สวัสดีค่ะ หนูชื่อพลอย อายุ13ปีนะคะ หนูมีเรื่องอยากจะระบาย หรือถามพี่ๆเพื่อนๆค่ะ
ก็ตาม หัวข้อกระทู้เลยนะคะ ตั้งแต่เกิดมา หนูไม่เคย เจอหน้าพ่อของตัวเองเลยค่ะ เคยเจอแต่ในเฟสบุ๊ค ตั้งแต่เกิดมา ในชีวิตหนูก็มีแค่ ตา ยาย แม่ และน้องชายอีก4คนค่ะ น้องก็เป็นลูกของพ่อเลี้ยงหมดเลย น้องมีพ่อมีแม่ครบ แต่หนูขาดอีกหลายคน พ่อ ปู่ย่า อา และญาติๆฝ่ายพ่อ พ่อไปมีครอบครัวใหม่ค่ะ มีลูกชายคนเดียว พ่อไม่เคยทักหรือโทรมาหาหนูก็เลย แต่มีวันนึงพ่อทักมาหาหนูไม่รู้เจอเฟสบุ๊คบุ๊คได้ยังไงนะคะ พ่อก็ทักมาบอกว่า ที่พ่อต้องทิ้งหนูไปก็เพราะ ครอบครัวหนูดูถูกว่าพ่อจนไม่ยอมรับในตัวพ่อ แต่ใครๆก็บอกหนูว่าพ่อทิ้งหนูไปเองค่ะ แล้วช่วงนี้ความรู้สึกหนูก็ดิ่งมากๆค่ะ หนูไม่เคยมีความสุข ถึงแม้บ้านหนูจะรวยจะยังไงก็เถอะค่ะ ซึ่งมันก็เป็นเหตุผลหลายอย่าง ทั้งแม่เลิกกับพ่อเลี้ยงแล้วมีใหม่อีกคน น้องก็อยู่กับพ่อเค้าค่ะ มีน้องชาย1คนที่อยู่กับหนู ส่วนแม่ก็ไปอยู่กับสามีใหม่อีกคน หนูก็อยู่กับยายตาและก็น้องชาย1คน แต่ไม่มีความสุขเลยเพราะ(ขอพูดตรงๆนะคะ)ยายขี้บ่น ตาไม่ได้ขี้บ่น แต่ถ้าด่าทีนึงก็มาชุดใหญ่เลย น้องก็จะเอาชนะอย่างเดียวไม่เคยเชื่อหังหนูเลย น้องไม่ตั้งใจเรียน หนูพยายามจะเปลี่ยนนิสัยน้องให้ชอบเรียนหนังสือ ให้เรียนเก่งเหมือนหนู ไม่ต้องเลิศเลออะไร แต่น้องก็ไม่เคยเชื่อฟังหนูเลย เวลามีปัญหาอะไรทุกอย่างก็ถาโถมมาที่หนู แล้วที่เป็นปมด้อมมาตลอดคือ มีคนชอบมาถามว่า เคยเห็นหน้าพ่อไหม้ รู้จักไหม หนูเหมือนพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ แล้วก็บอกคำเดียวคือไม่รู้จัก เวลาหนูเห็นเพื่อนๆมีความสุขกับครอบครัว หนูก็รู้สึกอิจฉา เวลาไปโรงเรียนก็ไม่ค่อยมีเพื่อนค่ะเพราะหนูกับเพื่อนคนละสไตล์กัน เพื่อนปากจัด ซึ่งหนูรับไม่ได้เพราะที่บ้านหนูก็สาหัสมากพอแล้วค่ะ ยายชอบบ่นจุกจิกมาก เล่นโทรศัพท์ก็ด่า ทำอะไรพลาดนิดหน่อยก็ด่า บางวันก็ดี บางวันก็ร้าย น้องชายก็กวน เพื่อนก็ปากไม่ดี ไม่มีเหตุผลงี้เง่า พอหนูเรียนเก่งเหนือกว่าเพื่อนในห้องครูชมนู่นนี่นั่น เพื่อนก็เบ้ปากใส่หนู ที่สำคัญ เวลาครูใก้ทำใบงาน เพื่อนทั้งห้องก็มาจุกอยู่ที่หนูคนเดียว เดี๋ยวพอคนนู้นเรียกคนนี้เรียก หนูก็รวนมากๆ พอไม่สอนให้ไม่ครบคน ก็มาต่อว่า ว่าหนูลำเอียง พอเวลาแบบนี้ก็นึกถึงหนูกันทุกคนเลยค่ะ แต่ผลสุดท้ายงานเพื่อนำเสร็จ แต่หนูไม่เสร็จ ก็โดนครูตำหนิมาตลอด