รอดูเรื่องนี้ในโรงมาตั้งแต่ต้นปี แต่ก็เลื่อนมาเรื่อย ๆ เพราะโควิด ไม่แน่ว่าตกลงได้เข้าโรงไหม แต่เพิ่งได้ดูใน Disney +
เรื่องนี้รอเพราะกงยู เนื่องจากเป็นติ่งมาก่อนและเป็นหนึ่งในดาราเกาหลีรุ่นก่อนที่ยังจำได้ เนื่องจาก 6-7 ปีให้หลังดูซีรีย์เกาหลีไม่มากนัก
ซอบก (พัคโบกอม) เป็นชื่อของมนุษย์อมตะที่ถูกสร้างขึ้นมา จริง ๆ จะเรียกว่าอมตะก็ไม่ถูกนัก เพราะตายได้เหมือนกัน ถ้าไม่ได้ฉีดยา จึงต้องอยู่ในห้องทดลองตลอดเวลา
วันหนึ่งก็มีเหตุให้ต้องย้ายซอบกไปยังห้องทดลองอีกแห่งหนึ่ง มินกียอง (กงยู) อดีตตำรวจนอกเครื่องแบบรับหน้าที่อารักขาพาไปส่งยังจุดหมายปลายทาง โดยเขาจะได้รับการรักษาโรคร้ายที่เป็นอยู่เป็นข้อแลกเปลี่ยน
ระหว่างทาง ปมและความเป็นมาของตัวละครทั้งคู่ค่อย ๆ เปิดเผยออกมา รวมทั้งความผูกพันในฐานะเพื่อนมนุษย์ที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น
แม้จะเป็นหนังแนวไซไฟประเภทที่ตัวเอกมีพลังพิเศษ ซึ่งปกติมักเน้นการต่อสู้กันวินาสสันตะโร บางครั้งก็หาเหตุผลอะไรไม่ได้ แต่บทและประเด็นที่เรื่องนี้ต้องการสื่อสารก็ไม่ได้ด้อยเลย
การที่มินกียอง ปกป้องซอบกสุดตัว ด้วยเหตุผลง่าย ๆ ว่าถ้าซอบกตาย เขาก็ตายด้วย โดยไม่รู้ว่าถ้าเขารอด ก็หมายความว่าซอบกต้องตาย แล้วมินกียองจะตัดสินใจอย่างไร
ความเป็นอมตะของซอบกในเรื่องนี้ จริง ๆ แล้วก็ไม่ต่างอะไรจากการโคลนนิ่งคนขึ้นมาเพื่อเป็นอะไหล่สำรองให้คนจริง ๆ มีอายุยืนยาวออกไป
การที่อีกฝ่ายพยายามฆ่าซอบกให้ได้ ก็มีเหตุผลรับฟังได้ เพราะเกรงว่าถ้าคนเราเป็นอมตะ โลกจะต้องวุ่นวาย เมื่อคนเราไม่ตายก็ไม่กลัวกฎหมายบ้านเมือง จะก่อกรรมทำเข็ญขนาดไหนก็ได้
ในมุมหนึ่งพลังเหนือมนุษย์ของซอบก ไม่ต่างอะไรจากปีศาจดี ๆ นี่เอง โชคดีว่าหนังสร้างให้ซอบกเป็นมนุษย์อมตะที่มีจริยธรรมอยู่บ้าง จึงเป็นฝ่ายจัดการทุกอย่างเสียเอง แม้จะโหดไปนิดกับคนที่ทำตามคำสั่งก็ตาม
ระหว่างดูหนังเรื่องนี้ ความคิดที่เกิดขึ้นคือ
คนเราจะกลัวตายไปทำไม ในเมื่อเกิดมาก็ต้องตาย แถมไม่มีใครรู้ว่าจะตายเมื่อไหร่ บางคนป่วยกระเสาะกระแสะตลอดปีตลอดชาติ ตายหลังคนแข็งแรงก็มีถมไป
แล้วการมีชีวิตอมตะ(ไม่ใช่แบบซอบก) เอาแบบสุดโต่งไปเลยคือ ไม่เจ็บ ไม่ป่วย ไม่ตาย ต่อให้เกิดมาบนกองเงินกองทอง ชีวิตสุขสบายก็เถอะ มันสนุกตรงไหน
ลองคิดดูว่าเช้าตื่นขึ้นมา ไม่กินก็ได้ เพราะไม่ตาย ไม่ต้องทำมาหากินอะไร เพราะต่อให้จนลงก็ไม่ตายอยู่ดี
ถ้าบอกว่าเป็นอมตะและมีเงินก็ดีสิ จะได้เดินทางท่องเที่ยวไปทั่วโลก ว่าแต่คนเราจะเที่ยวเล่นเรื่อยเปื่อยเป็นร้อยเป็นพันปีโดยไม่เบื่อจริง ๆ หรือ
ยิ่งถ้าแต่งงานมีครอบครัว แล้วสามีหรือภรรยา ลูกหลาน ไม่ได้เป็นอมตะเหมือนกัน ก็ต้องคอยดูคนที่เรารักจากไปคนแล้วคนเล่า ท้ายที่สุดแล้วจะมีความสุขได้อย่างไร
จะว่าไป ความตายทำให้ชีวิตคนเรามีความหมาย เพราะทำให้เรามีเป้าหมายว่าจะ “อยู่” ในช่วงเวลาหนึ่งนี้ไปเพื่ออะไร
หนังเรื่องเดียว ทำให้คิดกระเจิดกระเจิงไปได้ไกลเหมือนกันนะ
ติดตามอ่านข้อเขียนอื่น ๆ ได้ที่
