"สตางค์" คุณเคยดูหนังเรื่องนี้กันไหม?

ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ประเทศไทยได้รับการช่วยเหลือจากประเทศญี่ปุ่นให้พิมพ์ธนบัตรใหม่ในโรงพิมพ์ ธนบัตรที่ชวา เป็นธนบัตรฉบับละสิบล้านบาทล้วน ระหว่างกำลังขนย้ายจากชวามายังประเทศไทย ธนบัตรจำนวนหนึ่งถูกปล้นหายไป ทำให้รัฐบาลสมัยนั้นตัดสินใจไม่นำธนบัตรส่วนที่เหลือออกมาใช้

หลังสงครามสงบเกิดสถานการณ์ข้าวยากหมากแพงและขาดธนบัตร ทำให้รัฐบาลหลังสงครามต้องนำธนบัตรชุดที่มีปัญหาออกประกาศใช้ โดยพิมพ์ประทับราคาใหม่ด้วยหมึกสีดำเปลี่ยนเป็นฉบับละห้าสิบสตางค์

ทองย้อย คนร้ายร่วมปล้นธนบัตรซึ่งรอดชีวิตจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นและเป็นผู้นำธนบัตรที่ปล้นได้ไปซ่อนไว้ในท้องแพชลประทานร้างแห่งหนึ่ง ถูกพยนต์พร้อมด้วยโชติและบุญมาทหารคนสนิทซึ่งเป็นผู้ร่วมรู้เห็นตามล่า เพื่อค้นหาธนบัตรและฆ่าทองย้อย

ทองย้อยหนีมาซ่อนตัวในตรอกโรงเจ ทำให้ข่าวเกี่ยวกับแพชลประทานร้างที่ซ่อนธนบัตรแพร่กระจายไปถึงชาวตรอกโรงเจบางคน อย่าง “ระบือ” พนักงานขายเครื่องกระป๋องที่ไม่เคยขายอะไรได้เลย “จำรัส” เจ้าของโรงพิมพ์และร้านเช่าหนังสือผู้เห็นแก่ตัว “นาท” ข้าราชการผู้โลภมากซึ่งเช่าห้องอยู่กับ “สมพิศ” เมียสาวท้องแก่ “เลี้ยง” เจ้าของร้านกาแฟและของชำแห่งเดียวในตรอกโรงเจ  “ตรอง” จิตรกรยากไร้ผู้พิสมัยการวาดภาพเปลือยของมนุษย์ มีจินตนาการไม่สนใจใคร “หมอ” ผู้เห็นเงินสำคัญกว่าการรักษาคนเจ็บ “ครูแรม” ครูตกงาน กับ “ศรี” ภรรยาที่ป่วยกระเสาะกระแสะ “โรจน์” อดีตหนุ่มสังคมและครูสอนลีลาศผู้พิการจากสงครามพร้อมด้วยภรรยา “ขวัญตา” คู่ลีลาศที่ต้องผันชีวิตมาเป็นโสเภณีในตรอกเล็กๆ แห่งนี้ “รัมภา” สาวผู้ดีตกยาก หยิ่งทะนง และ “ปราณี” ผู้ที่บุญธรรม รวมทั้ง “จ่อน” ชายผู้เสียครอบครัวไประหว่างสงคราม จนกลายเป็นบ้า พร้อมด้วย “เที่ยงแท้” คหบดีเจ้าของตรอกผู้หน้าเลือด กับ “บุรี” ลูกสมุนคนสนิทของเขาจึงได้ว่าจ้างและอาศัยเรือของ “พร้อม” กับเมียสาว “จำเรียง” และ “หนูแดง” ลูกสาวเพียงคนเดียว โดยมีทองย้อยเป็นผู้นำทางออกตามหาแพชลประทานที่ซ่อนธนบัตรหลังนั้นทันที

ในขณะนั้นพวกของพยนต์ โชติ บุญมา ได้แอบตามล่าทองย้อย และกำลังติดตามบรรดาชาวตรอกโรงเจที่ล่องเรือ การเดินทางเต็มไปด้วยความยากลำบาก และความขัดแย้งระหว่างกัน ขณะที่อีกหลายคนเริ่มรู้ว่าแม้เงินเป็นยอดปรารถนา แต่การดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุขก็น่าจะเป็นสิ่งที่เพียงพอแล้ว

แพร้างหลังนั้นถูกตามจนเจอ หลายคนเดินทางกลับสู่ตรอกเจอย่างมีความสุข และอิ่มเอิบใจในสิ่งที่ได้รับจากการเดินทางและการใช้ชีวิตช่วงสั้นร่วมกัน รวมทั้งความสัมพันธ์ใหม่ๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างทาง