พอถึงเวลาสอบก็เรียกๆๆๆอยู่นั่นจะให้บอกคำตบอย่างเดียวเลยค่ะ จนหนูต้องแกล้งไม่ได้ยิน พอกนูแกล้งไม่ได้ยิน เพื่อนก็หาว่าหนูหูมีปัญหา ควรไปหาหมอ แต่ครูก็แก้แทนให้หนูว่า "พลอยเค้า ไม่อยากหันไปรึเปล่า" ก็ทำให้หนูสะใจ แต่ก็ออกหน้าออกตาเกินไปก็ไม่ได้เดี๋ยวมีปัญหากับเพื่อนอีก คือง่ายๆเลยค่ะ หนูยอมเพื่อนทุกอย่างจนเพื่อนกดขี่เป็นเล่น จนหนูเปลี่ยนตัวเองใหม่ แบบเข้มแข็งกว่าเดิม รู้จักปฏิเสธเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าหนูเปลี่ยนไปนิสัยไม่ดีกว่าเดิม อ้าวแล้วที่ผ่านมาพอหนูอ่อนแอก็มีแต่คนกดขี่ พอเปลี่ยนตัวเองใหม่ก็มีคนว่าตาลอด พอกลับถึงบ้านก็เหนื่อยมาก(เหนื่อยทั้งใจและกาย)ก็กะว่าจะนอนพักสักหน่อยค่ะ ก็นอนอยู่ในห้อง ยายก็หาว่าไปแอบเล่นโทรศัพท์ แล้วไม่ได้นอนดี น้องก็กวนอยู่นั่น หนูก็โดนด่าทุกวันแบบนี้แหละค่ะ ดูเหมือนว่าจะชิน แต่ไม่เลย
หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ ไปโรงเรียนก็ไม่มีความสุข
อยู่บ้านก็ไม่มีความสุข
อันนี้เป็นเรื่องก่อนที่จะเกิดโควิดยังไป รร. ได้อยู่ค่ะ
ปัจจุบันหนักกว่าเดิมค่ะไปโรงเรียนไม่ได้ ต้องทนอยู่บ้านฟังยายด่าทุกวัน
ถ้าเป็นทุกคน ทุกคนจะทำยังไงคะ ขอบคุณมากๆค่ะ
อายุ13 ชีวิตมีแต่ปัญหา
ก็ตาม หัวข้อกระทู้เลยนะคะ ตั้งแต่เกิดมา หนูไม่เคย เจอหน้าพ่อของตัวเองเลยค่ะ เคยเจอแต่ในเฟสบุ๊ค ตั้งแต่เกิดมา ในชีวิตหนูก็มีแค่ ตา ยาย แม่ และน้องชายอีก4คนค่ะ น้องก็เป็นลูกของพ่อเลี้ยงหมดเลย น้องมีพ่อมีแม่ครบ แต่หนูขาดอีกหลายคน พ่อ ปู่ย่า อา และญาติๆฝ่ายพ่อ พ่อไปมีครอบครัวใหม่ค่ะ มีลูกชายคนเดียว พ่อไม่เคยทักหรือโทรมาหาหนูก็เลย แต่มีวันนึงพ่อทักมาหาหนูไม่รู้เจอเฟสบุ๊คบุ๊คได้ยังไงนะคะ พ่อก็ทักมาบอกว่า ที่พ่อต้องทิ้งหนูไปก็เพราะ ครอบครัวหนูดูถูกว่าพ่อจนไม่ยอมรับในตัวพ่อ แต่ใครๆก็บอกหนูว่าพ่อทิ้งหนูไปเองค่ะ แล้วช่วงนี้ความรู้สึกหนูก็ดิ่งมากๆค่ะ หนูไม่เคยมีความสุข ถึงแม้บ้านหนูจะรวยจะยังไงก็เถอะค่ะ ซึ่งมันก็เป็นเหตุผลหลายอย่าง ทั้งแม่เลิกกับพ่อเลี้ยงแล้วมีใหม่อีกคน น้องก็อยู่กับพ่อเค้าค่ะ มีน้องชาย1คนที่อยู่กับหนู ส่วนแม่ก็ไปอยู่กับสามีใหม่อีกคน หนูก็อยู่กับยายตาและก็น้องชาย1คน แต่ไม่มีความสุขเลยเพราะ(ขอพูดตรงๆนะคะ)ยายขี้บ่น ตาไม่ได้ขี้บ่น แต่ถ้าด่าทีนึงก็มาชุดใหญ่เลย น้องก็จะเอาชนะอย่างเดียวไม่เคยเชื่อหังหนูเลย น้องไม่ตั้งใจเรียน