[CR] รีวิว : "Seobok ซอบก" : หนังพาไปไกลกว่าแอ๊กชั่นดาษดื่น กงยูคือที่สุด พัคโบกอมจะทำให้คุณหลงรัก

SEOBOK ซอบก มนุษย์อมตะ (Lee Yong Joo)
...
“หนังพาคนดูมาไกลกว่าความเป็นแอ๊กชั่นดาษดื่น กงยูคือที่สุด แต่พัคโบกอม จะทำให้ทุกคนหลงรัก”
...
 
มีความอยากดูหนังมากๆ ตั้งแต่วางโปรแกรมในช่วงก่อนปีใหม่ ก่อนเลื่อนมาฉายจริงๆ ในช่วงสงกรานต์ (พร้อมกับการเจอโควิดระลอกสาม) แต่นั่นไม่ได้ทำให้ความอยากดูของผมลดลง ตรงกันข้ามกลับเรื่องตีตั๋วเข้าโรงหนังแบบไม่กลัวโรคระบาด (นี่ส่วนตัว มั่นใจในมาตรการความปลอดภัยของโรงหนังมาก และกล้าการันตีกับทุกคนว่าโรงหนังปลอดภัยสูงมาก) ...ไม่ใช่เพราะคลั่งไคล้สองสามีทิพย์แห่งชาติ แม้ลึกๆ จะแอบเอ็นดูน้องโบกอมอยู่ไม่น้อย ..แต่อยากดูเพราะชอบงาน Architecture 101 ของผู้กำกับลียงจู ไม่น้อย แถมแอบคาดหวังเล็กๆ ว่าผู้กำกับที่ทำหนังรักได้ละมุนละไม จะมาทำหนังแอ๊กชั่นได้ดีขนาดไหน และในความเป็นแอ๊กชั่นนั้น น่าจะมีอะไรดีๆ ซ่อนอยู่ไม่น้อย
 
Seobok เล่าเรื่องราวของซอบก (พัคโบกอม) มนุษย์โคลนนิ่งรายแรกของโลก ที่ไม่ได้มีแค่การเป็นมนุษย์โคลนนิ่ง แต่ซอบกกลับเป็นความหวังเดียวของมนุษยชาติ เพราะเซลล์ที่กระดูกสันหลังสามารถเป็นยาอายุวัฒนะเพื่อทำการรักษาโรคร้ายและทำให้มนุษย์อื่นๆ อยู่ได้อย่างอมตะ เมื่อนักวิทยาศาสตร์ผู้สร้างซอบกถูกฆ่าตาย สถานภาพของซอบกจึงไม่ปลอดภัยและเป็นที่ต้องการและถูกกำจัดทิ้งไป  นั่นจึงทำให้มินกีฮอน (กงยู) อดีตสายลับที่กำลังป่วยหนักและรอวันตายด้วยโรคร้าย ถูกจ้างให้มาดูแลซอบก เพื่อไปส่งในที่ปลอดภัย แลกกับรับปากว่าจะให้เซลล์กระดูกสันหลังของซอบกเพื่อทำการรักษาอาการโรคร้ายที่เป็นอยู่ ...แต่ๆๆ ภารกิจนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะมีอุปสรรคทั้งการตามล่า การแย่งชิงตัว ซึ่งนำมาสู่การไล่ล่าที่ไม่สิ้นสุด
 
ด้วยพล็อตของหนัง เอื้อให้เป็นหนังแนวแอ๊กชั่น ไซไฟ พร้อมกับซีนแบบ Non Stop Action ได้ไม่ยาก แต่ผู้กำกับลียงจู กลับทำตัวหนังให้ไปไกลกว่าความเป็นหนังแอ๊กชั่นดาษดื่น (ที่เชื่อว่าคงสะใจแค่ประเดี๋ยวประด๋าว แต่ดูซ้ำๆ ก็น่าเบื่อ) ...หนังกลับเลือกที่จะพูดประเด็นใหญ่คือแง่คิดของการมีชีวิตอยู่ ผ่านสองตัวละครที่คนหนึ่งใช้ชีวิตมาอย่างโชกโชน ผ่านเรื่องราวความทุกข์และเผชิญกับโรคร้ายในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต กับอีกคนที่ไม่ใช่มนุษย์แท้ กำลังเริ่มต้นชีวิต ก่อนพบว่าชีวิตที่เพิ่งเริ่มต้นใหม่นั้น มันดีจริงๆ หรือ การมีชีวิตอยู่ในโลกแบบนี้ มันมีคุณค่าจริงๆ หรือ 
 