https://www.blockdit.com/users/5f1778f06a1b2a0b2feab8a2 
ซอบก ความตายทำให้ชีวิตมีความหมาย (มีสปอย)
เรื่องนี้รอเพราะกงยู เนื่องจากเป็นติ่งมาก่อนและเป็นหนึ่งในดาราเกาหลีรุ่นก่อนที่ยังจำได้ เนื่องจาก 6-7 ปีให้หลังดูซีรีย์เกาหลีไม่มากนัก
ซอบก (พัคโบกอม) เป็นชื่อของมนุษย์อมตะที่ถูกสร้างขึ้นมา จริง ๆ จะเรียกว่าอมตะก็ไม่ถูกนัก เพราะตายได้เหมือนกัน ถ้าไม่ได้ฉีดยา จึงต้องอยู่ในห้องทดลองตลอดเวลา
วันหนึ่งก็มีเหตุให้ต้องย้ายซอบกไปยังห้องทดลองอีกแห่งหนึ่ง มินกียอง (กงยู) อดีตตำรวจนอกเครื่องแบบรับหน้าที่อารักขาพาไปส่งยังจุดหมายปลายทาง โดยเขาจะได้รับการรักษาโรคร้ายที่เป็นอยู่เป็นข้อแลกเปลี่ยน
ระหว่างทาง ปมและความเป็นมาของตัวละครทั้งคู่ค่อย ๆ เปิดเผยออกมา รวมทั้งความผูกพันในฐานะเพื่อนมนุษย์ที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น
แม้จะเป็นหนังแนวไซไฟประเภทที่ตัวเอกมีพลังพิเศษ ซึ่งปกติมักเน้นการต่อสู้กันวินาสสันตะโร บางครั้งก็หาเหตุผลอะไรไม่ได้ แต่บทและประเด็นที่เรื่องนี้ต้องการสื่อสารก็ไม่ได้ด้อยเลย
การที่มินกียอง ปกป้องซอบกสุดตัว ด้วยเหตุผลง่าย ๆ ว่าถ้าซอบกตาย เขาก็ตายด้วย โดยไม่รู้ว่าถ้าเขารอด ก็หมายความว่าซอบกต้องตาย แล้วมินกียองจะตัดสินใจอย่างไร
ความเป็นอมตะของซอบกในเรื่องนี้ จริง ๆ แล้วก็ไม่ต่างอะไรจากการโคลนนิ่งคนขึ้นมาเพื่อเป็นอะไหล่สำรองให้คนจริง ๆ มีอายุยืนยาวออกไป
การที่อีกฝ่ายพยายามฆ่าซอบกให้ได้ ก็มีเหตุผลรับฟังได้ เพราะเกรงว่าถ้าคนเราเป็นอมตะ โลกจะต้องวุ่นวาย เมื่อคนเราไม่ตายก็ไม่กลัวกฎหมายบ้านเมือง จะก่อกรรมทำเข็ญขนาดไหนก็ได้
ในมุมหนึ่งพลังเหนือมนุษย์ของซอบก ไม่ต่างอะไรจากปีศาจดี ๆ นี่เอง โชคดีว่าหนังสร้างให้ซอบกเป็นมนุษย์อมตะที่มีจริยธรรมอยู่บ้าง จึงเป็นฝ่ายจัดการทุกอย่างเสียเอง แม้จะโหดไปนิดกับคนที่ทำตามคำสั่งก็ตาม
ระหว่างดูหนังเรื่องนี้ ความคิดที่เกิดขึ้นคือ
คนเราจะกลัวตายไปทำไม ในเมื่อเกิดมาก็ต้องตาย แถมไม่มีใครรู้ว่าจะตายเมื่อไหร่ บางคนป่วยกระเสาะกระแสะตลอดปีตลอดชาติ ตายหลังคนแข็งแรงก็มีถมไป
แล้วการมีชีวิตอมตะ(ไม่ใช่แบบซอบก) เอาแบบสุดโต่งไปเลยคือ ไม่เจ็บ ไม่ป่วย ไม่ตาย ต่อให้เกิดมาบนกองเงินกองทอง ชีวิตสุขสบายก็เถอะ มันสนุกตรงไหน
ลองคิดดูว่าเช้าตื่นขึ้นมา ไม่กินก็ได้ เพราะไม่ตาย ไม่ต้องทำมาหากินอะไร เพราะต่อให้จนลงก็ไม่ตายอยู่ดี
ถ้าบอกว่าเป็นอมตะและมีเงินก็ดีสิ จะได้เดินทางท่องเที่ยวไปทั่วโลก ว่าแต่คนเราจะเที่ยวเล่นเรื่อยเปื่อยเป็นร้อยเป็นพันปีโดยไม่เบื่อจริง ๆ หรือ
ยิ่งถ้าแต่งงานมีครอบครัว แล้วสามีหรือภรรยา ลูกหลาน ไม่ได้เป็นอมตะเหมือนกัน ก็ต้องคอยดูคนที่เรารักจากไปคนแล้วคนเล่า ท้ายที่สุดแล้วจะมีความสุขได้อย่างไร
จะว่าไป ความตายทำให้ชีวิตคนเรามีความหมาย เพราะทำให้เรามีเป้าหมายว่าจะ “อยู่” ในช่วงเวลาหนึ่งนี้ไปเพื่ออะไร
หนังเรื่องเดียว ทำให้คิดกระเจิดกระเจิงไปได้ไกลเหมือนกันนะ
ติดตามอ่านข้อเขียนอื่น ๆ ได้ที่
https://www.blockdit.com/users/5f1778f06a1b2a0b2feab8a2