๏ เมรัยเพียงผ่อนเคลิ้ม คราเหงา
หวังตื่นคงบรรเทา ทุกข์บ้าง
ไอหมอกย่อมรางเลา เลือนดับ
‘ความรัก’ไยแนบข้าง ขนาบแม้นิทรา ๚
๏ ฝึกปรือกระบี่กร้าว กวัดไกว
เตือนสติหลอมกายใจ จดจ้อง
วาดกระหน่ำหมอกไอ โอนอ่อน
ศิษย์พี่คงลืมน้อง หนึ่งนี้กระมัง ๚
๏ คงเพราะกระบี่ร้าง ลืมฝัก
ประหนึ่งคอยคนรัก ร่วมเหย้า
ลืมกระทั่งพิทักษ์ ธรรมะ
ฤ แค่ระบายเคล้า ครุ่นแค้นการคอย ๚ะ๛
ฝากกระทู้นี้แด่แม่น้องนางพิมเสน(ยา)
ยุทธภพยังเพรียกหาแม่น้องนางเสมอ
รู้หรือไม่??
** เปลวกวี **
** เข้ามาแก้ไขคำผิด ขอรับ **
☻ โคลงสี่สุภาพ.. เพราะกระบี่ นี้นิรันดร์.. ☻
เตือนสติหลอมกายใจ จดจ้อง
วาดกระหน่ำหมอกไอ โอนอ่อน
ศิษย์พี่คงลืมน้อง หนึ่งนี้กระมัง ๚