นอกจากประเด็นเรื่องการมีอยู่ คุณค่าของคำว่าชีวิต การพัฒนาความสัมพันธ์ของสองตัวละครทั้งกีฮอนและซอบก คือจุดเด่นที่มีคุณค่าไม่น้อย ...บอกตรงๆ ว่าเคมีการแสดงคู่กันทั้งของพี่ใหญ่กงยู และน้องเล็ก โบกอม มันเคมี๊ เคมี มันมีพลังอะไรบางอย่างที่ดูเข้ากั๊น เข้ากัน แบบไม่ต้องมีนางเอกมาคั่น (อย่าคิดว่านี่คือหนัง Y เชียวนะ) ...ชอบที่การผูกเรื่องให้ตัวละครสองตัวที่ต่างกันสุดขั้ว มาใช้ชีวิต ผูกพัน และพัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เราได้เห็นมุมที่ละเอียดอ่อนของตัวละครมนุษย์แท้ๆ และมนุษย์โคลนนิ่งที่มีจิตใจที่ดีและละเอียดอ่อนกว่ามนุษย์หลายคนบนโลกนี้ซะอีก ...จุดเด่นของหนังคือทำให้คนดูซึมซับ ผูกพันในตัวละครทั้งสองตัว และนั่นทำให้บทสรุปของหนังมันยิ่งใหญ่ ทรงพลัง ได้มากกว่าซีนแอ๊กชั่นโครมคราม ที่หนังก็จัดหนัก จัดเต็มไม่แพ้กันซะอีก
 
การแสดงของสองตัวละครคือจุดเด่นมาก ...กงยู คือดีมาก ในแง่ของอารมณ์ ความซับซ้อนของตัวละครที่มีปมปัญหาและกำลังมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน เรียกว่าการแสดงของกงยู ไม่เสียชื่อโอปป้า สามีทิพย์แห่งชาติเกาหลีและไทย คือเล่นดี มีพลัง และยังเสริมพลังให้ตัวโบกอมไปด้วยในตัว 
 
แต่ที่ไม่ชมไม่ได้เลยคือ พัคโบกอม ในบกซอบก ...นี่คือตัวละครที่ทำให้คนดูผูกพัน หลงรัก และโบกอมก็ตีบท มนุษย์โคลนนิ่งนี้ได้แตกละเอียด ทั้งสีหน้า แววตา ความน่ารัก น่าเอ็นดู น่าสงสาร น้องเล่นได้สุดพลังมากๆ  ..ซีนช่วงท้ายคือการแสดงที่ทรงพลังมากๆ ของโบกอม ...และเชื่อว่าหลายคนต้องร้องไห้ให้น้องแน่ๆ ...โบกอมพิสูจน์แล้วว่าเป็นสายเลือดใหม่ทางการแสดง และทำให้รู้ว่าวงการบันเทิงเกาหลี กว่าจะสร้างคนมาปรากฏที่หน้าจอสักคน ไม่ใช้เรื่องง่ายๆ และนักแสดงทุกคนคือของจริง ...ผมเชื่อว่า คนดูจะตกหลุมรัก พักโบกอม แน่ๆ 
 
 
สรุปแล้ว Seobok คืองานที่คุ้มค่านะที่จะเข้าไปดูในโรงหนัง แบบไม่ต้องกลัวโควิด ...แค่อยากคาดหวังว่ามันจะเป็นแอ๊กชั่นจ๋า แต่เชื่อเถอะนี่คือหนังที่สร้างคุณค่าดีๆ ให้ชีวิต แค่ไปดูกงยูกับพัคโบกอมก็คุ้มค่าแล้วจริงๆ
 
ให้ 8.5 คะแนนครับ 

ฝากติดตามเพจ 
https://www.facebook.com/urrahoei

 
#SEOBOK
#ซอบก
#เอ้อระเหยลอยลม