ความสัมพันธ์ในช่วงเวลาแบบนี้กับคนทั้งสองที่ไม่เคยพบกัน

คุยกับคนคนนึงมาจะ 4 เดือนแล้ว ตลอดเวลาที่คุยกันมาก็คุยกันผ่านแชทตลอด แล้วถ้ามีโอกาสหรือว่างตรงกันก็จะโทรหากันบ้าง แต่ตลอดระยะเวลาที่คุยกันมานี้พวกเราทั้งคู่กลับไม่ได้เจอกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว เคยเจอกันแค่ตอนก่อนจะได้มาคุยกันเท่านั้น แล้วตอนนั้นก็ไม่คิดว่าจะได้มาคุยจริงจังอะไรแบบนี้ พอได้คุยก็ไม่มีโอกาสได้ไปเจอกันบ้างเลย ซึ่งพวกเรามีความเห็นเหมือนกันว่า เราควรจะมาเจอกัน การคุยกันผ่านแชทอย่างเดียวมันทดแทนการเจอกันไม่ได้ เพราะการเจอกันเราอาจได้เห็นอะไรมากขึ้น ไม่ว่าจะบุคลิก นิสัยที่แท้จริง หรือทำความรู้จักกันมากขึ้น ไม่ใช่แค่การพิมพ์หรือโทรเท่านั้น ว่าแล้วเดือนนี้เราก็วางแผนไว้ว่ากลางเดือนนี้จะไปเจอเขา วางแผนว่าจะไปทำนู่นนี่นั่นกัน ปรากฏว่าโควิดก็กลับมาระบาดหนักขึ้น ทำให้แผนเราล่มหมด กลับกลายเป็นว่าไม่ได้เจอกันเหมือนเดิม แล้วด้วยสถานการณ์ตอนนี้ก็มีแนวโน้มจะกินเวลานานด้วย แต่พวกเราก็เข้าใจกันว่าสถานการณ์เป็นแบบนี้ ทำได้แค่รอต่อไป...

ไม่กี่วันที่ผ่านมาได้มีโอกาสโทรคุยกัน แล้วเขาบอกเรามาว่า "ถูกที่ แต่ผิดเวลา" คำนี้ที่เขาบอกเรามามันเขย่าความคิดเราระดับนึงเลย เราคิดไปว่าการที่เราได้มาคุยกันในช่วงเวลาแบบนี้มันเป็นที่อย่างเขาพูดจริงเหรอ แล้วถ้าเป็นจริงเราก็ตั้งคำถามว่า เราจะสามารถรักษาและพัฒนาความสัมพันธ์นี้ไปให้นานพอจนกระทั่งวันที่อะไรมันดีขึ้นได้อย่างไร ตัวเราเองก็รู้สึกจริงจังกับเขามาก เพราะเรากับเขาคุยกันว่าจะเป็นตัวของตัวเอง ไม่ทำนิสัยโปรโมชั่น แล้วเราก็พอใจกับสิ่งที่เขาเป็นมากๆ

เพราะฉะนั้นมันมีวิธีไหนที่จะให้ความสัมพันธ์นี้มันพัฒนาได้ในยุคที่มันไปมาหาสู่กันได้ยากขึ้น เราเองก็ยอมรับว่ามองภาพไม่ออกเลยว่าถ้าเราจะได้พัฒนาความสัมพันธ์กันโดยไม่เคยเจอกันเลย มันจะเป็นไปในทิศทางไหน

ปล. ควรชวนเขาออกไปเที่ยวมั้ย เพราะเราแอบเห็นหลายคนไปเที่ยวในที่ที่คนไม่เยอะกันอย่าง ภูเขา เป็นต้น