ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน

เราเป็นคนนึ่งที่อยู่ในครอบครัวที่บีบบังคับลูกมาตั้งแต่เด็ก ตั้งเป็นแบบนี้ต้องได้อย่างนี้ ไม่ได้ดั่งใจอะไรก็ดุด่า ไม่เคยมีการพูดดีหรือให้กำลังกันเลยสักครั้งเดียว เรามีพี่ชายคนหนึ่ง พี่เป็นเหมือนลูกรัก

มีเรื่องทะเลาะ เรื่องเงิน เรื่องแฟน ทุกๆวันโดนด่า โดนกดดัน จนอึดอัด เอานู้นเอานี่มาขู่ ซํ้าเติมความผิด จนตัวเราเองอดทน สู้มานาน ตอนนี้เหนื่อยมากๆแล้ว เหนื่อยจนไม่อยากมีชีวิตแล้ว อยากพัก อยากหลับแบบไม่

แต่ก่อนเราเงียบตลอดเวลาแม่ด่าแต่เดียวนี้เราเริ่มด่าแล้วเพราะเรารู้สึกทนไม่ไหวกับแม่จริงๆเหตุเกิดจากตอนนั้นพ่อแม่เลิกกันแล้วแม่เครียดแล้วด่าเราตลอดว่าเป็นความผิดเราที่ทำให้แม่เลิกกับพ่อแต่เราแค่ตอนพ่อจ

กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะทำไมเวลาที่พ่อแม่เครียดต้องเอามาลงที่ลูก คือที่บ้านหนูมีฐานะระดับหนึ่งนะคะที่บ้านมีธุระกิจค่ะ หนูไม่รู้ว่าคุณพ่อกับคุณแม่เครียดรึเปล่านะคะ แต่สิ่งที่หนูรู้คื

ครอบครอบเหมือนไม่ใช่เซฟโซนของเราเรามีเรื่องเข้าใจผิดกับครอบครัวเเต่ไม่มีใครฟังเหตุผลหรือคำพูดจากเราเลยครอบครัวฟังเเค่คนอื่นได้ยินอะไรมาก็จะมาลงที่เราตลอดเเละเป็นคนเดียวในบ้านที่โดนกดดันมากกกบังคับเราท

เจอปัญหานี้บ่อยที่สุดเราเป็นคนนึงที่เคยรู้สึกว่าครอบครัวคือเซฟโซนจนวันนึงเราโตขึ้นเราเข้าใจว่าเซฟโซนคือที่ปลอดภัยซึ้งหมายถึงครอบครัวแต่ที่จริงแล้วมันคือคนในครอบครัวเองที่ไม่ปลอดภัยเราชอบเก็บตัวอยู่คนเ

เพื่อนคุยที่พาเราออกจากเซฟโซนตรงนี้ทีตอนนี้แฟนเปลี่ยนไปมากเราไม่คยคิดวาจะมีแบบนี้เลยไม่เผื่อใจ มีหลายเเหตุผลที่ทำให้เปนแบบนั้นเราต้องการออกจากตรงนี้ ไม่รุ้เพร่ะกลัวหรืออะไรทำไมเรายังทนอยู่

ผมรู้สึกว่าครอบครัวผม คงไม่ใช่เซฟโซนในเเง่ของการผ่อนคลายความเครียดเท่าไหร่นัก หรือไม่เป็นเเต่เเรก ในเเง่การเอาใจใส่ เป็นห่วงเป็นในในยามสุข ก็ดีในระดับหนึ่งก็จริง เเต่ด้านนี้คือไม่ได้เลย ผมเคยเล่าไปเเล

       อยากถามเพื่อน ๆ ว่า หากที่บ้านไม่ใช่เซฟโซน จริง ๆ เพื่อน ๆ จะทำอย่างไร  อันนี้ ประสบการณ์จากเพื่อน เจ้าของกระทู้ ซึ่งฐานะของเพื่อนค่อนข้างมีเงิน แต่ แม่ของเพื่อนค่อนข

ช่วงนี้หนูเครียดบ่อยมากปกติหนูอยู่หอได้กลับบ้านเดือนละครั้งอยู่หอก็เครียดเรื่องเพื่อนรู้สึกอยากกลับบ้านพอปิดเทอมมาหนูกลับมาเครียดเรื่องที่บ้านอีก คนในครอบครัวชอบพูดทำร้ายจิตใจหนูเป็นคนอ่อนไหวง่ายยิ่งค