มาเรียนไกลบ้านแล้วคิดถึงพ่อแม่

คือว่าเราเองก็เป็นหนึ่งในเด็กหลายๆคนที่เมื่อต้องมาเรียนไกลจากบ้าน ก็รู้สึกคิดถึงพ่อแม่ เรารักพ่อกับแม่ของเรามากค่ะ
ในช่วงปิดเทอมตอนที่ได้มีโอกาสกลับไปอยู่บ้านมันเป็นอะไรที่รู้สึกดีมากๆ ไม่เคยรู้สึกเป็นสุขขนาดนั้นมาก่อน แต่ในทางกลับกันเมื่อถึงวันที่ต้องจากลาแล้วรอช่วงปิดเทอมอีกครั้ง น้ำตามันก็ไหลออกมา เรารู้สึกไม่โอเคเลยซักนิดเดียว ที่ๆไม่มีพ่อกับแม่มันเงียบมากจริงๆ ไม่เคยรู้สึกไม่โอเคขนาดนี้มาก่อน เราก็รู้แหละว่ามันมีเทคโนโลยีจะโทรหากันก็ได้แต่โทรแล้วมันกอดเค้าไม่ได้ ก็ยังร็สึกไม่ดีอยู่ดี จะมองว่าเราเป็นคนโลภมากก็ได้นะคะ เพราะเรารักพ่อกับแม่มากจริงๆ ใครมีวิธีจัดการความรู้สึกก็มาแชร์กันได้นะคะ คงมีหลายคนเหมือนกันที่จัดการความรู้สึกไม่ได้เวลาที่ต้องห่างจากคนที่เรารัก