สวัสดีเพื่อนๆ ทุกคน
เราอ่านกระทู้หลายคน ที่นี้เราอยากปรึกษาเพื่อนๆหน่อยว่า เราควรทำไงดี เรากับแฟนอนู่กันมานานร่วมสิบปี ล้มลุกคลถกคลานมาตลอด ที่จริงเรามีโอกาสดีๆเข้ามาหลายครั้งแต่เราก้อทิ้งมันไปเพราะอยากใช้ชีวิตกับเค้า เขาเป็นคนพูดเพราะ หว่านล้อมเก่ง เวลาทะเลาะกันเราก้อใจอ่อนตลอด เพราะเหตุผลว่า เขาไม่มีใครแล้วนอกจากเรา เราเป็นครอบครัวคนเดียวของเขา เรายอมรับว่า เขาก้อขยันทำงานดี เราก้อช่วยงานเขา ทั้งงานบ้าน งานที่เขาทำไม่ได้เราก้อทำให้หมด เวลาเขาป่วยไข้ก้อจัดหายา ดูแล ทุกอย่าง ทุกอย่างเหมือนมันจะดี แต่ทำไมทำไมเราเหมือนมีเงามืดในใจ เรารู้สึกว่าเขาไม่ค่อยใจใส่เราเท่าที่ควร เหมือนเราเป็นแค่คนแก้เหงาหริอแบบคิดว่าดีกว่าอยู่ตัวคนเดียว ตัวอย่างเช่น เวลาเรามีปัญหาอยากคุยเขาก้อไม่อยากจะรับรู้เรื่องของเรา หรือ เวลาเราป่วยซึ่งถ้ามันไม่รุนแรงเราจะพยายามดูแลตัวเองไม่เอ่ยปากขอความช่วยเหลือแต่ถ้าไม่ไหวจริงๆเราก้อจะบอกว่าเราเป็นอะไร สิ่งที่เราได้กลับมาคือ เป็นอะไรนักหนา ทำไมต้องมาเสียเงินเสียทองอะไรกับเราอีก เป็นแบบนี้ทุกครั้ง เงินทองที่หามาถ้าเราไม่ขอก้อไม่เคยที่จะปริปากถามเลยว่ามีเงินติดตัวไหม เพราะเวลาเราขอเป็นต้องมีปัญหาทุกครั้งจนเราไม่อยากจะเอ่ยปากขอเพราะไม่อยากทะเลาะกัน ตรงข้าม ถ้าเรามีเราจะแบ่งให้ตลอดไม่เคยต้องมาเอ่ยปาก เราก้อพยายามอดทน อดทน อดกลั้น มาตลอด จนบางทีอยากจะหนีไปซ่ะให้สิ้นเรื่อง
คำว่า ครอบครัว
เราอ่านกระทู้หลายคน ที่นี้เราอยากปรึกษาเพื่อนๆหน่อยว่า เราควรทำไงดี เรากับแฟนอนู่กันมานานร่วมสิบปี ล้มลุกคลถกคลานมาตลอด ที่จริงเรามีโอกาสดีๆเข้ามาหลายครั้งแต่เราก้อทิ้งมันไปเพราะอยากใช้ชีวิตกับเค้า เขาเป็นคนพูดเพราะ หว่านล้อมเก่ง เวลาทะเลาะกันเราก้อใจอ่อนตลอด เพราะเหตุผลว่า เขาไม่มีใครแล้วนอกจากเรา เราเป็นครอบครัวคนเดียวของเขา เรายอมรับว่า เขาก้อขยันทำงานดี เราก้อช่วยงานเขา ทั้งงานบ้าน งานที่เขาทำไม่ได้เราก้อทำให้หมด เวลาเขาป่วยไข้ก้อจัดหายา ดูแล ทุกอย่าง ทุกอย่างเหมือนมันจะดี แต่ทำไมทำไมเราเหมือนมีเงามืดในใจ เรารู้สึกว่าเขาไม่ค่อยใจใส่เราเท่าที่ควร เหมือนเราเป็นแค่คนแก้เหงาหริอแบบคิดว่าดีกว่าอยู่ตัวคนเดียว ตัวอย่างเช่น เวลาเรามีปัญหาอยากคุยเขาก้อไม่อยากจะรับรู้เรื่องของเรา หรือ เวลาเราป่วยซึ่งถ้ามันไม่รุนแรงเราจะพยายามดูแลตัวเองไม่เอ่ยปากขอความช่วยเหลือแต่ถ้าไม่ไหวจริงๆเราก้อจะบอกว่าเราเป็นอะไร สิ่งที่เราได้กลับมาคือ เป็นอะไรนักหนา ทำไมต้องมาเสียเงินเสียทองอะไรกับเราอีก เป็นแบบนี้ทุกครั้ง เงินทองที่หามาถ้าเราไม่ขอก้อไม่เคยที่จะปริปากถามเลยว่ามีเงินติดตัวไหม เพราะเวลาเราขอเป็นต้องมีปัญหาทุกครั้งจนเราไม่อยากจะเอ่ยปากขอเพราะไม่อยากทะเลาะกัน ตรงข้าม ถ้าเรามีเราจะแบ่งให้ตลอดไม่เคยต้องมาเอ่ยปาก เราก้อพยายามอดทน อดทน อดกลั้น มาตลอด จนบางทีอยากจะหนีไปซ่ะให้สิ้นเรื่อง