเด็กคนๆหนื่งๆ และ สี่งที่นรกยี่งกว่าอะไรก็มาเรี่มตอน ม.3 เพื่อนสนิดหนูย้ายไปเรียนที่อื่น...วันที่หนูรู้หนูเสียใจมากๆ ทำไหมคนๆที่หนูต้องการและเข้าใจหนู เราต้องจากกัน ทำไหมโลกนี้ใจร้ายกับหนูจังเลย...และที่สำคัญที่ๆมันเรียนไกลมากๆจนไปมาหาสู่กันไม่ได้ เพียงแค่แชทหากันเท่านั้น. พอเรี่มเข้าเรียนหนูต้องปรับอะไรหลายๆอย่าง เพราะ หนูไม่เคยเรียนกับคนชั้นนี้มาก่อนเลย....คนชั้นนี้เขาเห็นแก่ตัวมากๆ มากจริงๆ เขาจะมองประโยชน์ของตัวเองก่อนเสมอ และ มันไม่ง่ายเลยที่คนอย่างหนูต้องมาอยู่ในที่แบบนี้ หนูโดนเพื่อนแกล้งบ้าง โดนเอาเปรียบบ้าง โดนล้อเรื่องต่างๆ เพราะ พวกเขามองหนูเป็นตัวตลกไง พวกเขาจะพูดเหมือนว่าหนูไม่มีความรู้สึกอ่ะ...หนูนับวันจบ ม.3 รอเลยอ่ะ มันเป็นชั้นที่ยี่งกว่าตกนรก...ตอนนี้หนูกำลังจะขื้น ม.4 ค่ะ แล้วหนูก็ขอให้อย่าได้อยู่กับคนชั้นนั้นอีกเลย...
มาเข้าเรื่องครอบคัวค่ะ เหมือนพ่อกับแม่จะรักลูกชาย มากกว่า ลูกหญิงค่ะ โดยเฉพราะ ลูกคนเล็กสุดค่ะ เลยทำให้บ่อยๆครั้ง พ่อแม่มีอะไรก็จะเรียกมัน..และตอนหนูจบชั้นประถมศึกษาพ่อกับแม่แทบจะไม่สนใจหรืแค่ไปส่ง อยู่ด้วยจนงานเลิกก็ไม่มีเวลาแล้ว แต่พอปีมันจบพ่อกับแม่กับพากันดีใจเอาใหญ่มากๆ มันจบมันได้ของขวัญจากแม่ ได้คำชมจากพ่อ แต่หนู

ไม่ได้อะไรสักสักอย่าง ตอนหนูจบหนูเกรียมเองทุกอย่าง ตื่นมาเช้าๆเพื่อที่จะทำงานบ้านให้เรียบร้อย เพราะอยากให้แม่พาไป(ตอมนที่เห็นพ่อแม่ทำแบบนั้นกับมันหนูแอบร้องไห้หนักมากจริงๆ หนูเสียใจมากๆ)...มันได้ดีทุกอย่างจริงๆ จนบางครั้งก็แอบคิดว่า พ่อกับแม่ รักลูกไม่เท่ากัน (มันไม่ได้มีแค่เรื่องนี้มันมีเยอะมากๆ)เราอยากจะถามแม่ว่ารักหนูพอๆกับที่ทำกับมันได้ไหม

...ทุกวันนี้ก็ยังสงสัยว่าถ้าไม่อยากให้เกิดมาจะเก็บไว้ทำไหม คลอดมาเพื่อให้หนูต้องมาเจอกับเรื่องร้ายๆแบบนี้หรอ...
เรื่องในครอบคัวของหนูมันทำให้หนูรู้เลยว่า
"การเลี้ยงดูของครอบคัวสำคัญและมีผลกับการโต,จิตใจของเด็กคนๆนั้นเอามากๆเลยค่ะ"
และเรื่องทังหมดทังมวนที่เกิดขื้นนี้มันทำให้หนูจิตตก, อ่อนแอ, อ่อนไหวง่าย, อารมณ์ขื้นๆลงๆ, กลัวการเข้าสังคม, ไม่มีความมั่นใจ, กลัวคนอื่นไม่รัก, กลัวเราไม่ดีพอสำหรับสายตาเขา...
หนูขอแค่โลกนี้อย่าใจร้ายกับหนูอีกเลยนะคะ แค่นี้หนูก็จะตายแล้วค่ะ หนูเหนื่อยมากๆ ที่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้...
ปัญหาครอบคัวและปัญหาใน ร.ร
มาเข้าเรื่องครอบคัวค่ะ เหมือนพ่อกับแม่จะรักลูกชาย มากกว่า ลูกหญิงค่ะ โดยเฉพราะ ลูกคนเล็กสุดค่ะ เลยทำให้บ่อยๆครั้ง พ่อแม่มีอะไรก็จะเรียกมัน..และตอนหนูจบชั้นประถมศึกษาพ่อกับแม่แทบจะไม่สนใจหรืแค่ไปส่ง อยู่ด้วยจนงานเลิกก็ไม่มีเวลาแล้ว แต่พอปีมันจบพ่อกับแม่กับพากันดีใจเอาใหญ่มากๆ มันจบมันได้ของขวัญจากแม่ ได้คำชมจากพ่อ แต่หนู
เรื่องในครอบคัวของหนูมันทำให้หนูรู้เลยว่า
"การเลี้ยงดูของครอบคัวสำคัญและมีผลกับการโต,จิตใจของเด็กคนๆนั้นเอามากๆเลยค่ะ"
และเรื่องทังหมดทังมวนที่เกิดขื้นนี้มันทำให้หนูจิตตก, อ่อนแอ, อ่อนไหวง่าย, อารมณ์ขื้นๆลงๆ, กลัวการเข้าสังคม, ไม่มีความมั่นใจ, กลัวคนอื่นไม่รัก, กลัวเราไม่ดีพอสำหรับสายตาเขา...
หนูขอแค่โลกนี้อย่าใจร้ายกับหนูอีกเลยนะคะ แค่นี้หนูก็จะตายแล้วค่ะ หนูเหนื่อยมากๆ ที่ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้...