สวัสดีค่ะ เราอยากฟังประสบการณ์จากหลายๆคน ที่มีประสบการณ์เดียวกันหรือคล้ายๆกับเราบ้างค่ะ
***ส่วนนี้ขอเล่าเรื่องของเรานะคะ***
เราอายุ 21 ปี กับแฟนอายุ 40 ปี เราได้เจอและคบกันมาได้เกือบ 2 ปีแล้วค่ะ เราได้มีโอกาสเจอกันครั้งแรกตอนที่เราพึ่งได้เที่ยวผับ
แฟนเราเข้ามาจีบเราก่อนเพราะคิดว่าเราอายุประมาณ 25 (ซึ่งตอนนั้นเข้าผับเราพึ่งอายุ 19 สงสัยเราหน้าแก่😓) และเราก็คิดว่าแฟนเราอายุคงประมาณ30 ต้นๆ ก็คุยกันไปคุยกันมาจนถามอายุกัน ก็มีความตกใจ555 แต่ก็มีความรู้สึกดีๆให้กันไปแล้ว แต่เราถามเค้ามาก่อนแล้วนะคะว่า "พี่ไม่มีเมียจริงๆใช่มั้ย?" เค้าก็บอกว่า "ไม่มีจริงๆ" เราก็สบายใจค่ะ เพราะเราไม่มีทางยอมเป็นน้อยเด็ดขาด555 แล้วก็มาตกใจอีกรอบค่ะเรื่องลูกของเค้า อันนี้ตกใจจริงๆค่ะ เค้าก็เล่าให้ฟังว่าเค้ามีลูกแล้วนะ มีลูกสาว 2 คน คนโตอายุเท่าเรา คนเล็กห่างกับเรา 2 ปี ตอนนั้นเราเคลียดเลยค่ะ เรากังวลไปหมด ว่าถ้าเราคบกันครอบครัวเค้าจะรับเราได้มั้ย ครอบครัวเราจะรับแฟนเราได้มั้ย แฟนเราก็บอกว่า "ลองคบกันดูก่อนสิค่อยๆเป็นค่อยๆไป" ไอ้เราก็คลั่งรักเค้าไปแล้วก็เลยตอบตกลงคบกัน
เราพาแฟนเรามาไหว้พ่อแม่เรา ครอบครัวเราโอเคดีค่ะ แม่เราบอกว่ามีแฟนที่โตกว่าเราก็ดีค่ะจะได้ดูแลเราได้ แล้วแฟนเราก็พาเราไปเจอครอบครัวเค้าค่ะ ที่บ้านแฟนเราเค้าอาศัยอยู่กับคุณแม่ของเค้าและก็ลูกสาวค่ะ แต่ลูกสาว2 คนเค้าจะไปๆมาๆระหว่างบ้านกับหอพักค่ะ เลยไม่ค่อยได้มีโอกาสเจอกันจนถึงตอนนี้คบมาได้จะ 2 ปี แล้วเรายังไม่เคยคุยกับลูกสาวเค้าเลยค่ะ เราไม่รู้เลยว่าจะวางตัวยังไงกับลูกสาวเค้าและเราก็กังวลมากๆเลยค่ะว่าลูกสาวเค้าจะคิดยังไงกับเรา แต่แฟนเราบอกว่าไม่ต้องกังวลที่บ้านเค้าชิลๆกันอยู่แล้ว อ่ะเราก็ไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่ แต่ก็แอบอึดอัดบ้างเล็กน้อยเวลาเจอกันที่บ้านค่ะ***
.
.
