คือ ตอนนี้ผมอยู่ม.4 เขาเรียนปี1 (คือเขากลับมาเรียนใหม่ เพราะเขาถูกบังคับให้เรียน เสียเวลา4ปีฟรีๆ) แล้วทั้งครอบครัวเขา และครอบครัวผมต่างก็ให้หาใหม่ เพราะด้วยอายุ งานการ เวลา คนรอบตัว สังคมที่เจอ
- ฝั่งแฟนผม ต้องการให้แต่งงาน มีครอบครัว เจอคนที่พร้อมจะใช้ชีวิตไปด้วยกัน
- ฝั่งผม แม่บอกว่า ให้เจอคนอายุใกล้เคียงกันดีกว่า จะได้พากันเรียนเพราะเนื้อหาที่เรียนจะคล้ายๆกัน แล้วก็จะไม่มีปัญหาเรื่องอื่นๆ ส่วนตัวผม ผมมองว่า ผมก็ดูแลเขาไม่ได้อยู่ดีแหละ เพราะตังค์ผมยังขอแม่อยู่เลย ฮ่าๆๆ
แล้วอีกอย่างคือ อยู่ไกลกันครับ ไม่เคยเจอหน้ากันด้วยซ้ำ เจอกันผ่านเฟส คุยกันคบกัน แต่ผมรู้สึกเศร้าและเสียใจมากๆ เพราะไม่ได้อยู่ใกล้กัน ัมนเลยยากที่จะเข้าใจบางอย่างกัน เขาดีกับผมมาก แบบมากๆ ขอเงินเติมเกมเขาก็ให้ คอลอยู่ด้วยกันก็รู้สึกแฮปปี้มากๆ มีความสุขเมื่อได้อยู่กับเขา พูดถึงเรื่องอนาคตด้วยกัน โคตรดีเลย แต่ผมก็รู้ดีว่าเมื่อถึงจุดนึง ที่เราต้องแยกจากกัน ไม่ใช่เรื่องนอกใจ แต่อาจจะเป็นสภาวะรอบตัวของผมและเขาที่มันต้องเปลี่ยน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัวผม แล้วก็ครอบครัวเขา เขาอาจจะให้ลูกเขาเจอคนที่ดีกว่าผม อย่างที่บอกไปข้างต้น ผมพิมพ์วกไปวนมา หวังว่าคนอ่านจะเข้าใจนะครับ ผมไม่รู้จะพิมพ์ยังไงจริงๆ ผมควรทำใจไว้ใช่มั้ยครับ เพราะผมก็คิดว่ามันก็ต้องเลิกกันจริงๆ กว่าผมจะเรียนจบ ป.ตรี ก็21-22 เขาก็เกือบ30 ผมคิดว่าตอนนั้นมันอาจจะสายไปสำหรับผู้หญิงคนนึง ที่ต้องรอผมสู่ขอ ในอายุ30กว่าๆ แต่ผมมองว่ามันเร็วไป สำหรับวัยเพิ่งทำงานอย่างผม เห้อ สบายใจละ ได้ระบายให้คนอ่านฟัง ฮ่าๆๆ ก่อนที่ทุกคนจะไป ช่วยให้คำแนะนำผมทีครับ ว่ามันจะไปต่อได้มั้ย แล้วมันโอเคหรือป่าว หรือเลิกกันโอเคที่สุด แงงงงงงงง แต่ไม่เลิกตอนนี้นะครับ มันคงเป็นเรื่องของอนาคต อีกนานกว่าผมจะมาอ่าน ขอบคุณทุกคนล่วงหน้านะครับ
ผมอายุ15แฟนอายุ22 ทำไมผมรู้สึกว่า มันต้องมีวันจบความสัมพันธ์นี้ครับ *โพสนี้ปนระบายด้วยนะ
- ฝั่งแฟนผม ต้องการให้แต่งงาน มีครอบครัว เจอคนที่พร้อมจะใช้ชีวิตไปด้วยกัน
- ฝั่งผม แม่บอกว่า ให้เจอคนอายุใกล้เคียงกันดีกว่า จะได้พากันเรียนเพราะเนื้อหาที่เรียนจะคล้ายๆกัน แล้วก็จะไม่มีปัญหาเรื่องอื่นๆ ส่วนตัวผม ผมมองว่า ผมก็ดูแลเขาไม่ได้อยู่ดีแหละ เพราะตังค์ผมยังขอแม่อยู่เลย ฮ่าๆๆ
แล้วอีกอย่างคือ อยู่ไกลกันครับ ไม่เคยเจอหน้ากันด้วยซ้ำ เจอกันผ่านเฟส คุยกันคบกัน แต่ผมรู้สึกเศร้าและเสียใจมากๆ เพราะไม่ได้อยู่ใกล้กัน ัมนเลยยากที่จะเข้าใจบางอย่างกัน เขาดีกับผมมาก แบบมากๆ ขอเงินเติมเกมเขาก็ให้ คอลอยู่ด้วยกันก็รู้สึกแฮปปี้มากๆ มีความสุขเมื่อได้อยู่กับเขา พูดถึงเรื่องอนาคตด้วยกัน โคตรดีเลย แต่ผมก็รู้ดีว่าเมื่อถึงจุดนึง ที่เราต้องแยกจากกัน ไม่ใช่เรื่องนอกใจ แต่อาจจะเป็นสภาวะรอบตัวของผมและเขาที่มันต้องเปลี่ยน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัวผม แล้วก็ครอบครัวเขา เขาอาจจะให้ลูกเขาเจอคนที่ดีกว่าผม อย่างที่บอกไปข้างต้น ผมพิมพ์วกไปวนมา หวังว่าคนอ่านจะเข้าใจนะครับ ผมไม่รู้จะพิมพ์ยังไงจริงๆ ผมควรทำใจไว้ใช่มั้ยครับ เพราะผมก็คิดว่ามันก็ต้องเลิกกันจริงๆ กว่าผมจะเรียนจบ ป.ตรี ก็21-22 เขาก็เกือบ30 ผมคิดว่าตอนนั้นมันอาจจะสายไปสำหรับผู้หญิงคนนึง ที่ต้องรอผมสู่ขอ ในอายุ30กว่าๆ แต่ผมมองว่ามันเร็วไป สำหรับวัยเพิ่งทำงานอย่างผม เห้อ สบายใจละ ได้ระบายให้คนอ่านฟัง ฮ่าๆๆ ก่อนที่ทุกคนจะไป ช่วยให้คำแนะนำผมทีครับ ว่ามันจะไปต่อได้มั้ย แล้วมันโอเคหรือป่าว หรือเลิกกันโอเคที่สุด แงงงงงงงง แต่ไม่เลิกตอนนี้นะครับ มันคงเป็นเรื่องของอนาคต อีกนานกว่าผมจะมาอ่าน ขอบคุณทุกคนล่วงหน้านะครับ