เกลียดพี่สาวมากถึงมากที่สุด

เราถามว่า "ไปเก็บโต๊ะหน่อยได้มั้ย"

พี่เราตอบว่า"ทำไม" 

เราตอบว่า "มันรก จะนั่งคนเดียวเลยอ่อ" (ที่รกหมายถึงของที่มันเอาไว้ทำงาน ตอนที่คุยกันมันมานั่งเล่นไอแพดบนที่นอน)

มันบอกว่า "อืม"

ตอนนั้นแบบอะไรว่ะ ไม่เกรงใจใครเลยอ่อ อ้อ...อีกอย่างเหมือนมันจะเอาของเราไปใช้ด้วยทั้งสีน้ำที่จะซื้อมาไว้ทำงาน สมุดที่จะเอาไว้จดเลคเชอร์มันหายไปแล้วไปอยู่กับพี่เราแบบเหมือนกันเป๊ะ เราเคยไปปรึกษาแม่อยู่แม่บอกว่า "มันอาจจะไม่รู้ก็ได้เราอ่ะขี้งก" แล้วจะซื้อให้ใหม่แต่นี่คิดว่ามันเปลืองอ่ะ ยิ่งช่วงนี้โควิดด้วย ตอนที่แม่พูดเราก็คิดว่าเออมันน่าจะไม่รู้แหละ แต่เอาเข้าจริงๆพอคิดไปคิดมาของที่ไม่ใช่ของตัวเองจะเอาไปใช้เลยหรอไม่ถามหน่อยหรอว่าของใคร หรือถ้ารู้ก็น่าจะขอกันก่อนเผื่ออันไหนที่ใช้ไม่ได้จะได้บอกแต่นี่คือเอาไปใช้เลย ล่าสุดเราคิดว่ามันใช้โฟมล้างหน้าเราด้วยคือมันหมดเร็ว ทั้งที่ก็ซื้อมาได้ไม่นาน เราเคยสังเกต(ตอนที่แม่ไปค้างที่ทำงาน)แบบจำที่ๆขวดมันวางไว้ดูว่าจะเปลี่ยนที่มั้ยตกลงคือเปลี่ยน ในห้องน้ำโฟมล้างหน้าเรามันวางแบบขวดเดี่ยวๆเลย บางครั้งมันทำอะไรซักอย่างของเราตก เราก็บอกว่า "เก็บหน่อย" มันไม่สนใจแล้วเดินหนีไปเลยค่ะหรือบางทีก็ชนพัดลมเราหันกลับด้าน(เรากับพี่ใช้คนละตัว) ก็ไม่สนใจ คือทุกๆครั้งเลยอ่ะเราอยากโวยใส่มันมากแต่นี่ก็คิดว่า "เขาเป็นพี่ๆ ใจเย็นๆ" แต่ในใจคือไม่เคารพมันแล้วอ่ะ แล้วก็ตอนนี้คืออคติกับมันไปแล้วคือมันจะทำอะไรเราก็เกลียดไปหมดอ่ะ ไม่อยากเห็นหน้า บางครั้งเราทนไม่ไหวแบบพูดกับมันแรงๆ เช่น ถ้ามันไม่ตอบเราจะบอกว่า "หูหนวกอ่อ' ไม่ตอบอีก เราก็บอกว่า "เป็นใบ้ด้วยแฮะ" แต่ก่อนเวลาเราพูดแบบนี้มันจะทำท่าล้อเลียนอ่ะ แบบพูดตามทำเสียงกวนประสาทใส่ เวลาเจอมันล้อเลียนใส่เราแบบนี้ คือหัวร้อนมากก แต่ก็พยายามเงียบเพราะถ้าแม่เห็นเราพูดแบบนี้กับพี่แม่จะดุทันที

เราควรทำยังไงกับความคิดนี้ดีคะ หรือขอวิธีแก้เผ็ดแรงๆหน่อยแบบอย่างน้อยก็ล้างจานหรือเก็บของที่มันรกๆหน่อย นี่คือเราคิดมากเองรึป่าวเพราะเราก็พึ่ง ม.3 เอง ไม่ได้โตอะไรขนาดนั้นอยู่แล้วหรือว่ายังไงคะขอความเห็นหน่อยค่ะ