.....มิกิ.....

....สวัสดีครับ  ผมชื่อเด็กชาย  อวรรษ  ครับ
(ครูที่โรงเรียน
ชอบล้อว่าชื่อ อรวรรณ)
ปีนี้ผมอายุ9ขวบแล้ว
อ้าว!..ลืมไป  ผมชื่อเล่นว่า
มิกิ  ตาบอกว่า พ่อผมเป็น
คนยุ่นปี่(ญี่ปุ่น)  แต่..ไม่รู้สิ
ผมไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลย
เพราะแม่บอกว่าพ่อตายแล้ว  ตกอ่างตาย
สงสัยอ่างคงใหญ่และสูงมาก  พ่อก็เลยตกลงไปได้

เมื่อตอนที่เป็นเด็กเล็กๆ
ผมก็ว่าผมผิวขาวอยู่นะ
แต่ไม่รู้เป็นยังไง  ยิ่งโต
ก็ยิ่งดำ(แต่ก็ยังขาวกว่าเด็ก
แถวบ้านแทบทุกคนนะครับ)    

บ้านผมอยู่ใกล้ร.ร.จิ๊ดเดียว
เดิน5ก้าวถึงร.ร.   เดินสิบก้าวถึงวัด   สิบสองก้าวถึง
ตลาด(ยายกล่าว)
อ้าว!...ลืมอีกแล้ว  ตาบอก
ว่าผมเกิดหน้าหนาว  ตาเลย
ตั้งชื่อว่า อวรรษ อะแปลว่า
ไม่  วรรษแปลว่าฤดูฝน
คำแปลโดยรวมคือ
ไม่ได้เกิดหน้าฝน  พอผม
ถามว่า แล้วทำไมไม่ตั้งชื่อเหมันต์(ฤดูหนาว) ตาก็บอกว่า ไม่ชอบ มันไม่กวน(teen) ดู๊ ดูตาผมทำสิ

แม้ว่าจะเดินแค่ห้าก้าวก็ถึง
โรงเรียน  แต่ตาก็จะถีบจักรยานไปส่งผมทุกวัน
โดยตาบอกว่า

"กินกาแฟที่ยายเอ็งชง มัน
ไม่แซ่บ  ตาก็เลยไปส่งเอ็งด้วยแล้วก็แวะกินกาแฟอร่อยๆ ด้วย"

"หนูจะฟ้องยาย"

"ฟ้องทำไม..ตารักยายเอ็งจะตาย  แค่หนีไปกินกาแฟ
วันละแก้วเดียวเอง  "

ตั้งแต่จำความได้  ผมไม่เคยเห็นตากับยายทะเลาะ
กันเลย  ไม่สิ..ต้องบอกว่า
ไม่เคยเห็นตาเถียงยายน่า
จะถูกกว่า  และเท่าที่ผมเห็นคือ  ตารักยายมาก
ทั้งเอาใจใส่และห่วงใยทุก
อย่าง  ตาผมเป็นช่างลาย
ไทย รับติดลายตามวัด,
โบสถ์,  เมรุ ลายปั้นตาก็ทำ
ครับ  

ส่วนยายนั้น  มีอาชีพค้าขาย  แกทำห่อหมกทั้งส่งและขายเอง  บางทีตาว่าง ตาก็จะไปเดลิเวอรี่ให้
ซึ่งผมชอบมาก(ชอบตาม)

ผมติด ตากับยายมาก
จนบางทีก็ลืมแม่ไปเลย

แม้จะยังเป็นเด็กตัวเล็ก
แต่ผมก็มีหน้าที่นะครับ
ช่วงว่าง ผมจะช่วยเช็ดใบ
ตอง  เพื่อที่ยายจะได้ทำกระทงห่อหมก  พอยาย
ผสมกะทิ,เครื่องแกง,เนื้อปลาเสร็จ ผมก็จะช่วยคน
จนได้ที่  บางทีก็ช่วยฉีกใบ
ยอ สำหรับรองกระทง
ผมว่าห่อหมกเป็นอาหารที่
แปลกมากชนิดหนึ่งเลยนะ
ครับ  ของอย่างอื่น เขาจะ
โรยข้างหน้าแต่ห่อหมก
กลับซ่อนไว้ข้างล่าง
โดยทั่วไปเขากลัวปลาจะ
คาวก็ต้องรอน้ำเดือดพล่าน
ค่อยใส่  แต่ห่อหมกกลับใส่
ลงไปแบบเย็นๆ แถมยังคน
แบบไม่ยั้งอีก  ศาสตร์แห่ง
การทำอาหารนี่เป็นอะไรที่
เข้าใจยากจริงๆนะครับ

ในช่วงเรียนป.3 นี้เอง
ที่ผมได้ค้นพบตัวเองเรื่อง
หนึ่ง คือ ผมร้องเพลงได้
ก่อนนั้นเคยแค่ร้องหงุงๆหงิงๆ เล่นที่บ้าน

แต่วันเด็กปีนี้ อาจารย์ใหญ่
เขาจัดให้นักเรียนทุกชั้นต้องส่งตัวแทนอย่างน้อย
1คนลงแข่ง
ทุกชั้นมีคนลงครบหมด
ยกเว้นป.3 ครูประจำชั้น
ก็เลยให้นักเรียนจับฉลาก
หาคนโชคร้าย
เจ้ากรรม ผมดันไปจับเจอ
เบอร์  "คนดวงกุด" ก็เลย
ต้องเป็นตัวแทนของห้อง
ลงแข่ง

ผมเลือกร้องเพลง"รักข้ามโขง'  เพราะ1.ตาร้องบ่อย
จนผมจำได้
2. มันเพราะ(คิดว่านะครับ)
และ3.ผมร้องเป็นเพลงเดียว😁

และที่แย่กว่านั้นคือ...
ผมดันได้รางวัลรองชนะเลิศเฉย

แทนที่จะดีใจ  ผมกลับงง
งงว่าผมร้องดี หรือกรรมการหูเพี้ยนกันแน่
แต่ที่รู้ๆวันนั้น  มีผู้ปกครอง
เอาแตงโมมาแจก . และเขา
ตกรางวัลผมไปเกือบ10
ลูก เล่นเอามิกิเกือบสิ้นชื่อ
โห..แบกแตงโมกลับบ้านซะหลังแทบหักแน่ะ  (ถ้าให้เป็นเงินจะไม่ว่าเล๊ย 😫)