ในส่วนของปัญหาตอนนี้คือ เราไม่รู้ว่าเราจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีค่ะ คือเวลาเราน้อยใจแฟนเรา เค้าไม่ค่อยจะง้อเราเลยค่ะ แต่เราก็ไม่ได้งอนเค้าบ่อยๆนะคะ ยกตัวอย่างเช่น
(ตอนเราป่วยเรานอนพักไปนานหลายชม.พอเราตื่นขึ้นมาเราก็หวังว่าแฟนจะทักมาหาเรา แต่มาดูโทรศัพท์ก็ไม่มีข้อความอะไรจากแฟนเราเลย เราก็น้อยใจ เค้าก็ไม่ง้อเราเลย เค้ายกเหตุผลปัญหาชีวิตเค้ามาอ้างเรื่องการงานเรื่องเงินว่าตอนนี้เค้าเคลียดมากเลยนะอะไรที่ปล่อยผ่านไปได้ก็ปล่อยไปบ้าง เราก็ถามเค้ากลับไปว่า เราสำคัญน้อยที่สุดเลยใช่มั้ย เค้าตอบประมาณว่าปัญหาเล็กๆน้อยๆของเราเค้าไม่อยากเอามาเคลียด ถ้าเทียบกับเรื่องที่เค้าเคลียดอยู่คือเรื่องค่ารักษาคุณแม่เค้าที่ป่วยกับค่าเทอมและค่าหอของลูกๆเค้า บวกกับตอนนี้ธุรกิจของเค้าก็กำลังแย่ เราก็เข้าใจแฟนเราและไม่งอแงอีกค่ะ)
*กลับเข้าคำถามต่อนะคะ เราเคลียร์ปัญหากันไปได้ด้วยดีแล้ว แต่ลึกๆภายในใจเราเนี่ยยังน้อยใจอยู่เลยค่ะ เรื่องที่เราสำคัญเป็นลำดับสุดท้ายของเค้า กับคุณแม่เค้าเรายังเข้าใจได้นะคะว่าคุณแม่เค้าสำคัญที่สุด รองลงมาคือลูกๆเค้า และเราคือสุดท้าย มันพาลน้อยใจไปหมดเลยค่ะ
*เราจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ วอนคนที่มีประสบการณ์ที่ใกล้เคียงกันและขอความคิดเห็นจากหลายๆคนด้วยนะคะ
มีแฟนอายุมากกว่า19ปี และมีลูกที่อายุเท่ากับเรา
***ส่วนนี้ขอเล่าเรื่องของเรานะคะ***
เราอายุ 21 ปี กับแฟนอายุ 40 ปี เราได้เจอและคบกันมาได้เกือบ 2 ปีแล้วค่ะ เราได้มีโอกาสเจอกันครั้งแรกตอนที่เราพึ่งได้เที่ยวผับ
แฟนเราเข้ามาจีบเราก่อนเพราะคิดว่าเราอายุประมาณ 25 (ซึ่งตอนนั้นเข้าผับเราพึ่งอายุ 19 สงสัยเราหน้าแก่😓) และเราก็คิดว่าแฟนเราอายุคงประมาณ30 ต้นๆ ก็คุยกันไปคุยกันมาจนถามอายุกัน ก็มีความตกใจ555 แต่ก็มีความรู้สึกดีๆให้กันไปแล้ว แต่เราถามเค้ามาก่อนแล้วนะคะว่า "พี่ไม่มีเมียจริงๆใช่มั้ย?" เค้าก็บอกว่า "ไม่มีจริงๆ" เราก็สบายใจค่ะ เพราะเราไม่มีทางยอมเป็นน้อยเด็ดขาด555 แล้วก็มาตกใจอีกรอบค่ะเรื่องลูกของเค้า อันนี้ตกใจจริงๆค่ะ เค้าก็เล่าให้ฟังว่าเค้ามีลูกแล้วนะ มีลูกสาว 2 คน คนโตอายุเท่าเรา คนเล็กห่างกับเรา 2 ปี ตอนนั้นเราเคลียดเลยค่ะ เรากังวลไปหมด ว่าถ้าเราคบกันครอบครัวเค้าจะรับเราได้มั้ย ครอบครัวเราจะรับแฟนเราได้มั้ย แฟนเราก็บอกว่า "ลองคบกันดูก่อนสิค่อยๆเป็นค่อยๆไป" ไอ้เราก็คลั่งรักเค้าไปแล้วก็เลยตอบตกลงคบกัน
