เราอายุ25 ทำงานเป็นรีเซฟชั่น รีสอร์ทโอเคเลยนะ บรรยากาศ ห้องพัก แต่ที่ไม่โอเคคือ "หัวหน้างาน"
ข้อดีของพี่เค้าคือ ทำงานใส่ใจรายละเอียด และให้คำปรึกษาดี แต่...มันคือความหลอกลวง คือเค้าเหมือนจะพูดจาดีนะ แต่อยู่มา2ปี เราเจอแต่
จะทำงานตรงเวลาและอยู่ออฟฟิศกันครบๆต่อเมื่อนายมา เจ้าของรีสอร์ทอ่ะนะ พอนายไม่อยู่คือหายกันหมด ไม่มีแผนกไหนอยู่เลย แต่บังคับให้เราอยู่ ถึงแขกจะมีไม่มี เหมือนให้เราเฝ้ายังไงก็ไม่รู้ บางทีรู้สึกเหมือนรปภ. รอบเช้าเลยอ่ะ เหลือเรานั่งทำงาน รอรับแขกอยู่คนเดียว
ข้าวก็ไม่ได้กินบางที น้ำยังไม่ได้กินเลย เวลามีงานก็ชอบโยนให้เราทำ แม้กระทั่งพิมพ์งาน คือทุกอย่าง แล้วยิ่งวันไหนแขกเยอะๆหรือโดนแขกโวยวายคือปวดหัวมาก เป็นไมเกรนแล้วปัจจุบัน แล้วแกเป็นคนใช้งานพวกไมโครซอฟไม่เป็นอ่ะ ยิ่งงานในระบบนี่คือไม่ได้เลยยยย
พอมาวันนึง รีเซฟชั่นลาออกหมด เพราะทนแกไม่ไหว แล้วเหลือเราคนเดียว..
แกให้เราทำแบบการสอนโปรแกรมที่ใช้งานอ่ะ แบบแคปชอตต่อชอต แล้วอธิบายต้องกดตรงไหน กดยังไง คือแทนที่เหลือเราคนเดียวแล้วจะรีบหาพนักงานเพิ่มมาช่วยเรา หรือไม่ก็ปล่อยเราทำงานของเราไปก็ได้ แล้วช่วงนี้อ่ะ แขกน้อยนะ เหมือนกำลังจะปิดละ แต่กลับเป็นว่าเรายังต้องทำงานจิปาถะเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือสอนแก เหมือนหางานเพิ่มให้อ่ะ บางทียุ่งๆ เดินมาให้แสกนเอกสารการบ้านลูกให้เงี้ยะ
ส่วนตัวเราที่ยังพออยู่ได้ เพราะเรามีแฟนอยู่ที่นี่ มันเหมือนมีเพื่อน เค้าน่ารักดี นิสัยดี สุภาพ ชอบทำอาหารให้เรากิน เจ้าชู้ แต่บางทีก็เริ่มเหนื่อยๆ งานบ้านก็ต้องทำ กับข้าวก็ซื้อ เราไม่เคยแบมือขอเค้าเลยนะ เราคิดว่าแฟร์ๆอ่ะ แต่หลังๆมา เราเริ่มรู้สึกเหนื่อยอ่ะ วันหยุดซักผ้า ไปบ้านแม่เค้า ไปทำกับข้าว หรือบางทีไปละก็ไม่มีอะไรให้ทำ เราก็นั่งง่วงๆอยู่กับแม่เค้า เราก็กวาดบ้านนั่นนี่ จนมันไม่มีอะไรให้ทำอ่ะ หลังๆชวนไปเราบอกเลยหนูขอพักนะ เค้าก็ไม่ยอมไปคนเดียวอีก ละพี่ๆเค้าก็พูดประมาณว่าน้องเค้าติดเรา เราบังคับน้องเค้าได้ แต่พวกเค้าทำไม่ได้ พูกแกมหยอกนะ แต่ความรู้สึกเราคือหน้าชาไปหมดอ่ะ จะอธิบายก็พูดไม่ออก เราไม่เคยบังคับเลย ไม่เคยอะไรเลย เราชิลล์ๆ อยากอยู่ก็ได้ จะไปก็ได้ เวลาอยู่ห้องกับเราเค้ายังไปกินเหล้าทุกคืนเลยยย ทิ้งเราอยู่ห้องคนเดียวจนหลับไประจำ คือถ้าเราคิดจะเลิกเพราะเราเหนื่อยนี่เราไม่ได้เห็นแก่ตัวใช่มั้ย?? เราเป็นห่วงเค้านะ แต่เราเองเริ่มแย่อ่ะ เหมือนไม่ได้พัก เราไม่ขอไรมากนะ ขอแค่วันหยุด พาเราไปซื้อของใช้ พาเราไปกินอะไรอร่อยๆก็พอ ไม่ต้องเลี้ยงด้วย เราออกส่วนของเราเอง ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรเราเลย เราไม่ได้งี่เง่าใช่มั้ยอ่ะ??
ที่เราจะถามก็คือ ลาออกจากงานช่วงโควิดแบบนี้จะเป็นความคิดที่ดีมั้ย ที่บ้านเราไม่ได้ฐานะดีนะ ปานกลาง แต่ลาออกไปก็ไม่ได้เดือดร้อน แต่อาจจะเป็นแบบเซ็งๆคนเคยมีงาน มีเงินเดือน แต่ยิ่งอยู่เหมือนสุขภาพจิตและร่างกายเหมือนเริ่มแย่ลงๆ จะลาไปไหนทีก็ยากลำบากเหลือเกิน
เราควรลาออกดีมั้ยทุกคน????
ขอถามเพิ่มอีกข้อ เราควรเลิกกับแฟนดีมั้ย??
