สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 5
ตอนผมเริ่มทำงานได้ สิ่งแรกที่ผมกับน้องทำคือคุยกับแม่ตรงๆ ว่าไปกู้เงินที่ไหนมาบ้าง แต่ละที่เหลืออยู่เท่าไหร่ แล้วช่วยกันตามจ่ายให้จนหมด เพราะเรารู้ว่าที่เป็นหนี้เพราะเอาเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว จากนั้นก็รับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดในบ้าน และแบ่งเงินส่วนนึงให้เค้าใช้เป็นรายเดือน พออยู่ตัวแล้วถึงเริ่มเก็บเงิน
แค่มาเล่าให้ฟัง ว่าไม่ใช่คุณคนเดียวที่เป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะรู้สึกฝืนใจต้องทำ ผมไม่รู้ว่าพื้นฐานครอบครัวคุณสนิทกันแค่ไหน แต่บ้านผมเราสู้มาด้วยกัน เลยไม่เคยคิดแบ่งว่าอันนี้หนี้พ่อแม่ อันนี้หนี้ตัวเอง ยอดที่เราหามาใช้จ่ายด้วยกน เราจะช่วยกันใช้หนี้จนหมด ถึงจะเริ่มแยกย้ายไปมีเงินเก็บส่วนตัวของใครของมัน
แค่มาเล่าให้ฟัง ว่าไม่ใช่คุณคนเดียวที่เป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะรู้สึกฝืนใจต้องทำ ผมไม่รู้ว่าพื้นฐานครอบครัวคุณสนิทกันแค่ไหน แต่บ้านผมเราสู้มาด้วยกัน เลยไม่เคยคิดแบ่งว่าอันนี้หนี้พ่อแม่ อันนี้หนี้ตัวเอง ยอดที่เราหามาใช้จ่ายด้วยกน เราจะช่วยกันใช้หนี้จนหมด ถึงจะเริ่มแยกย้ายไปมีเงินเก็บส่วนตัวของใครของมัน
seraten ถูกใจ, Future Day ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6511773 ถูกใจ, ป้าป๊อก ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6257913 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1084671 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1948184 ถูกใจ, astrop ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6537595 ถูกใจ, wanna travel every day ถูกใจรวมถึงอีก 11 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ที่บ้านพูดแต่เรื่องเงิน เงิน และเงิน
ตั้งแต่เรียนจบมามีงานทำ ตีเป็นเลขกลมๆ ก็ได้ประมาณเดือนละ 10,000 บ. ซึ่งเราอยู่ต่างจังหวัดและอยู่บ้านก็อาจมีเงินเก็บบ้างนิดๆหน่อยๆ
แต่ไม่ว่าเราเลิกงาน หรือตื่นขึ้นมา สังเกตมาทุกวัน ทุกคนในบ้านก็พูดแต่เรื่องเงิน ให้เราช่วยจ่ายหนี้ทุกเดือนเราก็จ่าย จ่ายอะไรได้ก็จ่ายให้ เราเต็มใจอยู่แล้ว ปากก็บอกว่าทำงานเราอยากได้อะไรก็จะได้ซื้อเอง แต่แค่ทุกวันนี้เราจ่ายแต่ละอย่างไป เราก็แทบไม่มีตังเก็บแล้วค่ะ
ซึ่งเราก็แอบเสียใจนะ แวบนึงมันก็มีความคิดว่าทุกวันนี้เราต้องมาเอาแรงของเราทำงานมาใช้หนี้ให้ผู้ใหญ่ที่ก่อขึ้นมาเอง หรือผู้ใหญ่เลี้ยงเราให้โตมาเพื่อที่จะมาให้เราทดแทนบุญคุณแค่นั้นจริงๆหรอคะ
เราคิดมาเสมอว่าบ้านเราคือเซฟโซนที่ดีที่สุดในชีวิตเรา
แต่ตอนนี้เราไม่ได้คิดแบบนั้นแล้วค่ะ 😢