ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน

เราเป็นคนนึ่งที่อยู่ในครอบครัวที่บีบบังคับลูกมาตั้งแต่เด็ก ตั้งเป็นแบบนี้ต้องได้อย่างนี้ ไม่ได้ดั่งใจอะไรก็ดุด่า ไม่เคยมีการพูดดีหรือให้กำลังกันเลยสักครั้งเดียว เรามีพี่ชายคนหนึ่ง พี่เป็นเหมือนลูกรัก

มีเรื่องทะเลาะ เรื่องเงิน เรื่องแฟน ทุกๆวันโดนด่า โดนกดดัน จนอึดอัด เอานู้นเอานี่มาขู่ ซํ้าเติมความผิด จนตัวเราเองอดทน สู้มานาน ตอนนี้เหนื่อยมากๆแล้ว เหนื่อยจนไม่อยากมีชีวิตแล้ว อยากพัก อยากหลับแบบไม่

ครอบครอบเหมือนไม่ใช่เซฟโซนของเราเรามีเรื่องเข้าใจผิดกับครอบครัวเเต่ไม่มีใครฟังเหตุผลหรือคำพูดจากเราเลยครอบครัวฟังเเค่คนอื่นได้ยินอะไรมาก็จะมาลงที่เราตลอดเเละเป็นคนเดียวในบ้านที่โดนกดดันมากกกบังคับเราท

เจอปัญหานี้บ่อยที่สุดเราเป็นคนนึงที่เคยรู้สึกว่าครอบครัวคือเซฟโซนจนวันนึงเราโตขึ้นเราเข้าใจว่าเซฟโซนคือที่ปลอดภัยซึ้งหมายถึงครอบครัวแต่ที่จริงแล้วมันคือคนในครอบครัวเองที่ไม่ปลอดภัยเราชอบเก็บตัวอยู่คนเ

แต่ก่อนเราเงียบตลอดเวลาแม่ด่าแต่เดียวนี้เราเริ่มด่าแล้วเพราะเรารู้สึกทนไม่ไหวกับแม่จริงๆเหตุเกิดจากตอนนั้นพ่อแม่เลิกกันแล้วแม่เครียดแล้วด่าเราตลอดว่าเป็นความผิดเราที่ทำให้แม่เลิกกับพ่อแต่เราแค่ตอนพ่อจ

กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะทำไมเวลาที่พ่อแม่เครียดต้องเอามาลงที่ลูก คือที่บ้านหนูมีฐานะระดับหนึ่งนะคะที่บ้านมีธุระกิจค่ะ หนูไม่รู้ว่าคุณพ่อกับคุณแม่เครียดรึเปล่านะคะ แต่สิ่งที่หนูรู้คื

ยายเป็นคนพูดมาก แบบแกชอบพูดเรื่องคนอื่นค่ะเรียกง่ายๆว่าป้าข้างบ้านนั่นแหละ แบบหนูทำอะไรก็ชอบติ ชอบด่าประจำ หนูอยู่ม.ปลายแล้ว ยายแกก็ด่าว่าหนูเหมือนเดิม คือ หนูล้างจานอยู่แกไม่เห็นหนู หนูอยู่หลังบ้านแก

สวัสดีค่ะหนูอายุราวๆ18-19ปี คือช่วงนี้หนูได้คุยกับผู้ชายคนนึงอายุ17-18ปี คุยกันได้4เดือนค่ะ เราไม่ได้ให้สถานะอะไรกันนอกจากคนคุย ซึ่งหนูขอสถานะจากเขาไปประมาณ2รอบ เขาตอบเหมือนกันทั้ง2รอบคือ ไม่พร้อมจะมี