การซื้อขายในตลาดหุ้นเกิดขึ้นได้ เพราะมีราคา และ วอลุ่ม
ราคาหุ้นจะขึ้นหรือลงเป็นไปตาม demand(ปริมาณที่ต้องการซื้อหุ้น) และ supply (ปริมาณหุ้นที่มีคนต้องการขาย)
และราคากับวอลุ่มก็นำไปคำนวณด้วยวิธีต่างๆนาๆ ออกมาเป็น indicator สารพัดชนิด

กราฟไม่ได้เป็นตัวกำหนดราคาหุ้น
ราคาหุ้นและวอลุ่มต่างหากที่เป็นตัวกำหนดกราฟ
ดังนั้นการดูกราฟ แล้วมากำหนดว่าราคาหุ้น หรือ ดัชนี จะไปราคานั้น ราคานี้ จึงเป็นการคาดเดาทั้งสิ้น
จะบอกว่าคาดเดาก็ดูจะเป็นการด้อยค่ากราฟเกินไป เอาว่าเป็นการคาดคะเน คาดการณ์ ซึ่งจะมีทั้งถูกและผิด
แต่สิ่งหนึ่งที่กราฟบอกได้เป็นอย่างดี สำหรับคนที่มองภาพออก คือ แนวโน้ม
แนวโน้มขึ้น แนวโน้มลง ไม่ว่าจะมองภาพเล็ก tf เล็ก  tf ใหญ่ นาที ชั่วโมง วัน สัปดาห์ เดือน
แทนที่จะไปคาดการณ์ว่า จะไปเท่านั้นเท่านี้ จะลงเท่านั้นเท่านี้ ปล่อยเป็นหน้าที่ของนักวิเคราะห์
นักลงทุนมองแค่แนวโน้มก็พอ เมื่อมองว่าแนวโน้มจะขึ้นก็ซื้อ เมื่อมองว่าแนวโน้มจะลง ก็ขาย
ซ์้อโดยไม่ต้องไปสนใจราคาเท่าไหร่ ขายโดยไม่สนใจว่าจะกำไร หรือ ขาดทุน
เพราะทุกคนคงเคยเจอประสบการณ์มาแล้วว่าแพงแล้วยังมีแพงกว่า ถูกแล้วยังมีถูกกว่า
หุ้นเน่าๆ ขึ้นได้ยังไง หุ้นดีๆ ทำไมไม่ขึ้น บางทีกลับลงซะอีก
เพราะ demand supply ครับ แต่เหตุผลของ demand supply เราไม่รู้หรอกครับว่าคนซื้อคนขายเขาคิดอะไรอยู่
หุ้นดีมีอนาคต หุ้นเน่ามีอนาคต หุ้นดีแต่อนาคตมืดมน หุ้นเน่า อนาคตเน่ายิ่งกว่า

ถ้ามาสาย pure graph ไม่ใช่ hybrid ต้องไม่สนใจข่าวหรือพื้นฐานของหุ้น
ดูแนวโน้มอย่างเดียวเลย กราฟที่ดีจะไม่หลอก หรือ หลอกบ้างเป็นบางครั้ง
เวลาขาขึ้นใหญ่ จะกินคำโต พอเจอขาลงจะไม่ติดดอย

ผมไม่ใช่เซียน ถ้าเห็นต่างช่วยแนะนำด้วยนะครับ