เริ่องมีอยู่ว่าเราเป็นลูกคนเล็กของบ้านคือเรามีพี่ชายคนโตอายุห่างกัน12ปีเป็นพี่ชายคนละแม่ เราจะชอบโดนพ่อบ่นหรือด่าบ่อยมากทั้งๆที่เรื่องบางเรื่องเราไม่ได้ทำ หรือเป็นเรื่องที่เล็กน้อยมากๆ แค่เราลืมปิดไฟ ลืมเก็บของพ่อก็จะด่าแบบแรงๆ คือคำบางคำมันก็เกินไป จนบางครั้งแม่เราเห็นเราโดนด่าโดยที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด แม่ก็จะช่วยเราคือแม่รู้ว่าเราเป็นคนยังไงต่างจากพ่อที่ไม่เคยชม หรือแสดงความรักอะไรเลย ขนาดเรานั่งเรียนออนไลน์ก็โดนด่าได้ว่า (ชีวิตกูไท่เป็นส่วนตัวเลย) จนบางทีเราก็แอบคิดว่าพ่อเกียดขี้หน้าเราขนาดนั้นเลยหรอ จนบางครั้งเราคิดว่าถ้าเราเรียนจบเราจะพาแม่ไปอยู่ที่อื่นเพราะคนที่ส่งเราเรียนก็มีแต่แม่ พ่อไม่เคยสนใจอะไรเกี่ยวกับชีวิตเราเลย แม่เราก็บ่นตลอดว่าอยากไปให้พ้นจากผู้ชายคนนี้ บางทีเราก็คิดว่าไม่มีพ่อชีวิตเรากับแม่คงจะดีกว่านี้ แต่เวลาพี่ชายคนโตเราทำอะไรผิดพ่อแทบจะไม่กล้าด่าหรือบ่นเลย จนแม่เราเคยพูดว่า (พ่อไม่กล้าด่ามันหรอกลูกรักมัน)
พ่อชอบลำเอียง