หนูพยายามจะเปลี่ยนนิสัยน้องให้ชอบเรียนหนังสือ ให้เรียนเก่งเหมือนหนู ไม่ต้องเลิศเลออะไร แต่น้องก็ไม่เคยเชื่อฟังหนูเลย เวลามีปัญหาอะไรทุกอย่างก็ถาโถมมาที่หนู แล้วที่เป็นปมด้อมมาตลอดคือ มีคนชอบมาถามว่า เคยเห็นหน้าพ่อไหม้ รู้จักไหม หนูเหมือนพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ แล้วก็บอกคำเดียวคือไม่รู้จัก เวลาหนูเห็นเพื่อนๆมีความสุขกับครอบครัว หนูก็รู้สึกอิจฉา เวลาไปโรงเรียนก็ไม่ค่อยมีเพื่อนค่ะเพราะหนูกับเพื่อนคนละสไตล์กัน เพื่อนปากจัด ซึ่งหนูรับไม่ได้เพราะที่บ้านหนูก็สาหัสมากพอแล้วค่ะ ยายชอบบ่นจุกจิกมาก เล่นโทรศัพท์ก็ด่า ทำอะไรพลาดนิดหน่อยก็ด่า บางวันก็ดี บางวันก็ร้าย น้องชายก็กวน เพื่อนก็ปากไม่ดี ไม่มีเหตุผลงี้เง่า พอหนูเรียนเก่งเหนือกว่าเพื่อนในห้องครูชมนู่นนี่นั่น เพื่อนก็เบ้ปากใส่หนู ที่สำคัญ เวลาครูใก้ทำใบงาน เพื่อนทั้งห้องก็มาจุกอยู่ที่หนูคนเดียว เดี๋ยวพอคนนู้นเรียกคนนี้เรียก หนูก็รวนมากๆ พอไม่สอนให้ไม่ครบคน ก็มาต่อว่า ว่าหนูลำเอียง พอเวลาแบบนี้ก็นึกถึงหนูกันทุกคนเลยค่ะ แต่ผลสุดท้ายงานเพื่อนำเสร็จ แต่หนูไม่เสร็จ ก็โดนครูตำหนิมาตลอด พอถึงเวลาสอบก็เรียกๆๆๆอยู่นั่นจะให้บอกคำตบอย่างเดียวเลยค่ะ จนหนูต้องแกล้งไม่ได้ยิน พอกนูแกล้งไม่ได้ยิน เพื่อนก็หาว่าหนูหูมีปัญหา ควรไปหาหมอ แต่ครูก็แก้แทนให้หนูว่า "พลอยเค้า ไม่อยากหันไปรึเปล่า" ก็ทำให้หนูสะใจ แต่ก็ออกหน้าออกตาเกินไปก็ไม่ได้เดี๋ยวมีปัญหากับเพื่อนอีก คือง่ายๆเลยค่ะ หนูยอมเพื่อนทุกอย่างจนเพื่อนกดขี่เป็นเล่น จนหนูเปลี่ยนตัวเองใหม่ แบบเข้มแข็งกว่าเดิม รู้จักปฏิเสธเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าหนูเปลี่ยนไปนิสัยไม่ดีกว่าเดิม อ้าวแล้วที่ผ่านมาพอหนูอ่อนแอก็มีแต่คนกดขี่ พอเปลี่ยนตัวเองใหม่ก็มีคนว่าตาลอด พอกลับถึงบ้านก็เหนื่อยมาก(เหนื่อยทั้งใจและกาย)ก็กะว่าจะนอนพักสักหน่อยค่ะ ก็นอนอยู่ในห้อง ยายก็หาว่าไปแอบเล่นโทรศัพท์ แล้วไม่ได้นอนดี น้องก็กวนอยู่นั่น หนูก็โดนด่าทุกวันแบบนี้แหละค่ะ ดูเหมือนว่าจะชิน แต่ไม่เลย
หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ ไปโรงเรียนก็ไม่มีความสุข
อยู่บ้านก็ไม่มีความสุข
อันนี้เป็นเรื่องก่อนที่จะเกิดโควิดยังไป รร. ได้อยู่ค่ะ
ปัจจุบันหนักกว่าเดิมค่ะไปโรงเรียนไม่ได้ ต้องทนอยู่บ้านฟังยายด่าทุกวัน
ถ้าเป็นทุกคน ทุกคนจะทำยังไงคะ ขอบคุณมากๆค่ะ