สวัสดีคะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราจะพยายามถามคำถามให้มันกระชับเข้าใจง่ายทีเดียวนะคะ

  ขอเล่าแบบสรุปเลยละกันนะคะ คือเราอายุ22ปี แฟนเป็นผู้หญิงด้วยกัน อายุ19
คบกันมาจะ10เดือนแล้ว
เรารักกันมากคะ
เป็นแฟนคนแรกของกันและกัน ที่ผ่านมาเวลามีปัญหากัน
เราจะช่วยกัน คอยอยู่ข้างๆ
แต่มีบ้างที่ไม่ค่อยจะแก้ได้
แต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่เคยเจอกันเพราะระยะทางคะ

  เวลาแฟนถามเราเรื่องเรียน
เรื่องการบ้าน มีบางเรื่องที่เราพอจะช่วยได้ เราก็ช่วย แต่บางครั้งเราช่วยแฟนแฟนไม่ได้ ให้คำปรึกษาไม่ได้ เป็นเพราะไม่ได้เรียนมาสาขาเหมือนกัน แต่เราก็ยังอยากช่วยแฟนทำงานให้ได้ อย่างน้อยเราอยากมีส่วนช่วยแฟนบ้าง ไม่มากก็น้อย แต่เราช่วยแฟนไม่ได้เลย

จนบางทีเก็บมาคิดว่า
เราโตกว่าแแฟน เราควรจะให้คำปรึกษาได้สิ ไม่ใช่เป็นแบบนี้ (เราพูดไม่เก่ง พยายามจะเขียนมากกว่านี้แต่ได้เท่านี้คะ)

ที่เราคิดคือ เรื่องแค่นี้เราทำให้แฟนไม่ได้ ต่อไปเรื่องอนาคตเราจะคอยให้คำปรึกษาแฟนได้รึป่าว
เราคงไม่เหมาะสมที่จะเป็นแฟนเขาหรือเป็นแฟนของใครได้ คิดอยู่จะเลิกกับแฟนดีไหม หรือเราควรปรับปรุงตัวเองมากกว่านี้แทนที่จะเลิกกับแฟน เราคิดมากไปหรือป่าว

ปล.เราไม่รู้ว่าแฟนคิดยังไง
แต่เราชอบเก็บไปคิดคนเดียวตลอด


คำถามคือ เราควรทำไงดีคะ
มีใครให้คำปรึกษาดีๆกับเราได้ไหมคะ รบกวนด้วยนะคะ

ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้า