เราพาแฟนเรามาไหว้พ่อแม่เรา ครอบครัวเราโอเคดีค่ะ แม่เราบอกว่ามีแฟนที่โตกว่าเราก็ดีค่ะจะได้ดูแลเราได้ แล้วแฟนเราก็พาเราไปเจอครอบครัวเค้าค่ะ ที่บ้านแฟนเราเค้าอาศัยอยู่กับคุณแม่ของเค้าและก็ลูกสาวค่ะ แต่ลูกสาว2 คนเค้าจะไปๆมาๆระหว่างบ้านกับหอพักค่ะ เลยไม่ค่อยได้มีโอกาสเจอกันจนถึงตอนนี้คบมาได้จะ 2 ปี แล้วเรายังไม่เคยคุยกับลูกสาวเค้าเลยค่ะ เราไม่รู้เลยว่าจะวางตัวยังไงกับลูกสาวเค้าและเราก็กังวลมากๆเลยค่ะว่าลูกสาวเค้าจะคิดยังไงกับเรา แต่แฟนเราบอกว่าไม่ต้องกังวลที่บ้านเค้าชิลๆกันอยู่แล้ว อ่ะเราก็ไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่ แต่ก็แอบอึดอัดบ้างเล็กน้อยเวลาเจอกันที่บ้านค่ะ***
.
.
ในส่วนของปัญหาตอนนี้คือ เราไม่รู้ว่าเราจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีค่ะ คือเวลาเราน้อยใจแฟนเรา เค้าไม่ค่อยจะง้อเราเลยค่ะ แต่เราก็ไม่ได้งอนเค้าบ่อยๆนะคะ ยกตัวอย่างเช่น
(ตอนเราป่วยเรานอนพักไปนานหลายชม.พอเราตื่นขึ้นมาเราก็หวังว่าแฟนจะทักมาหาเรา แต่มาดูโทรศัพท์ก็ไม่มีข้อความอะไรจากแฟนเราเลย เราก็น้อยใจ เค้าก็ไม่ง้อเราเลย เค้ายกเหตุผลปัญหาชีวิตเค้ามาอ้างเรื่องการงานเรื่องเงินว่าตอนนี้เค้าเคลียดมากเลยนะอะไรที่ปล่อยผ่านไปได้ก็ปล่อยไปบ้าง เราก็ถามเค้ากลับไปว่า เราสำคัญน้อยที่สุดเลยใช่มั้ย เค้าตอบประมาณว่าปัญหาเล็กๆน้อยๆของเราเค้าไม่อยากเอามาเคลียด ถ้าเทียบกับเรื่องที่เค้าเคลียดอยู่คือเรื่องค่ารักษาคุณแม่เค้าที่ป่วยกับค่าเทอมและค่าหอของลูกๆเค้า บวกกับตอนนี้ธุรกิจของเค้าก็กำลังแย่ เราก็เข้าใจแฟนเราและไม่งอแงอีกค่ะ)
*กลับเข้าคำถามต่อนะคะ เราเคลียร์ปัญหากันไปได้ด้วยดีแล้ว แต่ลึกๆภายในใจเราเนี่ยยังน้อยใจอยู่เลยค่ะ เรื่องที่เราสำคัญเป็นลำดับสุดท้ายของเค้า กับคุณแม่เค้าเรายังเข้าใจได้นะคะว่าคุณแม่เค้าสำคัญที่สุด รองลงมาคือลูกๆเค้า และเราคือสุดท้าย มันพาลน้อยใจไปหมดเลยค่ะ
*เราจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ วอนคนที่มีประสบการณ์ที่ใกล้เคียงกันและขอความคิดเห็นจากหลายๆคนด้วยนะคะ