ใครเคยทำงาน และมีแฟนแบบไม่มีปัญหา แต่รู้สึกเหนื่อยบ้างมั้ย??
ข้อดีของพี่เค้าคือ ทำงานใส่ใจรายละเอียด และให้คำปรึกษาดี แต่...มันคือความหลอกลวง คือเค้าเหมือนจะพูดจาดีนะ แต่อยู่มา2ปี เราเจอแต่
จะทำงานตรงเวลาและอยู่ออฟฟิศกันครบๆต่อเมื่อนายมา เจ้าของรีสอร์ทอ่ะนะ พอนายไม่อยู่คือหายกันหมด ไม่มีแผนกไหนอยู่เลย แต่บังคับให้เราอยู่ ถึงแขกจะมีไม่มี เหมือนให้เราเฝ้ายังไงก็ไม่รู้ บางทีรู้สึกเหมือนรปภ. รอบเช้าเลยอ่ะ เหลือเรานั่งทำงาน รอรับแขกอยู่คนเดียว
ข้าวก็ไม่ได้กินบางที น้ำยังไม่ได้กินเลย เวลามีงานก็ชอบโยนให้เราทำ แม้กระทั่งพิมพ์งาน คือทุกอย่าง แล้วยิ่งวันไหนแขกเยอะๆหรือโดนแขกโวยวายคือปวดหัวมาก เป็นไมเกรนแล้วปัจจุบัน แล้วแกเป็นคนใช้งานพวกไมโครซอฟไม่เป็นอ่ะ ยิ่งงานในระบบนี่คือไม่ได้เลยยยย
พอมาวันนึง รีเซฟชั่นลาออกหมด เพราะทนแกไม่ไหว แล้วเหลือเราคนเดียว..
แกให้เราทำแบบการสอนโปรแกรมที่ใช้งานอ่ะ แบบแคปชอตต่อชอต แล้วอธิบายต้องกดตรงไหน กดยังไง คือแทนที่เหลือเราคนเดียวแล้วจะรีบหาพนักงานเพิ่มมาช่วยเรา หรือไม่ก็ปล่อยเราทำงานของเราไปก็ได้ แล้วช่วงนี้อ่ะ แขกน้อยนะ เหมือนกำลังจะปิดละ แต่กลับเป็นว่าเรายังต้องทำงานจิปาถะเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือสอนแก เหมือนหางานเพิ่มให้อ่ะ บางทียุ่งๆ เดินมาให้แสกนเอกสารการบ้านลูกให้เงี้ยะ
ส่วนตัวเราที่ยังพออยู่ได้ เพราะเรามีแฟนอยู่ที่นี่ มันเหมือนมีเพื่อน เค้าน่ารักดี นิสัยดี สุภาพ ชอบทำอาหารให้เรากิน เจ้าชู้ แต่บางทีก็เริ่มเหนื่อยๆ งานบ้านก็ต้องทำ กับข้าวก็ซื้อ เราไม่เคยแบมือขอเค้าเลยนะ เราคิดว่าแฟร์ๆอ่ะ แต่หลังๆมา เราเริ่มรู้สึกเหนื่อยอ่ะ วันหยุดซักผ้า ไปบ้านแม่เค้า ไปทำกับข้าว หรือบางทีไปละก็ไม่มีอะไรให้ทำ เราก็นั่งง่วงๆอยู่กับแม่เค้า เราก็กวาดบ้านนั่นนี่ จนมันไม่มีอะไรให้ทำอ่ะ หลังๆชวนไปเราบอกเลยหนูขอพักนะ เค้าก็ไม่ยอมไปคนเดียวอีก ละพี่ๆเค้าก็พูดประมาณว่าน้องเค้าติดเรา เราบังคับน้องเค้าได้ แต่พวกเค้าทำไม่ได้ พูกแกมหยอกนะ แต่ความรู้สึกเราคือหน้าชาไปหมดอ่ะ จะอธิบายก็พูดไม่ออก เราไม่เคยบังคับเลย ไม่เคยอะไรเลย เราชิลล์ๆ อยากอยู่ก็ได้ จะไปก็ได้ เวลาอยู่ห้องกับเราเค้ายังไปกินเหล้าทุกคืนเลยยย ทิ้งเราอยู่ห้องคนเดียวจนหลับไประจำ คือถ้าเราคิดจะเลิกเพราะเราเหนื่อยนี่เราไม่ได้เห็นแก่ตัวใช่มั้ย?? เราเป็นห่วงเค้านะ แต่เราเองเริ่มแย่อ่ะ เหมือนไม่ได้พัก เราไม่ขอไรมากนะ ขอแค่วันหยุด พาเราไปซื้อของใช้ พาเราไปกินอะไรอร่อยๆก็พอ ไม่ต้องเลี้ยงด้วย เราออกส่วนของเราเอง ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรเราเลย เราไม่ได้งี่เง่าใช่มั้ยอ่ะ??
ที่เราจะถามก็คือ ลาออกจากงานช่วงโควิดแบบนี้จะเป็นความคิดที่ดีมั้ย ที่บ้านเราไม่ได้ฐานะดีนะ ปานกลาง แต่ลาออกไปก็ไม่ได้เดือดร้อน แต่อาจจะเป็นแบบเซ็งๆคนเคยมีงาน มีเงินเดือน แต่ยิ่งอยู่เหมือนสุขภาพจิตและร่างกายเหมือนเริ่มแย่ลงๆ จะลาไปไหนทีก็ยากลำบากเหลือเกิน
เราควรลาออกดีมั้ยทุกคน????
ขอถามเพิ่มอีกข้อ เราควรเลิกกับแฟนดีมั้ย??