คนที่เห็นปมด้อยคนอื่น (พิการเฉพาะส่วน) แล้วพยายามพูดถึงแบบเฉียดๆ คือเขาคิดอะไรอยู่ในใจครับ

คือจะมาในรูปแบบ  พูดถึงคนอื่น หรือ คนไกลๆตัว  แล้วพูดถึงสิ่งๆนั้นที่เราก็เป็นเหมือนกัน      แต่ก็ไมไ่ด้วิจารณ์อะไรมาก
แค่เหมือนอยากพูดถึง ลอยๆนิดๆก็ยังดี     แล้วก็เปลีย่นเรื่องคุยอย่างรวดเร็วไปคุยเรื่องอื่นแทน

คือดูก็รู้ว่าไม่กล้าพูดถึงเราตรงๆ     เกรงใจเรา   แต่พอเห็นสิ่งนั้น (ปมด้อยของเรา)  เหมือนคันปากอยากพูดสักนิดก็ยังดี  แต่ติดเกรงใจ
เลยเอาคนไกลๆตัวมาพูด   แล้วรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างไว

อยากทราบว่าคนลักษณะนี้คิดอะไรอยู่ในใจ  เหมือนกล้าๆกลัวๆอยากพูดแต่เกรงใจอีกฝ่าย
คือ  ไม่พูดไปเลยยังดีซะกว่าครับ  ขอความเห็นหน่อยครับ